Od XIX wieku fotografia stopniowo i stalewszedł w nasze życie. Aparaty nowoczesnych urządzeń są tak kompaktowe, że są wbudowane w zwykłe telefony komórkowe, a każdy może dołączyć do sztuki w takim czy innym stopniu. Większość zdjęć nie wymaga żadnych specjalnych umiejętności ani sprzętu, takie zdjęcia są całkiem odpowiednie do chwilowej wymiany informacji w globalnej sieci.
Wśród fotografów jest wielu profesjonalistów,Istnieje kilka specjalnych technik robienia wysokiej jakości zdjęć, opanowując je, możesz robić świetne zdjęcia. Istnieją jednak znane na całym świecie arcydzieła fotografii artystycznej uznanych mistrzów, z których jedno chciałbym wspomnieć bardziej szczegółowo.
Insygnia Mistrza
Arnold Abner Newman jest jedną z tych osób, dla którychfotografia stała się nie tylko profesjonalną dziedziną życia, ale sposobem twórczej samorealizacji. Za życia Newman był uznawany na całym świecie jako mistrz portretu, twórca własnego stylu fotografowania obiektu w odpowiednim otoczeniu. W 1996 roku na podstawie kanału CBS nakręcono film o wkładzie Arnolda Newmana w światową kulturę.
Fotograf zdobył wiele nagród itytuły, w tym dziewięć doktoratów honoris causa w dziedzinie sztuki i nauk humanistycznych. Newman otrzymał wiele nagród i wyróżnień za swoje osiągnięcia w wielu ważnych fotografach i dziennikarzach, a także muzeach sztuki. Arnold Newman, którego prace wciąż robią wrażenie na wielu ludziach, pozostawił po sobie wielką spuściznę, wśród której szczególnie znane są portrety znanych osób. Dzięki jego zdjęciom możemy dziś zanurzyć się w atmosferze minionego stulecia.
Arnold Newman, biografia: początek
Newman urodził się 3 marca 1918 w Nowym Jorku,później przeniósł się z rodzicami do New Jersey, a następnie do Filadelfii. Wykazywał zdolności artystyczne od dzieciństwa, a po szkole poszedł na studia malarskie na University of Miami. Wielki Kryzys odcisnął swoje piętno na wielu ówczesnych losach i Newman nie był w stanie ukończyć studiów.
W 1938 r. musiał dostać pracę wstudio fotografii portretowej, które określiło jego karierę na całe życie. Powiedział, że filmowanie było bardziej jak taśmociąg, ale nauczyło go, jak pracować z ludźmi. Jego pasja do malarstwa w młodości nie poszła na marne, a do 1941 r. Arnold Newman był w stanie zrobić wystarczająco interesujących zdjęć, by zaimponować kuratorowi Newhall Museum of Modern Art i fotografowi Stieglitzowi. Udział w wystawie za namową tych osób przyniósł Arnoldowi Newmanowi pierwszą sławę.
Klucz do wizerunku Strawińskiego
W 1945 roku Arnold Newman organizuje własnewystawa „Tak wyglądają artyści” w Muzeum Sztuki w Filadelfii. Przez kilkanaście lat eksperymentował z portretami ludzi w ich wewnętrznym świecie, a jego wizja wizerunków współczesnych znanych artystów cieszyła się dużym powodzeniem wśród publiczności. Prace fotografa zaczęły kupować znane publikacje, okładki czołowych pism zdobiły prace rąk początkującego portrecisty.
W następnym roku, 1946, Newman otrzymał zamówienie najednym z najważniejszych dla niego dzieł jest portret słynnego wówczas kompozytora Strawińskiego. W swojej pracy z Igorem Strawińskim postawił na prostotę i dokładność ukazania wszystkich elementów kompozycji, tworząc w ten sposób rodzaj symbolicznego portretu kompozytora. Strawiński był zafascynowany twórczością fotografa, twierdząc niekiedy, że to Newman zawdzięczał swoją popularność. Później, w 1967 roku, Arnold Newman opublikował album książkowo-fotograficzny „Bravo, Stravinsky”, który stał się jedną z jego pierwszych poważnych publikacji.
Gry ze światłem
W tym samym czasie, w 1946 roku, fotograf przeniósł się doNowy Jork i stworzył własne studio, jego biznes poszedł w górę. Arnold Newman, którego zdjęcia przyniosły mu już nazwisko, zaczął fotografować znanych polityków i artystów. Byli wśród nich aktorzy, muzycy, przemysłowcy i osoby publiczne. Zgodzili się pozować dokładnie w koncepcji, którą wymyślił Newman. Arnold, wychowany w malarstwie, zawsze uważał otoczenie podmiotu portretu za równie ważne w całościowym obrazie obrazu, jak wyraz twarzy czy postawa.
To za pomocą szczegółów tła i dodatkowychPrzedmioty Newman starał się odzwierciedlić miejsce portretowanego w świecie, specyfikę jego działań i naturę. Jednocześnie Newman rzadko interweniował w otoczenie tematu, preferując pracę przy naturalnym świetle. W związku z tym najczęściej korzystał z jednoobiektywowych lustrzanek jednoobiektywowych 35 mm, co pozwalało mu w pełni wykorzystać oświetlenie na miejscu bez konieczności używania sprzętu studyjnego.
Rodzina i praca razem na całe życie
Arnold Newman poślubił Augustę w 1949 r.Rubenstein, dziewczyna z jego kręgu. Ich małżeństwo przyniosło im dwóch synów w latach 1950 i 1952. Fotograf zmarł 6 czerwca 2006 roku w wyniku zatrzymania krążenia. W tym czasie Newman był już uznanym mistrzem fotografii. 7 lat przed śmiercią fotograf zebrał swoje najlepsze prace na dużej wystawie i wystawił je pod ogólnym tytułem „Dar Arnolda Newmana: 60 lat fotografii”.
Wystawa jest nadal na wystawie w Stanach ZjednoczonychStany Ameryki ku uciesze koneserów fotografii artystycznej. Newman nie przestał pracować aż do śmierci, jak sam twierdził w 2002 roku, on i jego żona są „bardzo zajęci”. Pracował nad nowymi książkami, ucieleśniał nowe idee, angażował się w nowe eksperymenty, jakby w ogóle nie miał zamiaru się zatrzymywać.
Portret środowiskowy
Newman jest uważany za twórcę specjalnegokierunki w fotografii portretowej tzw. portret w naturalnym otoczeniu. Połączył cechy fotografii dokumentalnej z artystycznym stylem fotografii studyjnej. Sam fotograf zawsze był przeciwny wielkim nazwiskom, biorąc pod uwagę, że najważniejszą rzeczą w jego pracy jest fotografowanie ludzi w taki sposób, aby uzyskać dobre zdjęcia.
Oznacza to, że najważniejsze dla Newmana nie było tworzenieotoczenie zewnętrzne dla pięknego tła lub specjalnego przygotowania modela, jego mimiki i prawidłowej postawy. Fotograf musi pracować tu i teraz, odgadując moment, aby sfotografować znajomy temat. Tak pracował z Marilyn Monroe, filmując aktorkę podczas spotkania z Karlem Sandbergiem. Dobrą chwilę wybrano również przy tworzeniu cieszącego się uznaniem portretu Alfreda Kruppa, przemysłowego niemieckiego potentata.
W każdej pracy mistrza uczucia iDoświadczenia przedmiotu i otoczenia niejako podkreślają, ukierunkowują ogólną myśl, mówią o materialnych zastosowaniach ludzkich dążeń. Newman zawsze twierdził, że portret może opowiadać o ludziach nie gorzej niż biografia.
