Symbol słońca. „Słoneczne” bóstwa różnych narodów świata

Słońce jest źródłem życia i płodności.Ludzkość od dawna szanuje źródło światła, które ogrzewa Ziemię, daje światło i radość stworzeniom zamieszkującym planetę. Dlatego prawie każdy naród miał swój autentyczny symbol słońca, któremu oddawano cześć i ofiarowywano mu dary.

Kolovrat

W Rosji tak nazywał się krzyż z zakrętami.Kolovrat to symbol słońca wśród Słowian, który nasi przodkowie interpretowali jako „przesilenie”, czyli po prostu „rotację”. Jego wizerunek w formie ornamentu był często stosowany na ikonostasach i ołtarzach świątyń, szatach i strojach ludowych, broni wojskowej i chorągwiach oddziałowych, dachach domów i sprzęcie gospodarstwa domowego. Do dziś zachowały się fragmenty tych malowideł ściennych: można je zobaczyć w starożytnych kościołach Nowogrodu, Kijowa i Czernigowa. Wykopaliska słowiańskich osad i kurhanów wskazują, że wiele miast miało wyraźną postać kolovratu, którego promienie wskazywały na cztery główne kierunki.

Symbol uosabiał Yarilo-Sun, zmianę czasówlata i wieczne światło. Był siłą ochronną dla ludzi, ochroną przed demonami piekła i ludzką agresją. Nic dziwnego, że znak został namalowany na czerwonych tarczach odważnych wojowników, którzy wyruszyli na śmiertelną walkę. Kolovrat wywołał panikę wśród przeciwników Rosjan, dlatego przez wiele stuleci nasi dzielni przodkowie skutecznie stawiali opór najazdom innych ludów i plemion.

Pogański Bóg Słońca

Miał cztery hipostazy, w zależności od pory roku:

1. Baby Sun Kolyada. Gwiazda zimowa, słaba i bezbronna. Urodzony wczesnym rankiem po grudniowym przesileniu nocnym.
2. Młodzież słońca Yarilo. Utwardzona gwiazda pojawiająca się podczas wiosennej równonocy.
3. Sun jest mężem Kupailo. Potężny luminarz, który wzniósł się w niebo w dniu przesilenia letniego.
4. Sun-old man Svetovit. Starzejący się i mądry luminarz, wyznaczający dzień jesiennej równonocy.

Jak widać, symbol słońca stale się pojawiałkalendarz naszych przodków, wskazujący nie tylko na zmianę pór roku, ale także zjawiska astronomiczne. Te cztery dni były ważnymi świętami pogańskimi, podczas których Słowianie organizowali tańce i uczty, składali ofiary bogom i chwalili je uroczyście pieśniami. Ponadto luminarz był stale obecny w innych rytuałach. Na przykład jest to symbol zapusty. Podczas pożegnania zimy słońce wcieliło się w postać naleśników: tak nasi przodkowie wzywali gwiazdę, aby obudziła się i ogrzała Ziemię.

Orzeł

Jeśli starożytni Słowianie mają główny amulet człowiekaKolovrat i symbol słońca Maslenicy były obecne podczas licznych rytuałów, wtedy wśród innych narodów świata znaki słoneczne nie były tak rozpowszechnione. Oczywiście luminarz był czczony na całym świecie, ale tylko Rosjanie malowali jego wizerunek wszędzie: od domów po drobne artykuły gospodarstwa domowego. Wierzyli również, że orzeł jest symbolem słońca. Ale kult tego dumnego ptaka był jeszcze bardziej czczony w Grecji i Chinach.

Te narody wybrały orła nie bez powodu:jego lot, życie pod chmurami zawsze były oświetlane promieniami luminarza. Ludzie wierzyli, że ptak jest posłańcem bogów, więc może latać do gwiazdy, a nawet się z nią łączyć. Orzeł symbolizował wzrost i siłę ducha, który może wzbić się w niebiosa. Jeśli był malowany wśród błyskawic i grzmotów, wskazywał na odwagę i umiejętność pokonywania wszelkich trudności. Ponadto Homer argumentował, że ptak trzymający węża pazurami jest symbolem zwycięstwa.

Symbole słońca wśród innych narodów

Oświetlacz był szczególnie czczony przez Indian, którzy żyliw Peru i Meksyku. Podobnie jak Słowianie, Grecy i Chińczycy czcili orła: jego pióra często zdobiły ich nakrycia głowy, nadając człowiekowi określony status i chroniąc go. Ponadto Inkowie przedstawili gwiazdę w postaci osoby o złotej twarzy w kształcie dysku, podczas gdy Aztekowie skojarzyli ją z bogiem wojny Huitzilopochtli. Innym indyjskim symbolem słońca jest ten sam Kolovrat, który różni się kilkoma od słowiańskiego: został narysowany w formie koła, swastyki, koła otoczonego promieniami lub prostego dysku.

Mieszkańcy Indonezji uważali symbol luminarza za kotapysk. W Stanach Zjednoczonych słońce było przedstawiane przebiegłym okiem, a na Majorce - smutne. W Hiszpanii wierzyli, że księżyc jest protoplastą gwiazdy; wśród Malajów ci dwaj luminarze byli małżonkami, aw rosyjskim folklorze - siostrami. W Japonii starożytnym symbolem słońca jest chryzantema. A wśród Egipcjan luminarz był związany ze skarabeuszem. Starożytny bóg słońca Khepri został tutaj przedstawiony jako chrząszcz toczący niebiańskie ciało przez chmury.

Bóstwa „słoneczne”

W Grecji Helios był uważany za takiego w samej nazwiektóry już czuł blask promieni i płomień ognia. Często przedstawiano go jako potężnego przystojnego młodzieńca: jego oczy błyszczały, włosy trzepoczące na wietrze, przykryte złotym hełmem lub koroną. Każdego ranka pojawiał się na niebie w rydwanie słonecznym ciągniętym przez cztery skrzydlate konie.

Dla Rzymian symbolem słońca jest bóg Apollo, patron światła, sztuki, nauki i rolnictwa. Jego broń - strzały - została przedstawiona w postaci promieni słonecznych.

Jeśli chodzi o starożytnych Persów, Mitra była ucieleśnieniem luminarza. Został namalowany w postaci strumienia światła, który łączy ludzi z ciemnością.

W mitologii starożytnego Egiptu bogiem słońca był Ra,przedstawiony w postaci człowieka, ogromnego kota lub orła, którego głowę zwieńczono gwiazdą. Letnią suszę i upały uważano za gniew zesłany na ludzi za ich grzechy.

Jak widać, Słońce było czczone od niepamiętnych czasów. Obecnie jest również czczony: w różnych krajach świata otwierane są nawet muzea poświęcone temu luminarzowi.