Aleksiej Iwanow jest znanym rosyjskim pisarzem.Chwała przyszła do niego na początku 2000 roku po wydaniu powieści „Geograf wypił glob”. Później, w adaptacji filmowej o tej samej nazwie, która również odniosła sukces, główną rolę zagrał Konstantin Khabensky. Dziś jest jednym z najwybitniejszych i znaczących autorów współczesnej literatury rosyjskiej.
Dzieciństwo i młodość
W 1987 wstąpił na Uralski Uniwersytet Państwowy w Swierdłowsku na Wydziale Dziennikarstwa. Jednak po zaledwie roku nauki Aleksiej zdał sobie sprawę, że to nie jego.
A w 1990 roku wstąpił na tę samą uczelnię, ale już wWydział Historii Sztuki, decydujący się na uzyskanie jak najbardziej wszechstronnego wykształcenia. Jednak praca jako krytyk sztuki i uzyskanie przyzwoitej pensji w Rosji na początku lat 90. była nierealna. Dlatego po ukończeniu studiów Iwanow zmienił kilkanaście zawodów. Był nauczycielem, stróżem, przewodnikiem. Wiele z nich znalazło wówczas odzwierciedlenie w jego pracach.
Pierwsze powieści
To prawda, że Iwanow wkrótce odszedł od science fiction,obierając inny kierunek literacki - realizm. Na początku lat 90. zaczął aktywnie pisać. Najpierw Iwanow skończył powieść „Dorm-on-Blood”, w dużej mierze autobiograficzną, opowiadającą o życiu autora w akademiku Uralskiego Uniwersytetu Państwowego. Następnie napisał jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, „Geograf pił The Globe”, o nieszczęsnym nauczycielu Wiktorze Iwanowiczu Służkinie. A w 2000 roku Aleksiej ukończył powieść historyczną Serce Parmy, która opowiada o przyłączeniu Permu do księstwa moskiewskiego w XV wieku. To prawda, że te książki zostały napisane na stole. W najlepszym razie można było publikować fragmenty w czasopismach literackich. Pierwsza książka Aleksieja Iwanowa została opublikowana dopiero w 2003 roku.
„Geograf wypił kulę ziemską”
Aleksiej Iwanow jest pisarzem, z którym aktywnie się komunikujeprzez swoich czytelników. Na swojej stronie internetowej zauważa, że Sluzhkin nie jest błaznem, nieudacznikiem ani nieudacznikiem. Z literatury rosyjskiej najbliższy mu jest wizerunek księcia Myszkina z Idioty Dostojewskiego. To osoba, która chce żyć jak święta, zachowując „żywą duszę”. W czasach, gdy student zakochuje się w Służkinie, praca ta zamienia się w powieść o wytrwałości i wartościach moralnych. Dla głównego bohatera są znacznie ważniejsze niż pieniądze i sława.
Sukces w kinie i teatrze
Premiera filmu odbyła się na festiwalu w Soczi„Kinotawr”. Film zdobył Grand Prix, Najlepszego Aktora, Najlepszą Muzykę oraz Nagrodę Specjalną Jury Dystrybutorów. „Geograf” wziął udział w kolejnych piętnastu festiwalach, stając się jednym z najważniejszych wydarzeń w dystrybucji filmów rosyjskich tego roku. Sam Aleksiej Iwanow, pisarz, który nie brał udziału w pracach nad scenariuszem, zauważył, że film okazał się bardzo żywy. Oczywiście fabuła coś straciła w przejściu do innej formy sztuki, ale też wiele zyskała.
„Serce Parmy”
Aleksiej Iwanow jest pisarzem, który stworzył jeden znajbardziej godne uwagi powieści o historii regionu Perm. Co więcej, jego praca okazała się jednocześnie interesująca zarówno dla masowego czytelnika, jak i zawodowego historyka, ponieważ wszystkie zawarte w niej daty i fakty są dokładnie weryfikowane.
„Serce Parmy” zostało opublikowane jako pierwszeksiążki, dopiero po jej wydaniu Aleksiej Iwanow (pisarz) stał się znany szerokiemu gronu czytelników. Powieść podzielona jest na 4 części, w których chronologia jest zachowana od stworzenia świata, jak to było w zwyczaju w Rosji w XV wieku.
Fabuła oparta jest na prawdziwych wydarzeniach historycznych, które miały miejsce w II połowie XV wieku. Powieść opisuje kampanię księcia Ermolai w Permie, zorganizowaną przez moskiewskiego księcia Wasilija Ciemnego.
Ostatnie prace
W tym samym czasie Iwanow dużo pracuje w tym gatunkuproza dokumentalna. Jego ilustrowana książka „Grzbiet Rosji”, poświęcona Uralowi, została później nakręcona wspólnie z Leonidem Parfenowem. Ostatnia praca z tego cyklu – „Yoburg” – dokumentalna opowieść o Jekaterynburgu po rozpadzie Związku Radzieckiego do dnia dzisiejszego.
Aleksiej Iwanow jest pisarzem, którego życie osobistenie jest reklamowana i niewiele wiadomo o rodzinie. Dlatego wielbiciele talentu mogą dowiedzieć się o jego pasjach i indywidualnych cechach jedynie z jego dzieł, z których większość jest autobiograficzna.