Een van de mooiste tijden in het leven van een vrouwIs zwangerschap. Het is goed als het embryo zich ontwikkelt volgens de voorwaarden op de door de fysiologie vastgestelde plaats. Maar het komt ook voor dat de aanhechting van de eicel niet plaatsvindt waar het bedoeld is. Dan bestaat het vermoeden dat de patiënte een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft gehad (eileiders, eierstokken, abdominaal, cervicaal). Het gepresenteerde artikel zal u vertellen over een van deze typen. U leert wat een eileiderszwangerschap is. De oorzaken en symptomen, methoden voor diagnose en behandeling zullen hieronder worden beschreven.
Het mechanisme van voorkomen en classificatie van buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Na de fusie van mannelijke en vrouwelijke gameten(sperma en ei), begint de actieve verdeling van de resulterende massa. Langzaam maar zeker beweegt de zygote zich in de baarmoederholte. Dit is waar de eicel voet aan de grond moet krijgen, volgens de regels van de fysiologie. Maar dit is niet altijd het geval.
Om bepaalde redenen bevruchthet ei komt niet vrij in de baarmoeder, maar blijft in de eileider. In dit geval ontwikkelt zich een eileiderszwangerschap. Als de zygote wordt teruggeduwd, kan het embryo zich hechten in de eierstok of de buik. Minder vaak komt het voor dat de eicel het geslachtsorgaan omzeilt en gefixeerd raakt in het cervicale kanaal (cervicale zwangerschap).
Tubale zwangerschap: oorzaken
Over het algemeen is de ectopische aanhechting van de eicelkomt voor in twee procent van alle gevallen. In dit geval komt eileiderszwangerschap voor bij 97% van hen. In de helft van de situaties blijven de redenen voor deze uitkomst onbekend. Maar gynaecologen identificeren risicofactoren die kunnen leiden tot de beschreven pathologie. Laten we ze eens bekijken.
- Operaties uitgevoerd op de buikorganen.Als een vrouw eerder chirurgische ingrepen heeft ondergaan, kan dit de vorming van verklevingen veroorzaken. Deze films verstoren op hun beurt de normale voortgang van de bevruchte cel.
- Onjuiste anticonceptie.Als u een ongeschikte dosis orale hormonen gebruikt, kan conceptie plaatsvinden, maar het embryo zal zich niet correct ontwikkelen. Ook treedt eileiderszwangerschap op bij het gebruik van spiraaltjes.
- Infectieziekten en ontsteking van het bekken.Deze pathologieën (zelfs in de geschiedenis) leiden tot vervorming van de voortplantingsorganen, hormonale verstoring en de vorming van verklevingen. De eileiders worden dunner en de interne villi werken niet meer goed.
- Neoplasmata.Als er vleesbomen, poliepen of cysten in de eierstokken in de baarmoeder zijn, is het hele conceptieproces verstoord. Daarom is er een grote kans op aanhechting van de eicel buiten de holte van het geslachtsorgaan.
- Genitale afwijkingen. Vaak treedt een buitenbaarmoederlijke (eileiders) zwangerschap op met aangeboren of verworven pathologieën van de bekkenorganen (de aanwezigheid van een septum, verklevingen, een bicornuate baarmoeder, enzovoort).
Tekenen van pathologie
Wat zijn de symptomen van eileiderszwangerschap?Deze vraag interesseert veel vrouwen. Klinische manifestaties zijn onderverdeeld in primair en secundair. In eerste instantie verschillen de symptomen niet van die tijdens een normale zwangerschap. Maar er worden later tekenen toegevoegd die wijzen op een pathologisch proces.
Tot 5-7 weken kan een vrouw voelenmisselijkheid, soms gepaard gaand met braken. Er is verhoogde vermoeidheid, slaperigheid. Er is een vertraging in de menstruatie en een zwangerschapstest laat een positief resultaat zien.
Met het begin van 4-8 weken treden aanvullende symptomen op. Zij zijn het die de vrouw moeten waarschuwen en de reden moeten worden om naar de dokter te gaan. Onder dergelijke manifestaties:
- pijn (trekkracht in het onderste deel, uitstralend naar de rug of het been; omringende lumbago);
- bloeding uit het geslachtsorgaan (vaker is de afscheiding van een smerende aard, ze gaan gepaard met een verlaging van het niveau van progesteron).
Een onderbroken eileiderszwangerschap
Overtreding van de levensvatbaarheid van het embryo kan als abortus worden beschouwd. In dit geval kan het uit twee typen bestaan:
- een onderbroken eileiderszwangerschap als een eileidersabortus;
- beëindiging van de ontwikkeling van het embryo door het type ruptuur van de eileider.
Beide aandoeningen manifesteren zich door toegenomen bloeding,pijn in de onderbuik. Het is vermeldenswaard dat een ruptuur van de eileider wordt gekenmerkt door acute pijn in de buikholte, verminderde druk en pols, bleekheid van de huid, ademhalingsfalen en flauwvallen. Deze foto is levensbedreigend en vereist daarom onmiddellijke medische aandacht.
Methoden voor het diagnosticeren van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Hoe wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, eileidersabortus bepaald door artsen? Specialisten voeren een aantal onderzoeken uit om de juiste diagnose te stellen. Onder hen zijn de volgende:
- Gynaecologisch onderzoek.Wanneer een patiënt de beschreven groeven behandelt, palpeert de arts allereerst op de stoel. In dit geval wordt de grootte van het geslachtsorgaan genoteerd, de eierstokken worden onderzocht. In sommige gevallen kan de arts de aanwezigheid van een neoplasma (eicel) tussen de baarmoeder en de eierstokken vaststellen. Na een dergelijk onderzoek wordt alleen een voorlopige diagnose gesteld, omdat het nog steeds onmogelijk is om met zekerheid te zeggen of dit een eileiderszwangerschap of een andere pathologie is.
- De volgende fase van diagnostiek is echografiestudie. Na hem wordt het beeld duidelijk. Tijdens de procedure meet de specialist de baarmoeder en eierstokken, vergelijkt de verkregen gegevens met de vastgestelde dag van de cyclus. Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap komt het geslachtsorgaan niet overeen met de zwangerschapsduur. Ook wordt het bevruchte ei niet in de baarmoeder gedetecteerd. Na een periode van 7-10 weken kan de arts de locatie van het embryo duidelijk zien.
De diagnose van eileidersabortus is hier complexereen zorgvuldige verzameling van anamnese, onderzoek van de patiënt (objectief en vaginaal onderzoek, bimanueel onderzoek, bepaling van choriongonadotrofine in bloedserum, echografie, laparoscopie) is noodzakelijk. Differentiatie is vaak vereist.
Laboratoriumonderzoek
U kunt ook een eileiderszwangerschap bevestigen metassistentie bij laboratoriumdiagnostiek. Hiervoor moet de patiënt bloed doneren om het niveau van twee stoffen te bepalen: progesteron en choriongonadotrofine. Tijdens een normale zwangerschap nemen deze waarden constant toe, overeenkomstig de menstruatie. Als u waarden krijgt die lager zijn, is het waarschijnlijk dat het embryo zich buiten de baarmoederholte heeft gehecht.
Om een betrouwbare diagnose te stellen, moet u de analyse na een paar dagen opnieuw uitvoeren. Door een positieve dynamiek of het ontbreken daarvan, kunt u de situatie correct interpreteren.
Behandeling: is medische correctie mogelijk?
Als de eileiderszwangerschap wordt bevestigd, behandelingmoet onmiddellijk beginnen. Het moet meteen gezegd worden dat het onmogelijk is om de pathologie met pillen en medicijnen te elimineren. Zelfs medicijnen voor medische abortus of pillen zullen hier niet helpen. Onderbreking en eliminatie van de pathologisch gelegen eicel is alleen mogelijk door een operatie. De correctie wordt altijd uitgevoerd onder algemene anesthesie. Momenteel gebruiken artsen twee methoden om eileiderszwangerschap te behandelen: laparotomie en laparoscopie.
Laparotomie-operatie
Een dergelijke interventie is nogal moeilijk te tolereren.patiënten. De herstelperiode duurt van twee weken tot enkele maanden. Tijdens de manipulatie wordt de buikholte in lagen gesneden. Daarna wordt de buitenbaarmoederlijke zwangerschap gecorrigeerd.
Tijdens laparotomie, vakertubectomie. Met andere woorden, de aangetaste eileider wordt samen met het embryo volledig weggesneden. Daarna wordt het peritoneale toilet uitgevoerd en wordt de wond in omgekeerde volgorde gehecht.
Zachte methode: laparoscopie
Meest populair in de afgelopen jarengeniet van laparoscopische chirurgie. Het gaat om twee tot vier gaatjes in de buikholte. Met laparoscopie kunt u de eileider niet volledig verwijderen, maar alleen het beschadigde gebied wegsnijden. Deze operatie wordt een trubotomie genoemd.
Deze methode is gekozen rekening houdend met de leeftijd,de toestand en verlangens van de patiënt. Door de eileider te behouden, blijft de vruchtbaarheid behouden. Als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap echter opnieuw optreedt, is volledige verwijdering van de eileider aangewezen.
Heterotopische zwangerschap en zijn kenmerken
Zelden genoeg, maar toch zijn er gevallen waarin eileiderszwangerschap wordt gecombineerd met normaal. In dit geval bevindt één bevruchte eicel zich zoals hierboven aangegeven en bevindt de tweede zich in de baarmoeder.
De mogelijkheden van de moderne geneeskunde en hoogde kwalificaties van de chirurgen maken het mogelijk om het pathologisch gehechte embryo te elimineren terwijl de levensvatbaarheid van het normale embryo behouden blijft. Merk op dat hoe eerder het probleem wordt ontdekt, hoe groter de kans op een positief resultaat.
Gevolgen van zwangerschap die zich in de eileider ontwikkelen
Als een eileiderszwangerschap is verwijderd, is dit noodzakelijkzorg ervoor dat u medicamenteuze behandeling uitvoert. Het voorziet in fysiotherapie, acupunctuur, selectie van de juiste anticonceptiva. Ook heeft een vrouw antibacteriële, ontstekingsremmende en herstellende therapie nodig.
De gevolgen van pathologie kunnen verschillen:het hangt allemaal af van het tijdstip en de methode om de eileiderszwangerschap te voltooien. De kans op een normale conceptie en daaropvolgende geboorte is 50%. In 30% van de gevallen treedt onvruchtbaarheid op (meestal met een herhaling van de pathologie en volledige verwijdering van de eileiders). Het recidiefpercentage van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt bepaald op 20%.
De gevolgen van pathologie zijn onder meer adhesieproces in het bekken, pijn, menstruele onregelmatigheden, hormonaal falen, psychische afwijkingen. Bij het opnieuw zwanger worden moet een vrouw vanaf de eerste dagen van de vertraging onder de aandacht van specialisten staan. Dit zal helpen om de terugval tijdig op te sporen en te corrigeren of te weerleggen.
Samenvatten
Als u vermoedt dat u een eileiderszwangerschap heeft,het is noodzakelijk om zo snel mogelijk een gynaecoloog te raadplegen. De arts kan uw twijfels wegnemen of bevestigen en, indien nodig, een behandeling voorschrijven. Bedenk dat het onaanvaardbaar is om zenuwachtig te zijn tijdens de zwangerschap. Daarom is het beter om opnieuw een gynaecoloog te raadplegen.
Als tijdens de behandeling (operatie) beideeileiders - geef de hoop niet op. Met de moderne geneeskunde kunt u zelfs in dit geval een kind verwekken. Voor meer informatie over deze kwestie moet u naar een gynaecoloog. Het beste voor jou!
