Kapgra-syndroom: symptomen, behandeling, foto

Het Capgras-syndroom is een vrij zeldzame mentaleziekte. Mensen die aan deze afwijking lijden, zijn er zeker van dat een specifieke persoon uit zijn binnenste cirkel is vervangen door een dubbelganger. De verdenking kan op moeder, broer, kinderen vallen. Bovendien overtuigt de patiënt in sommige gevallen mensen van het bestaan ​​van zijn eigen dubbelganger, die zich volgens hem schuldig maakt aan het uitvoeren van handelingen die zogenaamd namens hem zijn uitgevoerd.

De essentie van de ziekte

Psychische stoornis genoemdberoemde Franse dokter. Het was Jean Marie Joseph Capgras die deze afwijking voor het eerst bij zijn patiënten opmerkte, isoleerde en beschreef. De psychiater keek toe terwijl een bepaald individu zijn vriend ervan beschuldigde een bedrieger te zijn. Heel vaak registreerde hij dergelijke gevallen onder beruchte workaholics, die vanwege chronische vermoeidheid en voortdurende stress hun zakenpartners of collega's ervan beschuldigden nep, nep te zijn.

Het Capgras-syndroom wordt ook wel waanvoorstellingen genoemdidentificatie. Het is in de wetenschappelijke literatuur ook bekend als de illusie van de negatieve tweeling. Ervaren experts zeggen dat het bizarre gedrag van een zieke soms gepaard gaat met de overtuiging dat een naast familielid, bijvoorbeeld een echtgenoot, is gestolen door buitenaardse wezens en is vervangen door een exacte kopie. Opmerkingen over het feit dat een vrouw nog steeds hetzelfde uiterlijk, dezelfde gewoonten, karakter, houding en eigenaardigheden heeft, maken geen indruk op hem en hebben geen invloed op de perceptie. Omgekeerd kunnen ze de symptomen verergeren. Een persoon begint te denken dat hij in een hele wereld van tweelingen leeft, en de dokter is geen uitzondering.

Klinisch beeld

Het Capgras-syndroom is een paranoïde-compulsieve stoornis. Er zijn twee soorten:

• De persoon is er zeker van dat er een dubbelganger voor hem staat.Hij ziet hem, praat met hem, maakt ruzie met een tegenstander, kan hem aanraken, enzovoort. Hij laat het aan de dokter zien, dat wil zeggen, het object is zonder uitzondering voor iedereen zichtbaar.
• De patiënt ziet de tweeling niet fysiek. Maar tegelijkertijd voelt hij constant zijn aanwezigheid dichtbij. In dit geval blijft de dubbelganger niet alleen voor hem, maar ook voor de samenleving onzichtbaar.

Wat het meest interessant is:het vermoeden van de patiënt kan niet alleen op een bepaalde persoon rusten, maar ook op een dier of object. Hallucinaties worden niet waargenomen bij een persoon met een persoonlijkheidsstoornis. Vaak realiseert iemand zich zelfs dat hij ziek is en is zijn perceptie van de werkelijkheid abnormaal, onjuist. Artsen merkten op dat vrouwen vatbaarder zijn voor de ziekte. Soms gaat het gepaard met schizofrenie of trauma aan het achterste deel van de rechterhersenhelft, dat verantwoordelijk is voor het herkennen van de gezichten van mensen en levenloze objecten.

Case studies

Zoals eerder vermeld, manifesteert het Capgras-syndroom zichals mensen ervan beschuldigen dubbel te zijn, of zichzelf als zodanig te noemen. Psychiaters zeggen dat echtgenoten meestal onder openlijke verdenking staan. Een vrouw die het gezinsleven beu is, haar tirannieke echtgenoot verdraagt, lijdt aan een postpartumdepressie, haar kind heeft verloren als gevolg van tragische gebeurtenissen, weigert naar bed te gaan, naar verluidt met een bedrieger. Ze sluit zichzelf op in haar kamer met een sleutel, koopt een pistool om zich te verdedigen. Tegelijkertijd herkent ze perfect andere familieleden. De reden voor dit gedrag zijn niet alleen de hierboven beschreven omstandigheden, maar ook verschillende trauma's en neurosen.

Als de patiënt zeker is van het bestaanzijn eigen dubbelganger, dan schrijft hij hem al zijn slechte daden toe. Soms misdraagt ​​hij zich zelfs opzettelijk, zonder het zich het te herinneren. Heel vaak geeft de patiënt zijn ouders de schuld dat ze zijn tweelingbroer als kind in de steek hebben gelaten en hem ter adoptie naar een ander land hebben gestuurd. Nu is hij volwassen en wil hij de patiënt 'rekruteren', om hem verantwoordelijk te stellen voor zijn misdaden of andere wandaden. Overigens gaat deze afwijking gepaard met ernstige psychische aandoeningen en aandoeningen, daarom wordt het vaak geen syndroom genoemd, maar een symptoom van een of andere aandoening.

symptomen

Het Capgras-syndroom begint daarna te vorderen30 jaar oud. Voordien kan hij in een slapende of latente toestand verkeren. Hoewel de wetenschap gevallen kent waarin tieners of zelfs kinderen ziek werden. In de psychiatrie wordt bijvoorbeeld een geval beschreven waarbij de eerste tekenen van een ziekte bij een 15-jarig meisje optraden. Ze zat met haar broer en vader in een café en maakte plotseling bekend dat er drugs in haar eten waren gespoten. Al in een medische instelling zag ze haar moeder aan als een bedrieger, en belde de nachtverpleger haar vader, die alleen kwam om haar lichamelijk en geestelijk lijden te veroorzaken.

Hieruit kunnen we dat absoluut concluderenplotseling ontwikkelt een persoon het Capgras-syndroom. Symptomen manifesteren zich, naast verwarring tussen mensen en dubbelspel, ook in de vorm van agressief gedrag. Ten eerste wordt een persoon boos omdat ze hem niet geloven. Ten tweede wordt hij woedend over de waargenomen dreiging. Uit angst voor iemand of iets kan hij ook neurotisch, geïntimideerd, voorzichtig, depressief en apathisch worden. Ten derde begint de patiënt geweld te gebruiken tegen naaste familieleden. Soms gaat het zelfs om de moord op alle familieleden en de daaropvolgende zelfmoord.

Oorzaken van

Het ziektebeeld wordt in detail beschreven door psychiatersmet een wereldwijde reputatie. Ze bestudeerden professioneel het Capgras-syndroom: ze analyseerden foto's van moeilijke patiënten, video's van de meest waanvoorstellingen en trokken de juiste conclusies. In plaats daarvan zijn de oorzaken van het begin van de ziekte nog steeds vaag en niet volledig begrepen. Ze zeggen dat de belangrijkste drijfveer is schade aan het dorsale deel van de rechter hersenhelft, die de herkenning en herkenning van het uiterlijk van mensen, het uiterlijk van objecten regelt. Ernstig hoofdtrauma of een mislukte operatie kan het gevolg zijn.

Een andere hypothese stelt dat het uiterlijkhet syndroom heeft eerder een psychologische dan een fysieke basis. Dat wil zeggen, zeer sterke stress die de patiënt ervaart, kan hiertoe leiden. Vaak begint de ziekte veel later te vorderen dan de tragedie. Dat wil zeggen dat het na een ongeval enkele maanden, jaren of zelfs decennia kan duren voordat het syndroom zich begint te ontwikkelen. Sommige psychiaters geven toe dat de neiging tot ziekte inherent is aan de baarmoeder van de moeder. Anderen beweren: het wordt een gevolg van een moeilijke jeugd of een autoritaire opvoeding.

De belangrijkste vormen van het syndroom

Artsen zeggen dat mentaal onstabiele personen bijzonder vatbaar zijn voor deze aandoening. Bovendien onderscheiden ze verschillende vormen van de ziekte:

1. Fregoli-syndroom.Dit is een "spiegel" -versie van de hierboven beschreven aandoening, wanneer de patiënt bij vreemden zijn familieleden "herkent". Capgras en het syndroom van Fregoli lijken erg op elkaar in hun essentie en manifestaties.
2. Het incubusfenomeen is een psychische stoornis wanneer de patiënt begint te beweren dat hij tijdens nachtelijke dromen in seksueel contact komt met een denkbeeldige minnaar.
3. Het fenomeen van waanvoorstellingen hermafroditisme.Beschreven in 1999. Voor de eerste keer werd hij gevonden in een jonge man die artsen probeerde te overtuigen dat hij het voorwerp was van de vervolging van een literair personage dat de omringende mensen bezat.

Sommige patiënten zeggen dat in het midden van hener is een andere persoon die met hen praat, hun acties controleert en zelfs alle sappen van het leven drinkt. Andere patiënten noemen micro-organismen waarmee ze naar verluidt zijn geïnfecteerd.

Is de ziekte te genezen?

Het hangt allemaal af van de basis waarop het zich heeft ontwikkeldCapgras-syndroom. Als hij bijvoorbeeld wordt aangetroffen bij een patiënt die al aan schizofrenie lijdt, kan hij snel worden geholpen. Goed voorgeschreven medicijnen onderdrukken zelfs een zeer angstige toestand, voortdurend opkomende angsten en vermoedens. Als de oorzaak van het syndroom een ​​hoofdletsel is, schrijven artsen enige tijd geen behandeling voor het syndroom voor, waardoor de hersenen de mogelijkheid krijgen om hun werk zelf aan te passen. In de meeste gevallen onderdrukt grijze materie onafhankelijk de denkbeeldige beelden die in zijn verbeelding voortkomen.

Wat betreft de ervaren spanningen, in dit gevalhet kan moeilijk zijn om een ​​patiënt te genezen. Na een tragische gebeurtenis te hebben overleefd, is hij zo geïsoleerd in zijn fictieve wereld dat het niet gemakkelijk is om tot hem door te dringen. Bovendien wil hij zelf niet uit de diepten van de fantasie worden "gehaald". Desondanks helpt de voorgeschreven psychotrope therapie de aandoening onder controle te houden, waardoor een persoon veilig is voor de samenleving. Hij is tenslotte bezeten door constante paranoïde angsten en kan niet alleen grote schade toebrengen aan zijn familie, maar ook aan vele andere mensen. Dergelijke patiënten zijn potentiële moordenaars, maniakken en terroristen.

therapie

De duur ervan hangt af van de ernst, vormziekten, zijn verwaarlozing. Men kan het volgende stellen: bijna altijd helpen artsen de patiënt om te vergeten wat het Capgras-syndroom is. De behandeling kan meerdere jaren duren, maar er zijn momenten waarop de patiënt in slechts tien weken van de ziekte af is. In elk geval weegt de arts alle kenmerken van de ziekte bij een bepaalde persoon en schrijft hem een ​​individuele therapie voor. Anti-epileptica kunnen bijvoorbeeld waanvoorstellingen helpen elimineren.

De behandeling kan ook gericht zijn op vestigingstabiliteit van de psyche. Ze moet het valse systeem van waanvoorstelling weerstaan. In deze gevallen zijn cognitieve methoden zeer effectief, waaronder het testen van de perceptie van de werkelijkheid en het herformuleren - procedures gericht op het heroverwegen van de werkelijkheid, het herstructureren van het denken om onjuiste mentale patronen te elimineren. Antipsychotica en andere therapeutische methoden en middelen kunnen ook met relatief succes worden gebruikt.