Wraz z rozwojem technologii, nowebroni, kwestia rewizji wojskowych środków odstraszania staje się coraz pilniejsza. Pierwsze opracowania broni naddźwiękowej są aktywnie testowane przez Chiny, Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię, co zmusza Rosję do przyłączenia się do tego wyścigu zbrojeń, i to nie bez powodzenia. Krajowi projektanci pracują w dwóch głównych obszarach, biorąc pod uwagę nie tylko ofensywny potencjał broni naddźwiękowej, ale także środki obronne. Produkcja seryjna tego typu modeli w krajach rozwiniętych najprawdopodobniej będzie możliwa za około 10 lat, ale już wiadomo, że najnowsze generacje systemów obrony przeciwrakietowej nie będą w stanie wytrzymać takiego zagrożenia.
Cechy broni hipersonicznej
Zadania, które są stawiane przed hipersonicznymbroni, wcześniej przypisanej do powietrznych pocisków manewrujących. Testy prototypów GO pokazują, że arsenał nowej generacji jest o rząd wielkości lepszy od wszystkich istniejących analogów ze względu na dużą prędkość. Jednocześnie broń hipersoniczna ma zwiększoną celność i skuteczność rażenia. W praktyce oznacza to, że przechwycenie pocisku o dzisiejszych możliwościach obrony przeciwlotniczej jest niemożliwe, a przynajmniej trudne.
W oparciu o wskazane zalety możeszargumentować, że powstaje również efekt zaskoczenia – zniszczenie celu następuje około godziny po podjęciu odpowiedniej decyzji. W każdym razie takie cechy posiada zaawansowana rosyjska broń hipersoniczna, która nie daje wrogowi czasu na przygotowanie się do odparcia uderzenia. Jeśli mówimy o zasięgu zniszczenia, to w tej chwili jest on ograniczony do kilku tysięcy kilometrów, ale w niedalekiej przyszłości możliwe, że do obiektu dotrzemy w dowolnym miejscu na świecie.
Działo hipersoniczne
Jeden z najbardziej obiecujących wydarzeń w Rosji wta klasa to aerodynamiczna broń hipersoniczna - działo elektromagnetyczne (lub katapulta). To zakrojony na szeroką skalę projekt wyrzutni samolotów, który tworzy tajna organizacja. Niemniej jednak wiadomo, że działo elektromagnetyczne to nic innego jak indukcyjny silnik liniowy, który rozpędza samoloty do niewiarygodnych prędkości. Zakłada się, że katapulta zostanie zainstalowana na specjalnym lotniskowcu o wyporności około 80 tys. ton, którego budowa zakończy się w 2018 roku.
Do tej pory prototypy podobnegobroń jest w Chinach i Stanach Zjednoczonych. W odniesieniu do Niebiańskiego Imperium dane te nie zostały jeszcze potwierdzone, ale Pentagon rozwijał się w tym kierunku od około 10 lat i dziś dysponuje instalacją EMALS przeznaczoną dla lotniskowców Gerald Ford.
pociski naddźwiękowe
Po raz pierwszy o konieczności użycia ultra-highprędkości na głowicach zaczęły mówić w ZSRR, kiedy próbowano uzupełnić pocisk balistyczny o naddźwiękowe ładunki samosterujące zamiast nuklearnych. Kontynuacją tej koncepcji jest najnowsza hipersoniczna broń Rosji w postaci samolotu hipersonicznego (GLA). Oprócz niespotykanej prędkości (powyżej 5 tys. m/s) system potrafi zmieniać swoją trajektorię – to nieklasyczny model lotu sprawił, że urządzenie jest jedyne w swoim rodzaju. GLA jest w stanie wchodzić w przestrzeń podczas swojego ruchu i powracać do warstw atmosfery, co jest nie do pomyślenia nawet dla nowoczesnych rakiet.
Jednak Stany Zjednoczone nie ignorują takich wydarzeń.Inną rzeczą jest to, że pod względem cech i potencjału mocy są zauważalnie gorsze od systemów domowych. Obecnie Stany Zjednoczone mają kilka rodzajów broni hipersonicznej tej klasy, w tym prototypy Hyper-X i HySTR. Ponieważ wydarzenia są tajne, niewiele jest na ich temat informacji, ale wiadomo, że część z nich powstaje na platformie strategicznych pocisków balistycznych, które zostały już wycofane z produkcji.
Środki ochrony
Z jednej strony prawie wszystkie kraje wiodącerozwój w kierunku broni naddźwiękowej, mający na celu zapewnienie bezpieczeństwa od nowoczesnej obrony powietrznej. Ale z drugiej strony istniała również oczywista potrzeba ochrony przed podobnymi systemami wroga, ponieważ istniejące systemy obronne są bezużyteczne w obliczu pocisków lecących z bardzo dużymi prędkościami.
Obiecujący kierunek w tworzeniu ochronynowa generacja to systemy obrony powietrznej – w tej chwili tylko one mogą się przeciwstawić możliwościom broni hipersonicznej. Federacja Rosyjska ma w tym zakresie większe doświadczenie, o czym świadczą prototypy broni termobarycznej i elektromagnetycznej. Mimo to nie ma gotowych próbek, a nawet koncepcji, zgodnie z którymi można by mówić o niezawodnej ochronie przed bronią hipersoniczną. Jedynym opracowaniem, które teoretycznie może pełnić funkcję obronną z ziemi, jest system rakiet przeciwlotniczych S-500, który ma się dopiero pojawić.
Uderzający efekt
Chociaż wielu porównuje siłę porażkibroń hipersoniczna z spadającym meteorytem (w dużej mierze ze względu na prędkość ładunku), głowice nie zawierają substancji wybuchowych, więc detonacja amunicji nie zagraża obiektowi wroga. Jednak broń naddźwiękowa stanowi poważne zagrożenie. Potencjał siły, który jest obdarzony zwykłym metalowym pociskiem o wadze około 20 kg, nabiera niesamowitej energii kinetycznej podczas procesu wystrzeliwania. Jest to ułatwione dzięki impulsowi elektrycznemu, który narasta, gdy głowica przechodzi między dwiema szynami wyrzutni. Ogromne ilości energii potrzebne do uruchomienia zasilania głowicy i dalszego odprowadzania ciepła z lufy broni zapewniają niszczycielską moc broni hipersonicznej.
Silniki do pojazdów naddźwiękowych
Podstawa, na której najbardziejobiecująca broń naddźwiękowa Rosji, niemniej jednak trwają prace nad silnikami odrzutowymi do samolotów nowej generacji. Istnieją elektrownie rakietowe z bezpośrednim przepływem, turbo z bezpośrednim przepływem i z bezpośrednim przepływem, które pozwalają zmniejszyć masę sprzętu, ale jednocześnie zachowują wysoki potencjał niszczący. Na przykład urządzenia scramjet i SPVRD można odnieść do silników strumieniowych, które opracowywano od lat 60. XX wieku i obecnie mają zoptymalizowany system do pracy z ultrawysokimi prędkościami.
Inne obszary rozwoju
Idea broni hipersonicznej znajduje swoje miejsce winne nisze krajowego kompleksu produkcji wojskowej. Na przykład użycie takich technologii jest dozwolone nawet przy tworzeniu bombowców. Tak zwani wolontariusze, podobnie jak rakiety, mają nietypowe schematy aerodynamiczne, które pozwalają im wylatywać w kosmos i oszczędzać paliwo. Również przedstawiciele sektora obronnego wielokrotnie wspominali, że Rosja przygotowuje nowe głowice manewrujące, przypominające amerykańskie bronie hipersoniczne, takie jak płatowiec CAV FALCON.
Być może są to zaawansowane dronysamolot, który będzie wyposażony w silniki odrzutowe nowej generacji. Tak czy inaczej, zakres dziedzin, w których pracują inżynierowie krajowi, jest dość obszerny iw przyszłości powinien zapewniać niezawodną ochronę i skuteczny potencjał ofensywny.
Wniosek
We współczesnym znaczeniu, broń hipersonicznasławę zyskała dzięki Stanom Zjednoczonym, kiedy sformułowano koncepcję „globalnego szybkiego uderzenia”. W 2000 roku rozpoczął się wyścig zbrojeń, w ostatnich latach trwa faza testowania pierwszych prototypów broni naddźwiękowej. Rosja w nim zajmuje, jeśli nie pierwsze, to jedno z czołowych miejsc.
Jego zalety to niewieledogłębne doskonalenie istniejących rozwiązań w tym sektorze, a także możliwość połączenia koncepcji naddźwiękowej broni rakietowej i środków ochrony lotnictwa. Równolegle doskonalone są projekty samolotów, testowane są paliwa alternatywne, w tym wodór, pociski i silniki do naddźwiękowego sprzętu wojskowego.
