Een teenbreuk kan optreden als gevolg van zeerstrakke schoenen, een harde klap, plooien van de voet enzovoort. Maar er zijn ook pathologische aandoeningen van de vingerkootjes die ontstaan als gevolg van sommige ziekten die een aanzienlijke afname van de botsterkte veroorzaken. Deze omvatten osteoporose, osteomyelitis, hyperparatiose, kanker enzovoort. Vandaag zullen we echter alleen die gevallen beschouwen waarin een teenbreuk mechanisch optrad als gevolg van een mislukte val, impact, enz.
Soorten fracturen
Momenteel worden gewrichtsbreuken als volgt geclassificeerd:
- Open (d.w.z. fragmenten van botweefsel breken door de spier, ligamenten en huid, waardoor ze naar buiten komen en in contact komen met de omgeving).
- Gesloten (d.w.z. het vingerbeen is gebroken, maar eventuele externe schade is volledig afwezig).
- Geen offset.
- Met offset.
- Incompleet
- Compleet.
- Gelokaliseerd (dat wil zeggen, alleen de vingerkootje is gebroken, enz.).
De belangrijkste tekenen van een teenbreuk
Deze afwijking is natuurlijk niet helemaal waarzwaar. Maar er zijn ook gevallen waarin iemand uiterlijk niet zelfstandig kan begrijpen of zijn falanx-bot is gebroken of dat het een ernstige blauwe plek is. In dit opzicht werden in de medische praktijk alle symptomen onderverdeeld in relatief (dat wil zeggen, een fractuur wordt alleen als impliciet beschouwd) en absoluut, wat nauwkeurig aangeeft dat het bot echt gebroken is.
Je hebt dus een gebroken teen als:
- de impactplaats is erg pijnlijk;
- zwelling van de vinger;
- er is een bloeding onder de huid of nagelplaat;
- bewegen is erg pijnlijk.
De absolute tekenen zijn onder meer:
- duidelijk knarsen van botfragmenten wanneer erop wordt gedrukt;
- onnatuurlijke positie van de falanx ten opzichte van de ledemaat;
- pathologische bewegingen die afwijken van de norm.
De intensiteit van de symptoomgegevens is grotendeels afhankelijkvan precies waar de teenbreuk optrad. Schade aan de hoofdkoot is bijvoorbeeld bijna altijd pijnlijk, terwijl anderen helemaal niet meteen kunnen worden opgemerkt.
Behandelingstechniek
Een methode om in elk geval een dergelijke afwijking te behandelenindividueel persoonlijk geselecteerd door een traumatoloog. Als de fractuur open is of met een verschuiving, wordt de patiënt, naast het terugplaatsen van het botweefsel op zijn plaats en het fixeren ervan (gips moet minimaal 6-8 weken worden gedragen), vaak antibiotische therapie voorgeschreven om infectie in de wond te voorkomen. Het is ook vermeldenswaard dat de behandelingstechniek afhangt van waar de schade zich bevindt.
- De nagel falanx. Met deze afwijking wordt een verdovingsinjectie gedaan, de nagel en het verzamelde bloed worden onder de huid verwijderd en vervolgens worden gebroken fragmenten gefixeerd.
- Als de hoofd- of middenkoot is beschadigd, wordt een gips plantaire longuet op de voet aangebracht (draag minimaal 5-8 weken).
- Bij een fractuur van de grote falanx wordt een gipsverband aangebracht vanaf het bovenste derde deel van het onderbeen tot aan de vinger. In de regel vindt genezing plaats binnen 1-1,5 maanden.
