Nawet pomimo zgiełku tempadzisiejszego życia bezbłędnie rozpoznajemy na ulicach ludzi, których możliwości są ograniczone. Trudno ich przegapić z jednego prostego powodu: dużo trudniej jest im żyć w tym świecie przystosowanym dla zdrowej osoby. Aby zwrócić uwagę osób niedowidzących, 15 października obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Białej Laski.
Niestety ludzkość nie zawsze jest na czaszdaje sobie sprawę ze stopnia ważności i surowości ograniczeń dla osoby, która straciła zdrowie. Najpierw musi samodzielnie pokonywać trudności życia codziennego, czasem sam. Właśnie teraz powstały różne społeczeństwa, które mają pomagać w rozwiązywaniu problemów życia takich ludzi. Ale całkiem niedawno tak się nie stało.
Pomysł wykorzystania znaku ostrzegawczego dla niewidomych
Historia pojawienia się tego atrybutu w życiu codziennymosoby niedowidzące pojawiły się znacznie wcześniej niż Międzynarodowy Dzień Białej Laski. Ma prawie 100 lat. Pomysł należy do angielskiego fotografa Jamesa Biggsa, który w młodości stracił wzrok w wyniku wypadku. Stało się to w 1921 roku, kiedy laska wciąż była integralną częścią każdego dżentelmena. Jedynym sposobem przystosowania się do poruszania się po ulicy było „wyczucie” drogi. Można to zrobić tylko za pomocą laski. Ale ani przechodnie, ani kierowcy nie rozumieli tych ruchów i dlatego nie ustąpili niewidomemu Biggsowi. Rozwiązanie znaleziono, gdy zdał sobie sprawę, że to laska powinna być widoczna, zanim został powalony. Przyjaciele pomogli zamienić zwykłą laskę w atrybut osoby niewidomej, malując ją na biało. Od tego momentu wiele się zmieniło w życiu Biggsa.
Pierwotnie szerzenie idei białej laskidla niewidomych stało się to tylko słowami najbardziej zaradnego Anglika i jego przyjaciół. Poradzili wszystkim znajomym z poważnymi problemami ze wzrokiem, aby używali tego atrybutu w celu ułatwienia poruszania się po ulicach. Anglikom zajęło kolejne 10 lat czekania, zanim jedna z najbardziej znanych organizacji charytatywnych zajęła się tą sprawą. Dzięki relacjom na ten temat w prasie niewidomi Anglicy po raz pierwszy otrzymali białe laski za pośrednictwem Czerwonego Krzyża.
Rozprzestrzenianie białej laski na całym świecie
W 1930 roku pomysł laski dla niewidomych się skończyłprzez kanał La Manche. We Francji istniały już szkoły dla dzieci z dysfunkcją wzroku, z których pierwszą założył Valentin Gayuy. Czcionka Louis Braille, która jest dziś używana do czytania przez wszystkie osoby z problemami ze wzrokiem, została już wykorzystana.
Aktywne propagowanie atrybutu alarmującegoWe Francji z niewidomym walczyła Gwillie D "Herbemont, arystokratka znana w swojej ojczyźnie jako obrończyni i patronka niewidomych, która to ona zaprosiła władze Paryża do wsparcia inicjatywy zaopatrzenia niewidomych w specjalne laski.
Rozwijający się w Stanach Zjednoczonych w latach 60. XX wieku, szerokikampania podniosła świadomość problemów osób niepełnosprawnych w społeczeństwie amerykańskim. Z inicjatywy Federacji Niewidomych i przy wsparciu amerykańskiego prezydenta L. Johnsona 15 października został nazwany Bezpiecznym Dniem Białej Laski. Po 1964 roku dzień ten uzyskał status specjalnej daty rocznej.
W 1992 roku powstał Światowy Związek Niewidomychpodjęto próbę zjednoczenia Międzynarodowego Dnia Białej Laski pod patronatem ONZ, co rozwiązałoby żywotne problemy niewidomych ze wszystkich narodów. Ale jak dotąd tego wezwania nie usłyszano, a każda organizacja sama szuka wsparcia ze strony rządu swojego kraju.
Dzień niewidomych w Rosji
Inicjatywy Rosyjskiego Towarzystwa Niewidomych byłypo raz pierwszy obsługiwane dopiero w 1987 roku. Dziś w naszym kraju kwestie równości niewidomych i tolerancji wobec nich poruszane są regularnie, ale szczególnie szeroko - w Międzynarodowy Dzień Białej Laski. Cyklicznie odbywają się imprezy poświęcone głównemu zadaniu - integracji osób niedowidzących i niewidomych w życiu publicznym. To nie tylko prowadzenie seminariów, wykładów i spotkań, ale także udzielanie praktycznej pomocy potrzebującym.
Okulary przeciwsłoneczne zakrywające oczyniezależnie od pory roku ledwo słyszalny odgłos stukania laską o asfalt jest stałym towarzyszem osób niewidomych lub niedowidzących. Z reguły towarzyszy im także wierny przewodnik - pies wyposażony w specjalną uprząż ze znanym już znakiem czerwonego krzyża.
Głównym problemem jest tolerancja
Międzynarodowy Dzień Białej Laski 2014 był w całościpoświęcony kwestii tolerancji. Każdy z nas musi nauczyć się rozumieć, że dla osoby niewidomej, pozbawionej radości oglądania kolorowego świata, laska to nie tylko narzędzie ruchu, to jego „oczy”. Zrozumienie takiej złożoności percepcji pojawia się tylko w „praktyce”. Tego dnia odbyło się wiele zawodów dla widzących, na których symulowano sytuacje utraty wzroku. Najłatwiejszym sposobem była opaska na oczy, w której trzeba było próbować wykonywać zadania, radzić sobie z sytuacjami otaczającymi niewidomych w życiu codziennym.
Innym powodem, dla którego warto próbować wyrównać prawa niewidomych i „przymierzyć” życie tych ludzi, jest Międzynarodowy Dzień Białej Laski.
Dążenie do zrozumienia i zaakceptowania
Prawie wszystkie kategorie osób niepełnosprawnych mają swoje własnesystem znaków ostrzegawczych, dzięki którym każdy przechodzień może łatwo stwierdzić, że stoi przed nim osoba prawdopodobnie potrzebująca pomocy. Dla osób pozbawionych zdolności widzenia takim charakterystycznym znakiem jest biała laska. Widząc osobę z białą laską wiemy na pewno, że osoba ta albo słabo widzi, albo w ogóle nie widzi.
Międzynarodowy Dzień Białej Laski, Dzień Niewidomych, Likeinaczej to się nazywa - to nie tylko słowa, które mówią o trudnościach osób niepełnosprawnych. To chęć zrozumienia ludzi, którzy mieszkają obok nas i zaakceptowania ich jako takich.
