„Mądrość Salomona” w greckiej Biblii -książka, której główną treścią jest nauka o powstaniu, właściwościach i działaniu Mądrości Bożej na świecie. Zawarte w nim imię króla Salomona wskazuje, że autor książki czasami prowadzi swoją historię z perspektywy najstarszego władcy. Przecież to on został pierwszym nauczycielem mądrości biblijnej i jej głównym przedstawicielem. Temat „Księgi Mądrości Salomona” jest bardzo podobny do „Księgi Przysłów Salomona”. Ale spróbujmy dowiedzieć się, kto jest głównym autorem.
„Mądrość Salomona” - książka i pokarm dla umysłu
Od czasów starożytnych uważano, że todzieło zostało napisane przez samego króla Salomona. Tę opinię w szczególności wyrazili tacy ojcowie i nauczyciele Kościoła, jak Klemens z Aleksandrii, Tertulian, św. Cyprian i opierała się głównie na fakcie, że jego imię znajdowało się w inskrypcji. Następnie twierdzenie to było silnie bronione przez Kościół katolicki, według jego wypowiedzi książka odpowiadała kanonom kościelnym.
Błąd w ocenie polega na tym, że po pierwszeKsięga Mądrości Salomona została pierwotnie napisana po grecku, a nie po hebrajsku; po drugie, autor książki jest dobrze zaznajomiony z filozofią grecką - naukami Platona, epikurejczyków i stoików; po trzecie, autor nie jest mieszkańcem Palestyny, ale odwołuje się do greckich zwyczajów i manier; i po czwarte, książka jest uważana za kanoniczną i nie może być napisana przez Salomona w oparciu o Reguły Świętych Apostołów i List Atanazego Wielkiego.
Opinie o autorze
W czasach Hieronima była inna opinia:że „Księga Mądrości Salomona” została napisana przez Filona z Aleksandrii, przedstawiciela żydowskiego hellenizmu, który łączy dogmaty religii żydowskiej z filozofią grecką. Opinia ta opierała się na fakcie, że dzieło było bardzo podobne do nauczania Filona o Logosie. Ale te podobieństwa okazały się tylko zewnętrzne. Autor „mądrości” myślał zupełnie inaczej niż Filon, który miał na myśli Logos. A między nimi istnieje aż nazbyt oczywista sprzeczność poglądów. W Księdze Mądrości Salomona pochodzenie grzechu i śmierci jest wyjaśnione jako „zawiść diabła”, ale Filon nie mógł tego potwierdzić, ponieważ nie wierzył w istnienie złej zasady na świecie i rozumiał upadek przodków z Biblii wyłącznie alegorycznie. Różnie też postrzegali teorię preegzystencji - autor książki i Filon. Zgodnie z nauką księgi dobre dusze wchodzą do czystych ciał, a według Filona przeciwnie, upadłe i grzeszne dusze są wysyłane do ciał na ziemi. Ich poglądy różnią się również od poglądów na temat pochodzenia bałwochwalstwa. Dlatego Filon nie mógł napisać tej książki.
Próby znalezienia autora zakończyły się niepowodzeniem,dlatego można tylko wskazać, że autorem książki był inny hellenistyczny Żyd, dość wykształcony Aleksandryjczyk, dobrze zorientowany w filozofii greckiej.
Czas, miejsce i cel pisania
Po dogłębnej analizie można argumentować, że toksiążka została napisana pod koniec panowania króla Ptolemeusza IV (około 221-217 pne) i najprawdopodobniej w egipskiej Aleksandrii. Z tekstu wynika, jak autor jest dobrze zorientowany w filozofii judeo-aleksandryjskiej i czyni aluzje do religii egipskiej.
Uważa się, że celem napisania traktatu byłże „Księga Mądrości Salomona” była pierwotnie przeznaczona dla królów Syrii i Egiptu, aby przekazać im jakieś zawoalowane boskie nauki i przesłania.
Treść
Głównym tematem treści książki jest doktrynaMądrość z obu stron, oparta na najsłynniejszych naukach filozoficznych. Pierwsza to obiektywna rzeczywistość, nie dana nam w odczuciach. Druga to rzeczywistość subiektywna, postrzegana w odczuciach z obiektywnego punktu widzenia.
W tym przypadku mamy najprostszy przykład:na świecie jest Bóg. Jest to rzeczywistość obiektywna (by tak rzec, aksjomat z matematycznego punktu widzenia, który nie wymaga dowodu), której nie można dotknąć rękami ani poczuć na poziomie fizycznym. Jego Mądrość odbija się bezpośrednio w naszej duszy. Jeśli chodzi o subiektywność, jest to osobista postawa każdego człowieka wobec Boga i zrozumienie tego, co On oferuje każdemu, kto w Niego wierzy na poziomie duchowym.
Trzy części
Książka podzielona jest na trzy główne części:pierwszy (I-V rozdz.) mówi, że tylko Mądrość może stać się przewodnikiem do osiągnięcia prawdziwej błogiej nieśmiertelności, pomimo fałszywych nauk Żydów, którzy temu zaprzeczali.
Część druga (rozdz. VI-IX) poświęcona jest istocie doktryny, jej pochodzeniu, a także znaczeniu posiadania takiej wiedzy wyższej i podstawowych warunków ich realizacji.
Trzecia część (X-XIX rozdz.) jest historycznym przykładem tego, że tylko ludzie, którzy posiadają tę Mądrość, mogą osiągnąć szczęście. Nieznajomość tego, utrata lub odrzucenie prowadzi każdy naród do degradacji i zniszczenia (jak Egipcjanie i Kananejczycy).
Wniosek
Książka „Mądrość Salomona” (recenzje na jej tematsą bezpośrednim dowodem) jest jednym z najbardziej szanowanych dokumentów wszystkich czasów i narodów, który ukazuje niezniszczalną jedność Boga i człowieka. Niezależnie od swojego niekanonicznego pochodzenia, od czasów starożytnych uważany jest za głęboko pouczający dla tych, którzy szukają lekcji pobożności i mądrości.
