„Ale wcześniej tego nie wiedziałem!„- wszyscy znają tę linijkę ze znanej w naszych czasach piosenki Garika Sukaczowa. Ale wiele osób miało pytanie, jakie buty Nariman, dzięki którym rozpoznają „urocze na spacer”? Istnieją trzy wersje pochodzenia tej nazwy.
Najpierw trochę historii
Jako pierwszy wykonał tę piosenkę rosyjski śpiewak barytonowyYuri Morfessi. W jego wykonaniu znane stały się takie piosenki jak „Chubchik” (później wykonany przez Leonida Utesova), „Dear Long”, „Bublikki”, „Black Eyes” i wiele innych romansów cygańskich. W starym nagraniu piosenki o butach słychać narimana tego wykonawcy „na rozdarciach”, czyli zapewne z ukraińskiego „rip”, czyli skrzypienia. Na początku XX wieku bardzo popularne były buty z drewnianymi podeszwami, które podczas chodzenia wydawały charakterystyczne skrzypienie. W tym czasie uważano go za wyjątkowy szyk. Przypomnijmy sobie wers z innej popularnej piosenki - „buty z okropnym skrzypieniem”. Zasadniczo taka podeszwa została wykonana z brzozy. Okazuje się, że Garik Sukaczow źle zinterpretował słynną piosenkę? To nie jest do końca prawdą. W późniejszych przedstawieniach „buty Nariman” są wyraźnie słyszalne. Okazuje się, że w latach dwudziestych ubiegłego wieku sam Morfessi poprawił określenie „na rozdarciu”.
„Ofiary mody”
Rozumieli to rosyjscy wykonawcy na emigracjifrancuska opinia publiczna nie do końca zrozumie tak dziwną modę na skrzypiące buty. Chociaż w Związku Radzieckim trend na takie buty utrzymywał się przez długi czas. Piskliwe buty były uważane za kultowy przedmiot aż do lat pięćdziesiątych XX wieku. Szczególnie wśród pracowników. Charakterystyczny zgrzyt dawał jasno do zrozumienia, że nie nadchodzi jakiś motłoch, ale ważny i modny mężczyzna. Uznano to za szczególnie cenne, gdy skrzypiał tylko jeden z butów. W tym celu do dolnej części buta obszywano drzewo lub w piętę wlewano granulowany cukier. Podeszwa wykonana z suchej kory brzozowej szybko się zużywała, ale to nie powstrzymało zdesperowanych dandysów.
Taka dziwna cecha rosyjskich preferencjitrudno było to wytłumaczyć praktycznym Europejczykom. Dlatego Morfessi zastąpił „buty nariman” bardziej eufoniczną nazwą. I to nie jest przypadkowy wybór. W tym czasie istniała duża korporacja specjalizująca się w produkcji wyrobów pasmanteryjnych, a także popularnego obuwia. Nazywało się, zgadliście, Nariman (Północne Stowarzyszenie Rosyjskich Imperialnych Strojów Towarowych w całym kraju). Buty Nariman (w załączeniu zdjęcie, jak wyglądają w wersji klasycznej) powstały ponad sto pięćdziesiąt lat temu, ale nadal są popularne w naszych czasach. Zarówno w wersji męskiej, jak i żeńskiej.
Która gwiazda nosiła buty Nariman?
Model tego buta nazywa się teraz Chelsea.Buty. Szerokiej publiczności znane są pod tą samą nazwą. Wszyscy kolesie XX wieku koniecznie mieli w swojej garderobie kultowe buty. Baleriny i dziewczyny pracujące w fabryce, bankierzy i rybacy, bandyci i bohemy, arystokraci i zwykli ludzie - wszyscy nosili buty Nariman. Kiedyś Elvis Presley, słynna czwórka Liverpoolu i Freddie Mercury występowali w takich butach. W przestrzeni poradzieckiej, we wszystkich filmowych adaptacjach przygód Ostapa Bendera z nieśmiertelnych dzieł Ilfa i Pietrowa, główny bohater obnosi się z nią w „narimanach”.
Trzecia wersja pochodzenia nazwy
Ta opcja jest mniej romantyczna i nie takrozpowszechniane w różnych źródłach historii słynnego obuwia. Niemniej jednak ma prawo istnieć. To znana fabryka obuwia w Baku w wąskich kręgach, która nosi imię jednego z przywódców partii Azerbejdżańskiej Rady Komisarzy Ludowych Narimana Narimanowa.
Kultowy model buta jest obecnie uważany za klasyczny i znajduje się w kolekcjach wielu znanych marek.
