Wat zijn intestinale acne? U vindt het antwoord op deze moeilijke vraag in de materialen van dit artikel. We laten u ook zien hoe u van deze onaangename gasten af kunt komen.
Algemene informatie
Intestinale acne, waarvan u een foto kunt ziendit artikel is een rondworm. Er zijn enkele tientallen soorten van dergelijke parasieten. De meeste zijn veilig voor mensen, maar er zijn er die ernstige infecties veroorzaken.
Kenmerken van de parasiet
Intestinale acne, waarvan de levenscyclusbegint zodra een persoon besmet raakt met zijn larven, kan de ontwikkeling van een ziekte zoals strongyloïdose veroorzaken. Het is een parasitaire ziekte. Het moet onmiddellijk na de diagnose worden behandeld.
Intestinale acne kan tientallen jaren leven envermenigvuldigen zich in het menselijk lichaam zonder enige symptomen te veroorzaken. Er moet echter worden opgemerkt dat dergelijke parasieten een bedreiging vormen voor het leven van mensen met verminderde immuniteit.
verspreiding
Strongyloïdose is vrij wijdverspreid inlanden met subtropische en tropische klimaten. In endemische gebieden kan tot 40% van de bevolking last hebben van intestinale acne. Volgens schattingen zijn ongeveer 100-180 miljoen mensen in 70 landen van de wereld besmet met deze parasitaire ziekte.
Er moet vooral worden opgemerkt dat strongyloïdose erg iskomt vaak voor bij mensen die in Azerbeidzjan, Georgië en in het westen van Oekraïne wonen, in de regio's Stavropol en Krasnodar, in de regio Amoer en in de regio Rostov.
Manier van besmetting
Darmaaltjes, of liever hun larven, kunnen zelfs door een intacte huid het menselijk lichaam binnendringen (bijvoorbeeld wanneer ze op blote voeten lopen of tijdens ander contact met de grond).
Symptomen van Strongyloïdiasis kunnen gepaard gaan metjeuk en weerspiegelen niet alleen het penetratieproces van de larven, maar ook het verblijf van wormen in het menselijk lichaam, waar ze vrij snel door de bloedstroom door de organen en bloedvaten worden gedragen, waardoor ze in de darmen. De meest voorkomende symptomen van een dergelijke invasie zijn losse en waterige ontlasting, urticaria op de huid en hevige buikpijn.
Intestinale acne: morfologie en levenscyclus
Mee-eter is een kleine draadaaltje. Het vrouwtje van deze parasiet bereikt vaak een lengte van iets meer dan 2 mm. Wat het mannetje betreft, het is veel kleiner (ongeveer 0,7 mm).
In de buurt van de mond van de worm bevindt zich zogenaamd lippen. Het staartgedeelte van het lichaam van het vrouwtje heeft een lichte verdikking. Onder gunstige omstandigheden legt het eieren met een grootte van 30-58 micron. Dergelijke larven hebben een schaal die voldoende sterk is.
Wat is intestinale acne? De structuur van deze parasiet lijkt op de structuur van een gewone rondworm.
De levenscyclus van het helminth in kwestie is ergingewikkeld. Het combineert de vervanging van vrijlevende generaties paling door parasitaire paling. De eersten leven in de grond. Vrouwtjes leggen een groot aantal eieren, en na een tijdje komen er rhabditoïde larven uit. Omdat ze in de grond zijn, voeden ze zich met stoffen van organische aard.
Onder ongunstige omstandigheden zijn dergelijke parasieten niet invasief. Ze worden omgezet in een filariforme vorm en kunnen in de toekomst een infectie met strongyloïdose veroorzaken.
Bevruchting van intestinale acne in een levend organismekomt voor in de luchtpijp of bronchiën. Na voltooiing van dit proces bereikt de rondworm de keelholte via de luchtwegen en wordt hij samen met speeksel, slijm of voedsel ingeslikt. Als gevolg hiervan komt de parasiet in de darmen, waar in feite het leggen van eieren plaatsvindt. Na een tijdje komen er rhabditoïde larven uit de laatste. Ze verlaten het menselijk lichaam meestal met uitwerpselen. Hoewel dergelijke parasieten in sommige gevallen niet naar buiten komen. Als resultaat worden ze getransformeerd in een draadvormige vorm. In dit stadium komt de worm opnieuw via de darmwand in de bloedsomloop en herhaalt zijn levenscyclus zich. Dit fenomeen kan optreden bij obstipatie of andere redenen die het legen gedurende een dag of langer verhinderen.
Tekenen van
Nu kent u de ontwikkelingscyclus van intestinale acne.Welke symptomen gaan gepaard met een parasitaire ziekte als strongyloïdose? De symptomen van deze ziekte zijn afhankelijk van de ernst en individuele kenmerken van het organisme.
Strongyloïdose kan verschillende vormen aannemen:asymptomatische auto-infectie, acute infectie, chronische infectie met manifestaties van het maagdarmkanaal, Loeffler-syndroom, symptomatische auto-infectie, evenals hyperinfectiesyndroom met de verspreiding van wormen door het hele lichaam.
Bij immuungecompromitteerde en verzwakte personenstrongyloïdose kan vrij gemakkelijk in een uitgezaaide vorm veranderen. In dit geval verspreiden de larven zich door het lichaam. Deze vorm van de ziekte is nogal moeilijk en draagt bij aan de ontwikkeling van bloedvergiftiging, meningitis, myocarditis en andere.
De belangrijkste symptomen van strongyloïdose zijn onder meer:
- Maagdarmkanaalmanifestaties: opgeblazen gevoel, epigastrische pijn, anale jeuk, diarree, misselijkheid, verlies van eetlust, obstipatie, gewichtsverlies, braken.
- Pulmonale manifestaties: piepende ademhaling in de longen, kortademigheid en een lichte hoest (mogelijk met bloed).
- Huidverschijnselen:uitslag op elk deel van het lichaam dat in contact komt met de grond. Deze uitslag zijn ovale, rozerode blaren die boven het huidoppervlak uitstijgen. Ze kunnen van grootte veranderen, gepaard gaan met ernstige jeuk en enkele uren of dagen op het omhulsel blijven.
- Andere manifestaties. Als de larven de NS raken, kan de patiënt een stijve nek, hoofdpijn, tekenen van meningitis en coma hebben.
Er moet ook worden opgemerkt dat de distributiewormen door het hele lichaam kunnen bijdragen aan schade aan de lever, het hart, de nieren, het peritoneum, de schildklier en de alvleesklier, evenals aan lymfeklieren, prostaat en eierstokken.
Hoe diagnosticeren?
Diagnose van strongyloïdiasis is vrij moeilijkwerkwijze. Er is geen standaard detectie van deze ziekte. Heel vaak wordt de diagnose erg laat of onjuist gesteld. Dit gebeurt vanwege de vage en niet-specifieke klachten.
Bij mensen met een chronische vorm van de ziekte is het aantal parasieten dat erin leeft klein. In dit geval worden de larven constant samen met de ontlasting uitgescheiden, wat de diagnose enorm bemoeilijkt.
Met de volgende methoden kan een dergelijke ziekte worden geïdentificeerd:
- gekoppelde immunosorbent assay;
- ontlasting microscopie;
- immunofluorescentiereactie;
- microscopiemethode (gemodificeerd) volgens Bergman;
- polymerasekettingreactie;
- cultuuranalyse van uitwerpselen op bloedagar;
- aspiratiebiopsie.
Intestinale acne: behandeling
De biologische en chemische kenmerken van acne laten dit niet toeom een effectieve behandeling van parasitaire ziekten te bereiken door het gebruik van medicijnen in kleine doseringen. De larvale stadia zijn nogal moeilijk te behandelen. Het is beter om een dergelijke ziekte tijdens zijn ontwikkeling te elimineren.
Het meest effectieve medicijn voorbehandeling voor strongyloïdiasis is "Ivermectin". Zo'n remedie is ideaal voor de behandeling van chronische en acute vormen van de ziekte, evenals voor verspreide hyperinfectie.
Na een tweedaagse kuur is het percentagehet herstel van patiënten is ongeveer 97. Er moet echter worden opgemerkt dat een dergelijk medicijn niet bij kinderen wordt gebruikt, omdat het effect ervan op het kind niet volledig wordt begrepen.
Alternatieve therapie voor parasitaireziekten zijn "Mebendazole" en "Aalbendazole". Om complicaties die verband houden met het centrale zenuwstelsel te voorkomen, mag de laatste medicatie alleen worden voorgeschreven door een ervaren arts in combinatie met glucocorticoïden en anticonvulsiva.
Revalidatie van patiënten nadat de behandeling is bereiktBinnen een jaar. Bij een langer verloop van de invasie, waarbij een persoon dystrofische veranderingen in het slijmvlies van het maagdarmkanaal heeft ontwikkeld, moet de patiënt mogelijk enzymatische en versterkende middelen gebruiken.
