W ostatnich latach w armiach całego świata akcentodbywa się za pomocą środków pozwalających zniszczyć wroga i sprzęt wroga na odległość, unikając bezpośredniego zderzenia. Samoloty krajowe nie są wyjątkiem. Modernizowane są stare systemy rakietowe, powstają nowe.
Cel
Ten system rakietowy może być używanydo niszczenia zakłóceń, samolotów rozpoznawczych i zwiadowczych, samolotów szturmowych i myśliwców, UAV, a także różnego rodzaju broni rakietowej wroga.
Zalety w stosunku do istniejących projektów
System obrony powietrznej S-400 został opracowany na bazie S-300, ale ma znacznie lepsze właściwości we wszystkich obszarach. Nowy kompleks jest nie tylko tańszy, ale także 2,5 razy wydajniejszy.
Wyjątkowość „Triumph” polega na tym, że kompleks możepracuj nie tylko z nowymi pociskami, które zostały specjalnie dla niego zaprojektowane, ale także ze starymi modelami, które zostały wyprodukowane dla S-300 i tym podobnych. Nawet w podstawowej wersji kompleks wyposażony jest w cztery opcje rakiet jednocześnie. Rozlokowany pozwala w jak najkrótszym czasie na zorganizowanie kilku szczebli obrony powietrznej w celu zorganizowania ataku na zwiadowcze bazy lotnicze wroga.
Szczegóły dewelopera
Kompleks ten został zaprojektowany w legendarnym biurze projektowymAlmaz, przy aktywnym udziale Generalnego Projektanta A. Lemanskiego. W opracowaniu wzięli udział specjaliści z MKB "Fakel", Nowosybirskiego Instytutu Badawczego IP (przyrządy pomiarowe), a także inne biura projektowe związane z inżynierią precyzyjną.
Data przyjęcia
Kompleks wszedł do służby, a na koniec DBKwiecień 2007, który według standardów wojskowych jest całkiem nowy. Pierwszą osadą, którą ten system obrony powietrznej zaczął zasłaniać z powietrza, było miasto Elektrostal w obwodzie moskiewskim. W środowisku NATO kompleks znany jest pod oznaczeniem SA-20.
Co jest wliczone
W kwestii struktury i obsady S-400właściwie nie różni się od swojego poprzednika. System obrony powietrznej obejmuje wielofunkcyjny radar, wyrzutnię rakiet, a także w pełni autonomiczne systemy naprowadzania i wyznaczania celów. Jeśli chodzi o różnice, nowy model zapewnia śledzenie znacznie większej liczby celów, a prawdopodobieństwo ich jednoczesnego zniszczenia jest większe.
- Bojowe stanowisko dowodzenia 55K6E.
- Radar 91N6E służy do szybkiego wykrywania i prowadzenia wroga.
Bezpośredni kompleks przeciwlotniczy 98Zh6E obejmuje również dodatkowe elementy:
- Kontrola radarowa i śledzenie celów powietrznych 92N2E.
- Do bezpośredniego wystrzeliwania pocisków używa się wyrzutni 5P85TE2 lub 5P85SE2.
- Lista pocisków, z którymi ten kompleks jest kompatybilny, jest imponująca. 48H6E, 48H6E2, 48H6E3 można uruchomić. Ten system obrony powietrznej umożliwia również wystrzeliwaniu pocisków rakietowych niszczenie celów 40N6E o bardzo dalekim zasięgu.
Jeżeli wymaga tego obecna sytuacja taktyczna, załodze straży pożarnej można przydzielić dodatkowo następujące środki opcjonalne:
- Specjalnie zaprojektowany do śledzenia celów na maksymalnej dostępnej wysokości radaru 96L6E.
- Wieża 40B6M, zaprojektowana w celu poprawy sygnału na antenie 92H6E.
Podstawowe informacje o systemie obrony powietrznej
Powstał kompleks S-400 „Triumph”, m.in.walcz z precyzyjną bronią wroga, pozwalającą zestrzelić nawet małe i szybkie pociski balistyczne. Ogromną zaletą jest to, że używana broń nie tylko niszczy cel powietrzny, ale całkowicie podważa jego kontrolę i całą głowicę. Należy pamiętać, że prawdopodobieństwo trafienia celu powietrznego wynosi:
- W przypadku celów załogowych liczba ta wynosi co najmniej 0,9%, a na prawdopodobieństwo zniszczenia praktycznie nie mają wpływu nawet piloci wykonujący specjalne manewry omijające.
- W przypadku celów bezzałogowych prawdopodobieństwo wynosi około 0,8%. Nawet jeśli pocisk lub UAV zostaną trafione tylko częściowo, w 70% przypadków następuje całkowite zniszczenie ich głowicy.
Inne informacje
Należy zauważyć, że w kontenerach startowych możnakilka typów pocisków można łączyć jednocześnie, co przyczynia się do stworzenia potężnej obrony warstwowej, której żaden z zachodnich pocisków w służbie nie będzie w stanie pokonać.
Przyczynia się do tego autonomia i mobilność systemufakt, że jest wyposażony w potężne generatory, które sprawiają, że S-400 "Triumph" jest unikalnym modelem wyposażenia, który jest w stanie skutecznie rozwiązywać misje bojowe w dużej odległości od jednostek bazowych.
Pomiędzy częściami składowymi kompleksu,komunikacja radiowa, zarówno przewodowa, jak i bezprzewodowa. Pierwsza opcja jest używana znacznie częściej, ponieważ zapewnia maksymalną ochronę przesyłanych danych przed przechwyceniem. Jednak komunikacja bezprzewodowa również ma prawo istnieć, ponieważ w warunkach bojowych znacznie ważniejsza jest szybkość rozmieszczenia i mobilność systemu.
Zarządzanie
Podobnie jak w przypadku większości podobnych systemów,kontrola odbywa się za pomocą obwodu połączonego. Prawie przez cały lot rakieta jest kierowana danymi, które zostały załadowane do jej mikroukładu sterującego z radaru kompleksu. Dopiero gdy znajdzie się jak najbliżej celu, głowica zaczyna podążać za celem, aktywnie monitorując jego ruchy za pomocą własnego systemu naprowadzania, który znajduje się w głowicy.
Jeśli mówimy o tym, w jakiej odległości S-400(system rakietowy) może trafić w cel, wtedy w stanie standardowym odległość ta wynosi 120 kilometrów. Klęska obiektu możliwa jest na wysokości od 5 do 30 kilometrów.
Od momentu wykrycia celu do samego końcauruchomienie trwa tylko osiem sekund. Żywotność każdej rakiety wynosi około 15 lat. W przypadku, gdy specjalne jednostki certyfikujące mogą potwierdzić zachowanie właściwości eksploatacyjnych sprzętu, okres ten może ulec znacznemu wydłużeniu.
Zniszczenie głowic
Głównym wymogiem nowoczesnego systemu obrony powietrznej nie jestpo prostu zestrzel pocisk, ale osiągnij gwarantowane zniszczenie jego głowicy. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy system znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie chronionego obiektu. Jest wysoce niepożądane, jeśli spadnie na niego wytrącony pocisk, gdy ładunek wybuchowy lub głowica nuklearna są całkowicie zachowane w jej korpusie.
Tylko jeśli głowicajest przechwytywany nawet w momencie zbliżania się pocisku wroga do celu, taki niekorzystny scenariusz można wykluczyć. Zniszczenie najbardziej niebezpiecznych części wyposażenia wroga można osiągnąć tylko w dwóch przypadkach: albo przez bezpośrednie trafienie w głowicę, albo przy wystarczająco zwartym uderzeniu w nią fragmentów.
Przechwytuj cele
Jak już powiedzieliśmy, pod wieloma względami używanyamunicja wyróżnia S-400. Ten system rakietowy wyróżnia się tym, że rakieta nie startuje natychmiast z pojemnika, ale jest wyrzucana na wysokość 30 metrów za pomocą petardy. Gwarantuje to nie tylko pełne bezpieczeństwo operatorów, ale także pozwala osiągnąć najwyższą możliwą celność podczas trafiania w cele.
Równocześnie z uruchomieniem głównego silnikapocisk zawiera aktywny system zagłuszający, który może ominąć prawie wszystkie znane rodzaje ochrony przed przechwyceniem. Należy zaznaczyć, że rakieta posiada własny gazodynamiczny system manewrowy, dzięki któremu z powodzeniem może zboczyć z kolizji z fałszywymi celami, nieustannie ścigając pożądany obiekt.
Warunki gwarantowanego zniszczenia głowicy rakietowej
Jak już powiedzieliśmy, jeden z warunków sukcesuuderzenie w głowicę jest trafieniem bezpośrednim. Można zrozumieć, że może się to nie zdarzać tak często. Dlatego główną metodą jest kontrolowane i zdalnie inicjowane (na podstawie danych skaningowych z głowicy rakietowej kompleksu) uwalnianie fragmentów. Kompleks S-400, którego charakterystykę podajemy poniżej, zapewnia precyzyjną detonację peryferyjną pocisku wroga.
Jeśli system zagłuszania wrogiego celu okaże się zbyt skuteczny, to aktywuje się scentralizowana detonacja rakiety, w wyniku której symetryczna chmura fragmentów pędzi do celu.
Najważniejsze cechy użytkowe kompleksu
- Zasięg wykrywania celu sięga 600 km.
- Jednocześnie można śledzić do 300 (!) Różnych obiektów.
- Maksymalny zasięg zniszczenia wynosi do 240 kilometrów.
- Cel można trafić z prędkością do 4800 m / s.
- Jednocześnie można zaatakować do 36 samolotów lub pocisków wroga.
- Do każdego z tych celów można wystrzelić do dwóch pocisków jednocześnie.
- Czas rozmieszczenia kompleksu S-400, którego charakterystykę podano tutaj, wynosi tylko 5-7 minut.
- Przed kapitalnym remontem system może pracować do 10 tys. Godzin.
Z czym może współpracować ten system?
Należy zauważyć, że system przeciwlotniczy S-400 możeefektywnie współdziałają nie tylko z powietrznymi i naziemnymi systemami naprowadzania, ale nawet z wojskowymi satelitami na orbicie planety. Tworząc kompleks, specjaliści kierowali się zasadą maksymalnej możliwej kompatybilności, tak aby można go było z równym powodzeniem stosować w dowolnym zgrupowaniu Sił Zbrojnych RF.
Szczególnie obiecujące z tego punktu widzeniawidać kompleks radarowego nadzoru i naprowadzania - AK RLDN. Sprzęt ten może przeprowadzać automatyczny rozpoznanie przestrzeni powietrznej wroga w celu maksymalizacji skuteczności działań zarówno systemów obrony powietrznej, jak i samolotów szturmowych.
System S-400 współpracuje z nim szczególnie efektywniemodyfikacja A-50, a także zmodernizowaną replikę A-50U, w skład której wchodzi zespół radiotechniczny „Shmel-M”. Jest instalowany na samolocie zwiadowczym Ił-76, dzięki czemu system obrony przeciwlotniczej może otrzymywać informacje o potencjalnie niebezpiecznych obiektach oddalonych o tysiące kilometrów. Ponadto obecnie testowane są kombinacje różnych typów naziemnych i powietrznych RTK (kompleksów radiotechnicznych).
Celem tych eksperymentów jest znalezienie najbardziej pouczającychi niedroga opcja. Od razu zauważamy, że ze wszystkich systemów obrony powietrznej, które istnieją nie tylko na Zachodzie, ale także w naszym kraju, ten konkretny kompleks jest najtańszy, najbardziej niezawodny i skuteczny. Dokładność uderzenia pocisku systemu rakietowego S-400 Triumph nie jest w żaden sposób gorsza od tej z S-300, ale wszystkie inne wskaźniki są znacznie lepsze.
