Historyczna podstawa historii „Taras Bulba”. Prawdziwe wydarzenia historyczne leżące u podstaw historii

Główną cechą dziełana temat historyczny - w którym autor organicznie łączy w sobie opowieść o wydarzeniach, które faktycznie miały miejsce za pomocą środków literackich i fikcji autora. Historia Tarasa Bulby N.V. Gogola jest w tym kontekście nieco niezwykła: wydarzenia historyczne nie są w niej określone, a ponadto, podczas czytania trudno czasem ustalić, o której akcji ma miejsce akcja - w XV, XVI lub XVII wieku. Co więcej, żaden z bohaterów nie jest postacią historyczną, w tym sam Taras. Mimo to od momentu ukazania się dzieła jest uważane za epicką historię, zwaną czasem powieścią. Jaka jest siła i skala Taras Bulba?

Historia tej historii

Apel pisarza do tematu Kozaków nie byłlosowy. Pochodzący z prowincji Połtawy, od dzieciństwa słyszał o bohaterskim wyczynie ludu podczas walki z licznymi najeźdźcami zewnętrznymi. Później, gdy Gogol zaczął już pisać, był szczególnie zainteresowany takimi odważnymi i lojalnymi ludźmi jak Taras Bulba. W Syczu było ich wielu. Często byli chłopi poddani stawali się Kozakami - znaleźli tu dom i towarzyszy.

N.V.Gogol studiował wiele źródeł poświęconych temu zagadnieniu, w tym manuskrypty ukraińskich annałów, studia historyczne Boplana i Mieczetskiego. Niezadowolony z tego, co przeczytał (jego zdaniem zawierały skąpe informacje, które nie wystarczały, by zrozumieć duszę ludzi), Gogol zwrócił się do folkloru. Historyczne pieśni i myśli poświęcone bohaterom narodowym opowiadały o cechach bohaterów, zwyczajach i życiu Kozaków. Dali pisarzowi wspaniały „żywy” materiał, który stał się wspaniałym dodatkiem do źródeł naukowych, a niektóre historie w zmienionej formie zostały zawarte w historii.

Historyczna podstawa tej historii

„Taras Bulba” - książka o wolnych ludziach,zamieszkujących terytorium Dniepru w XVI-XVII wieku. Ich centrum stanowił Zaporizhzhya Sich - jego nazwa wynika z faktu, że został wzmocniony ze wszystkich stron ogrodzeniem powalonych drzew - wycięciami. Miał swój własny styl życia i zarządzania. Poddani częstym atakom Polaków, Turków i Litwinów Kozacy mieli bardzo silną, dobrze wyszkoloną armię. Większość czasu spędzali w bitwach i kampaniach wojskowych, a zdobyte trofea stały się głównym sposobem utrzymania. Nieprzypadkowo opis Tarasa Bulby i oprawy w domu, w którym mieszkała jego żona, zawiera liczne oznaki życia obozowego gospodarza.

1596 był rokiem fatalnym dla narodu ukraińskiego,będąc w tym czasie rządzonymi przez Litwinów i Polaków. Rzeczpospolita Obojga Narodów przyjęła unię zjednoczenia pod przewodnictwem papieża rzymskiego dwóch religii chrześcijańskich: prawosławnej i katolickiej. Ta decyzja jeszcze bardziej skomplikowała trudne relacje między Polakami i Kozakami, które doprowadziły do ​​otwartych konfrontacji wojskowych. Gogol poświęcił swoją historię temu okresowi.

Zdjęcie Zaporizhzhya Sich

Główna szkoła edukacji wytrwałych,odważni wojownicy stali się specjalnym sposobem życia i kontroli, a nauczyciele - doświadczonymi Kozakami, niejednokrotnie wykazującymi się odwagą w bitwie. Jednym z nich był pułkownik Taras Bulba. Jego biografia jest opowieścią o powstaniu prawdziwego patrioty, dla którego najważniejsze są interesy i wolność ojczyzny.

Zaporoże Sicz przypominało dużą republikę,oparty na zasadach humanizmu i równości. Kosheva została wybrana powszechną decyzją, zwykle spośród najbardziej godnych. Podczas bitwy Kozacy powinni bezwarunkowo go słuchać, ale w czasie pokoju jego obowiązkiem było dbanie o kozaków.

W Syczu wszystko było zorganizowane tak, aby zapewnić życie ikampanie wojskowe jego mieszkańców: działały wszelkiego rodzaju warsztaty i kuźnie, hodowano bydło. Ostap i Andriy zobaczą to wszystko, kiedy Taras Bulba przywiezie ich tutaj.

Historia krótkiej egzystencji Republiki Zaporoskiej pokazała nowy sposób organizowania życia ludzi, oparty na braterstwie, jedności i wolności, a nie na ucisku słabych przez silnych.

Główna szkoła dla Kozaków - wspólnota wojskowa

O tym, jak formacja młodychwojowników można sądzić na podstawie przykładów synów Tarasa, Ostapa i Andrii. Ukończyli w Bursie, po czym ich ścieżka leżała w Zaporożu. Ojciec spotyka swoich synów po długim rozstaniu, nie z uściskami i pocałunkami, ale z pięścią próbą ich siły i zręczności.

Życie Tarasa Bulby było bezpretensjonalnedowód święta na cześć przybycia synów („przeciągnij… całego barana, kozła… i więcej palników” - tymi słowami stary Kozak zwraca się do żony) i sen na świeżym powietrzu.

Ostap i Andriy nawet nie zostali w domu przez jeden dzieńudali się już do Sich, gdzie czekali na najlepsze partnerstwo na świecie i chwalebne wyczyny dla swojej ojczyzny i religii. Ich ojciec był przekonany, że tylko udział w bitwach wojskowych może stać się dla nich prawdziwą szkołą.

Kozacy

Подъезжая к Сечи, Тарас и его сыновья увидели malowniczo śpiące na środku kozackiej drogi. Rozpostarł się jak lew i wzbudził powszechny podziw. Szeroki, jak morze, spodnie, dumnie rzucony grzebień (z pewnością pozostawiono go na ogolonej głowie), dobry koń - tak wyglądał prawdziwy Kozak. To nie przypadek, że główny bohater opowieści wzywa swoich synów z apelem o natychmiastową zmianę „demonicznych” ubrań (w nich przybyli z Bursy) na innego godnego Kozaka. I naprawdę natychmiast zmienili się w szafranowe buty, szerokie spodnie, szkarłatne Kozacy i jagnięce czapki. Obraz został uzupełniony o turecki pistolet i najostrzejszą szablę. Podziw i dumę wywołali dobrzy bracia siedzący na chwalebnych ogierach u ojca.

Historyczna podstawa historii „Taras Bulba”zobowiązał autora do bezstronnego traktowania Kozaków. Z całym szacunkiem i odwagą Gogol również zgodnie z prawdą mówi, że czasami ich zachowanie wywoływało potępienie i niezrozumienie. Było to związane z szalonym i pijanym życiem, które prowadzili między bitwami, nadmiernym okrucieństwem (zakopali żywą ofiarę za zabójstwo przestępcy) i niskim poziomem kultury.

Siła partnerstwa

Główną zaletą Kozaków było to, że wprzez chwilę niebezpieczeństwa mogli szybko zmobilizować i stworzyć zjednoczoną armię przeciwko wrogowi. Ich poświęcenie, uczestnictwo, odwaga i poświęcenie się wspólnej sprawie nie znały granic. W opowieści sam Taras Bulba udowodnił to więcej niż jeden raz. Podkreśla to także biografia innych wybitnych wojowników, w tym doświadczonych Tovkach, Kukubenko, Pavla Gubenko, Mosiy Shilo i młodego Ostapa.

Dobrze, jeśli chodzi o jedność i główny cel Kozakóww swoim przemówieniu w przeddzień decydującej bitwy powiedział: „Nie ma świętej więzi!” Jego mowa jest wyrazem wielkiej mądrości i świętej wiary, że on i jego bracia bronią słusznej przyczyny. W trudnym momencie słowa Tarasa zachęcają Kozaków, przypominają im o ich świętym obowiązku ochrony towarzyszy, zawsze pamiętają o prawosławnej wierze i oddaniu ojczyźnie. Najgorszą rzeczą dla Kozaka była zdrada: nikomu nie zostało to wybaczone. Taras zabija własnego syna, dowiadując się, że z powodu miłości do pięknej polskiej dziewczyny wolał interesy osobiste od publicznych. Tak więc więzi braterstwa były ważniejsze niż krew. O tym, że ten fakt był prawdziwy, świadczą historyczne podstawy tej historii.

Taras Bulba - najlepszy przedstawiciel Kozaków

Pułkownik z trudnym charakterem, chwalebny w przeszłościsposób bitwy. Chwalebny wódz i towarzysz, który mógłby wesprzeć zachęcającym słowem i udzielić dobrych rad w trudnych czasach. Miał palącą nienawiść do wroga, wkroczył w wiarę prawosławną i nie szczędził życia dla ratowania ojczyzny i braci broni. Przyzwyczajony do wolnego życia, był zadowolony z czystego pola i był absolutnie bezpretensjonalny w życiu codziennym. Więc Gogol przedstawia bohatera. Całe życie spędził w bitwach i zawsze znajdował się w najbardziej niebezpiecznym miejscu. Broń, fajka i wspaniały koń Tarasa Bulby były jego głównym bogactwem. Jednocześnie mógł żartować i rozpieszczać, był zadowolony ze swojego życia.

Doświadczył bohater rozczarowany swoim najmłodszym synemwielka duma w Ostapie. Ryzykując swoje życie, Bulba przybył na miejsce egzekucji, aby zobaczyć go po raz ostatni. A kiedy Ostap, niezłomnie znoszący śmiertelne męki, wezwał go w ostatniej chwili, jednym słowem, który sprawił, że cały kwadrat drgnął, wyraził swoją dumę, aprobatę i wsparcie nie tylko dla swojego syna, ale także dla jego towarzysza broni, towarzysza broni. Do końca życia Taras będzie smucić się nad synem i pomścić jego śmierć. To doświadczenie doda wrogowi okrucieństwa i nienawiści, ale nie złamie jego woli i męstwa.

W opowieści nie ma opisu zwyczaju Tarasa Bulby dla bohatera, ponieważ nie jest to tak ważne. Najważniejsze, że ma takie cechy, dzięki którym mógł przetrwać w tym okrutnym czasie.

Hiperbolizacja Tarasa na scenie egzekucyjnej

Charakterystykę bohatera uzupełnia jego opisśmierć, w dużej mierze niedorzeczna. Bohater zostaje schwytany, gdy pochyla się, by podnieść upadłą rurę - nawet on nie chce jej dać przeklętemu wrogowi. Tutaj Taras przypomina bohatera narodowego: kilkanaście trzech osób było w stanie go pokonać z trudem.

W ostatniej scenie autor nie opisuje bóluogień, którego doświadczył bohater, i jego lęk przed losem innych żeglarzy pływających po rzece. W chwili śmierci zachowuje się z godnością, pozostając wiernym głównym zasadom partnerstwa. Co najważniejsze, był pewien, że życie na próżno. Właśnie tym był prawdziwy Kozak.

Znaczenie dzisiejszej pracy

Historyczna podstawa historii „Taras Bulba” towalka wyzwoleńcza ludu z najeźdźcami, wkraczającymi w jego kraj i wiarę. Dzięki tak silnemu duchowi ludziom takim jak Taras Bulba, jego syn i towarzysze, udało się obronić niepodległość i wolność niejednokrotnie.

Dzieło N.V. Gogola i jego bohaterów dla wielu stało się przykładem męskości i patriotyzmu, dlatego nigdy nie straci na znaczeniu i znaczeniu.