Przy uprawie dowolnej rośliny musisz użyćnawozy. Są pochodzenia organicznego i chemicznego. Z kolei nawozy organiczne dzielą się na nawozy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Organiczną pozyskuje się poprzez kompostowanie chwastów i części roślin w specjalnie przygotowanych dołach kompostowych. Ale jest jeszcze inny sposób, który jest niezasłużenie rzadko używany w rolnictwie. Są to tak zwane zielone nawozy.
Historia stosowania zielonego nawozu
Ale zielone nawozy są używane więcej niż jedentysiąclecie. Ta metoda dotarła do nas z Chin przez Morze Śródziemne. Niewiele wiemy o tym, jak nasi przodkowie nawozili swoje pola. W XX wieku świat ogarnął szał na nawozy mineralne. I to jest zrozumiałe. Z worka zbierałem granulki lub proszek, rozrzucałem po polu i czekałem na żniwa. Ale stopniowo ludzie zaczęli rozumieć, że te nawozy wraz z pestycydami i herbicydami pogarszają jakość gleby, zabijają w niej wszystkie żywe istoty. Ale żyły tam nie tylko różne mikroorganizmy, robaki, larwy. Poprawiły strukturę gleby, jej jakość i wartość odżywczą. Ponadto chemikalia powodują, że rośliny przyzwyczajają się do nich. Dlatego coraz więcej producentów upraw zaczęło stosować zielone nawozy.
Działanie zielonego nawozu
Dzięki długoterminowym obserwacjom naukowcy wybralirośliny, które przynoszą glebie jak najwięcej korzyści. Nazywano je syderami. Rośliny wysiewa się po zbiorach, a następnie osadza w glebie. Łodygi i liście tych roślin zawierają dużo azotu. Korzenie nawozu zielonego gromadzą azot nawet po orce do gleby. Mikroorganizmy przekształcają części roślin w próchnicę. Substancje mineralne są przenoszone przez korzenie do wyższych warstw i stają się dostępne później dla wysiewanych roślin. Gleba staje się luźna i ustrukturyzowana. Poprawia napowietrzanie i reżim wodny gleby.
W efekcie mamy następującą sytuację: nawóz zielony nie wytwarza produktów, ale poprawia plon upraw, które będą znajdować się na terenie przez następne pięć do sześciu lat.
Siderata może być używana razem z wprowadzeniemhumus i kompost zmieszane z minerałami. W końcu dają ziemi dokładnie tyle użytecznych składników mineralnych, ile wcześniej z tej ziemi pobrali. Ale chemikalia przy stosowaniu zielonego nawozu potrzebują znacznie mniej. Ponadto występują w formie dogodnej do przyswajania przez rośliny.
Siderates mają czas, aby urosnąć do czasu orkicałkiem wysoki. Czasami ilość uzyskanej masy znacznie przekracza ilość potrzebną do wykorzystania jako nawóz zielony. Nadmiar umieszcza się w kompostowniku do dalszej obróbki. Nie chowaj go w ziemi, ponieważ mikroorganizmy nie mają czasu na jego przetworzenie i zaczyna się tam kwaśnieć. Tak, a nadmiar azotu może uszkodzić sadzone rośliny.
Rodzaje nawozu zielonego:
- Akumulatory azotu to rośliny strączkowe, które gromadzą azot z powietrza i dostarczają go do gleby.
- Oszczędzacze azotu - zboża, które podczas rozkładu użyźniają glebę materią organiczną. Nie pozwalają na wypłukanie azotu.
Rośliny strączkowe jako zielony nawóz
Rośliny strączkowe to akumulatory azotu. Mają szereg zalet:
- Rosną szybko i przybierają na wadze nawet u biednychgleby. Rozwinięty system korzeniowy pozwala im wydobywać z gruntu pożyteczne substancje, akumulować je i po przetworzeniu podawać do górnych warstw. Rośliny te gromadzą od 30 do 35 kg azotu na 100 m2 powierzchni.
- Szybko się rozkładają.
- Rosną w różnych strefach klimatycznych.
- Z łatwością uzyskasz z nich dobrej jakości nasiona.
- Posiadają odmiany wcześnie dojrzewające, wykorzystywane do siewu między różnymi uprawami.
Jaki jest mechanizm akumulacji azotu?Bakterie brodawkowe osadzają się na korzeniach roślin. Żyją w symbiozie z roślinami strączkowymi, które wykorzystują 90 procent zmagazynowanego azotu. Pozostałe 10% to bakterie. Można powiedzieć, że zarażają rośliny. Ale obie strony na tym korzystają. Nawet trzy, ponieważ cały azot trafia do gleby i jest wykorzystywany przez uprawę główną.
Aby skutecznie akumulować azot, bakterie potrzebują dostępu do powietrza. Dlatego lepiej radzi sobie ze swoim zadaniem na glebach sypkich.
Bakterie guzkowe
Niektóre z nich mogą żyć w symbiozie z różnymi roślinami: grochem, soczewicą, fasolą, wyką. Fasola „współpracuje” z określonym rodzajem bakterii.
Stosowanie zielonego nawozu
Należy wziąć pod uwagę fakt, że niektóre rośliny zawierają inhibitory wzrostu. Aby nie wpłynęły na główną kulturę, czekają, aż ulegną rozkładowi pod wpływem mikroorganizmów.
Siderates wysiewa się jesienią na zebranym polu i zpoczątek mrozu zamyka się w glebie. Głębokość zależy od jakości gleby. Jeśli jest lekki, to od 12 do 15 cm, w przypadku ciężkich głębokość należy zmniejszyć: od 6 do 8 cm Jeśli głębiej zakopiesz zielony nawóz, nie ulegną one rozkładowi.
Rośliny zielonego obornika
Istnieje wiele roślin o podobnych właściwościach. Wśród nich najpopularniejsze to:
- Łubin.
- Vika (zima i wiosna).
- Chiny.
Pierwszy z nich omówimy szczegółowo.
Łubin
To doskonała roślina pastewna.Jej plony to 40 ton zielonej masy z hektara i 2 tony fasoli. W sprzyjających warunkach może osiągnąć 80 t. Zielona masa zawiera około 40% białka roślinnego. Współczynnik wykorzystania energii słonecznej łubinu wynosi 4,79, a wyki 1,98.
Kwiaty łubinu są bardzo piękne i bezpretensjonalne. Uprawiane są w ogrodach i klombach. Kwitną na początku maja i kwitną przez całe lato.
Łubin to jeden z najlepszych zielonych nawozów.Na glebach piaszczystych - główny. W tym celu wykorzystywane są wszystkie części rośliny. Wzbogaca ziemię nie tylko w materię organiczną i azot, ale także w fosfor. Łubin jako zielony nawóz jest najlepszym poprzednikiem truskawek. Jeśli jest skoszony i trzymany w kompostowniku, otrzymamy nawóz przewyższający ilość użytecznych substancji w stosunku do obornika.
Gatunki łubinu
Na wolności jest ich około dwustu. Ale w rolnictwie stosuje się trzy gatunki roczne i jedną bylinę.
Niebieski wąskolistny. Jest najbardziej mrozoodporny. Główne odmiany alkaloidów: Benyakonsky 484, Pink 399, wąskolistne 109. Non-alkaloid: Bryansky 35, Nemchinovsky 846, Timir 1, Reserve 886.
Łubin niebiesko - zielony obornik, który rośnie naGleby piaszczyste o różnej kwasowości bardzo szybko i mają głęboki system korzeniowy (do 2 metrów). Zwierzęta nie jedzą jej ze względu na gorzki smak i wysoką zawartość alkaloidów.
Łubin biały to zielony obornik, który dobrze znosi suszę.Kocha ciepło. Lepiej zasiać go na żyznych glebach węglanowych o dowolnej kwasowości (czarnoziemy, gleby szare). Najbardziej produktywny. Może być stosowany jako pasza dla zwierząt gospodarskich. Główne odmiany: Horizon, mutant kijowski.
Na gleby średnio gliniaste i piaszczyste,z niekwaśnej gliny piaszczystej stosuje się łubin żółty. Jej kwiaty mają silny przyjemny zapach. Łubin żółty jest nawozem zielonym, którego uprawa na paszę dla bydła umożliwia uzyskanie wysokiej wydajności mlecznej i przyrostu masy młodych zwierząt. Lubi rosnąć w wilgotnej glebie. Żółty, podobnie jak niebieski, nie rośnie dobrze na gęstych, nie wapnowanych glebach.
łubin wieloletni (wielolistny) zawiera inliście i łodygi alkaloidu łubinu. Gromadzi dużą ilość azotu. Uwielbia wilgoć i światło, nie przemarza zimą. Wieloletni łubin jako nawóz zielony wytwarza około 60 kg zielonej masy na akr ziemi. Jest używany w postaci:
- Kośba.
- Depozyty.
- Siew pod osłonami.
Jest również używany z pługiem pod uprawę główną.
Wiosną i latem jako nawóz zielony stosuje się łubin jednoroczny. Wprowadza do gleby około 20 g azotu na metr kwadratowy. Oprócz tego łubin dostarcza fosfor i potas.
Łubin jako nawóz zielony nie jest wysiewany wielokrotnie w jednym miejscu. Nie używaj go po roślinach strączkowych. W końcu mają te same choroby i szkodniki, co łubin uprawiany na zielonym oborniku.
Sadzenie i pielęgnacja
Każda gleba nadaje się do uprawy nawozu zielonego, z wyjątkiem torfu i ciężkich glin. Źle rośnie na terenach podmokłych.
Łubin jako nawóz zielony wiosną lub bezpośrednio po zbiorachwarzywa wysiewa się na obszarach, na których nie rosną chwasty. Sadzenie odbywa się zgodnie ze schematem: między rzędami - 15-30 cm, w rzędzie - 5-15 cm Głębokość siewu - 2-4 cm Jeśli bardziej pogłębisz nasiona, liścienie będą trudno przyjść na powierzchnię. Z łubinem można wysiewać inny zielony nawóz (owies).
Pielęgnacja polega na niszczeniu chwastów i odchwaszczaniu gleby.
Zamknij się w glebie łubin jak zielony nawóz w ośmiutygodnie po siewie. W tym czasie rośliny tworzą pąki. Nie nabrały jeszcze charakterystycznego koloru. Niektóre źródła uważają, że najbardziej opłaca się zaorać łubin w fazie zielonych strąków za pomocą uformowanej fasoli.
Późne łodygi stają się gęste i powoli rozkładają się. W tym przypadku rośliny są koszone i robi się z nich kompost.
Łubin wysiany w lipcu z bliska jesienią. Na terenach o ciepłym klimacie - wiosną.
Lupin może się rozmnażać samodzielnie. Jeśli nie kontrolujesz tego procesu, jest on w stanie wyprzeć główną kulturę. Pozostanie tam tylko łubin zielony nawozowy.
Uprawa tej rośliny sprawia, że jałowe obszary są żyzne. Równowaga kwasowo-zasadowa gleby zostaje wyrównana i staje się neutralna. Gleba jest przystosowana do aktywności mikroorganizmów.
