Een trilelele-fractuur wordt als zeer beschouwdveelvoorkomend trauma. Overmatige krachtige impact op de integriteit van het botapparaat van de onderste extremiteit is de enige oorzaak van pathologie. De gevolgen van de breuk blijven in de meeste gevallen niet onopgemerkt en jagen het slachtoffer de rest van zijn leven achterna.
Wie loopt er risico op een enkelfractuur?
De "piek" van statistieken voor het grootste aantal verwondingenvalt in de regel in het winterseizoen. De risicogroep omvat niet alleen ouderen, maar ook liefhebbers van buitenactiviteiten, rotsklimmen, schaatsen. Het genezingsproces wordt meestal enkele maanden vertraagd.
Enkelfractuur: soorten drie-malleolaire verwondingen
Wanneer het enkelbot is beschadigd, zijn er breukenvan verschillende typen. Met een krachtig effect op het ledemaat van boven naar beneden en knijpen van de enkel naar binnen ontstaat een supinatie-adductiefractuur. Het type pronatie-abductie treedt op bij overmatig gewelddadig verdraaien van de enkelbeenderen naar buiten. Bij een diepe, grondige eversie van de voet is een rotatiefractuur ter hoogte van het gewricht het natuurlijke resultaat. Letsels die de integriteit van het scheenbeen aantasten, zijn geïsoleerde flexie- en extensieblessures, waarbij een kenmerkend kenmerk een driehoekig botfragment is.
In ernstige gevallen gecombineerdbreuken, die een reeks tekenen zijn van eerdere soorten schade. Deze omvatten het drie-malleolaire type fractuur - de gevaarlijkste, omdat het zowel enkels als het scheenbeen aantast. De karakteristieke kenmerken zijn scheuren van het ligamenteuze apparaat, scheuren van bloedvaten en schade aan zenuwuiteinden.
Schadefactoren: waarom breken enkels?
Tri-malleolaire fractuur met verplaatsing en subluxatie is een gecompliceerde vorm van letsel aan de ledematen die de keuze van de behandeling en de duur van revalidatie beïnvloedt.
- verdraaien van het gewricht;
- de voet verdraaien;
- overmatige belasting van het gewricht in het enkelgebied;
- intensieve extensie en flexie van het gewricht.
Een andere veel voorkomende redeneen drie-malleolaire fractuur is niet zozeer hun krachtige effect op botweefsel, maar eerder kwetsbaarheid vanwege een verlaagd gehalte aan calcium, nuttige sporenelementen. Het gebrek aan waardevolle stoffen die het menselijk bot versterken, is het gevolg van slechte voeding, misbruik van koffie en alcohol. In zeldzame gevallen kan rotting van het gewricht, veroorzaakt door osteomyelitis, een enkelfractuur veroorzaken. De ziekte komt in de regel voor in de kindertijd en leidt onvermijdelijk tot de handicap van de patiënt.
De belangrijkste symptomen van letsel aan de ledematen
Om bekwame medische zorg te bieden wanneertrauma van enkellokalisatie, allereerst is het belangrijk om te leren hoe u een fractuur kunt identificeren. Er is geen tijd om na te denken, maar het is noodzakelijk om dringend te handelen, daarom is het noodzakelijk om een diagnose te stellen van de aard van de schade aan degene die toevallig bij het slachtoffer was op het moment van verwonding.
- scherpe pijn die geen moment verdwijnt;
- bij het proberen om voet te zetten, neemt het pijnsyndroom toe;
- de snelle ontwikkeling van wallen;
- het verschijnen van blauwe plekken;
- blauwe verkleuring van de ledemaat in het gebied van de hele enkel.
Andere tekenen van enkelblessure op drie locaties
Interne hematomen verschijnen na sommigentijd, verspreid over de hele voet, tenen. Andere symptomen die wijzen op de aanwezigheid van een drie-malleolair letsel zijn onder meer:
- huidspanning over gebroken botfragmenten;
- verandering in de juiste vorm van het enkelgewricht;
- uitgesproken misvorming van de voet;
- ernstige bewegingsbeperking in de vingers.
Als de bovenstaande symptomen samenvallen met de gevoelens van de patiënt, is het dringend noodzakelijk om hem volledige rust en immobilisatie van het aangetaste enkelgewricht te geven.
Verplaatsing en subluxatie: complicaties van fracturen
Als een tri-malleolaire fractuur wordt verplaatstHet is zelfs voor een traumatoloog moeilijk om visueel te herkennen, verdenkingen van subluxatie kunnen ontstaan bij een specialist lang voordat de resultaten van een MRI-onderzoek zijn ontvangen. Overigens is deze diagnostische procedure verplicht voor zo'n complexe enkelfractuur. Dit type letsel wordt gekenmerkt door een aanzienlijke breuk van de deltoïde ligamenten van het enkelgewricht.
- de voet draait naar buiten;
- het deltaspierband wordt uitgerekt, gevolgd door zijn breuk;
- door hoge druk breekt de laterale enkel;
- overmatige beweeglijkheid van de talus leidt tot een toename van de impactkracht op de tibia en fibula.
Hoe wordt de enkel behandeld, hoe lang duurt revalidatie?
Tri-malleolaire fractuur met subluxatie is een van dede meest ‘populaire’ redenen voor chirurgische ingrepen in de interne weefsels van de onderste extremiteit. In geval van verplaatsing van botfragmenten en de onmogelijkheid om ze handmatig te verkleinen, wordt de patiënt ook een operatie voorgeschreven. Een drie-malleolaire fractuur kan maar op één manier worden genezen - door de enkels in de anatomisch correcte vorm te brengen. Hiervoor krijgen patiënten gedurende meer dan 2 maanden gipsverband voorgeschreven. De arts fixeert het gewonde been en laat het onbeweeglijk achter - een voorwaarde voor botfusie. Na 4-5 dagen krijgt de patiënt speciale stijgbeugels waarmee hij kan bewegen. Gedurende de eerste 2-3 maanden wordt het werkvermogen van de patiënt geleidelijk hersteld en zal de patiënt spoedig weer kunnen terugkeren naar zijn gebruikelijke manier van leven.
Voor revalidatie na een drie-enkelde breuk was in korte tijd succesvol, de artsen voeren de herpositionering van de gebroken delen van het bot uit, voegen alle fragmenten samen en fixeren ze stevig. De procedure kan worden uitgevoerd voor zowel gesloten als open fracturen.
Tussenkomst van chirurgen in het behandelingsproces
Zelfinstellendhet beschadigde deel van de ledemaat is onmogelijk, omdat onprofessioneel handelen alleen maar kan leiden tot een verslechtering van de situatie. De procedure wordt uitgevoerd onder lokale anesthesie en na voltooiing worden de laatste röntgenfoto's gemaakt en wordt het gebroken been gefixeerd in een gipsverband.
In het geval dat het niet mogelijk is om het bot op zijn plaats te zettenhet lijkt mogelijk dat er een operatie wordt uitgevoerd. Om onjuiste fusie van de enkel en tibiale (fibulaire) botten te voorkomen, is het onmogelijk om de uitvoering van de chirurgische ingreep uit te stellen, daarom wordt de operatie meestal 3-4 dagen na het letsel uitgevoerd. Voor een effectieve fixatie van de posterieure en anterieure enkels gebruiken chirurgen verschillende instrumenten (breinaalden, schroeven, spijkers, enz.). Aan het einde van de procedure wordt drainage in het been van de patiënt ingebracht en wordt een gipsverband aangebracht.
Herstel en revalidatie na enkelfractuur
Het behandelen van een drie-malleolaire fractuur is in wezenis een langdurige immobilisatie van de ledemaat, vergezeld van de inname van geschikte medicijnen. Een arts moet medicijnen kiezen voor de snelle genezing van beschadigde botten, het herstel van pezige en zachte weefsels. Na de operatie krijgt de patiënt ook een kuur met antibacteriële middelen voorgeschreven om het ontstekingsproces te voorkomen. Als revalidatie voor een drie-malleolaire fractuur krijgt de patiënt fysiotherapie, massages en complexen van speciale oefeningen voorgeschreven die helpen om de ledematen te herstellen naar hun eerdere mobiliteit, om van het nastreven pijnsyndroom af te komen.
Er moeten ook enkele woorden worden gegeven aan de gevolgen.enkelfractuur in afwachting van de gewonde. Het risico op het ontwikkelen van vervormende artrose blijft hoog genoeg, zelfs met gekwalificeerde behandeling en aanhoudende revalidatie. In sommige gevallen konden patiënten nooit volledig herstellen, wat leidde tot blijvende invaliditeit.
