Het normale verloop van de zwangerschap is te wijten aan:Veel factoren. Tijdens het proces van intra-uteriene ontwikkeling van de foetus treden externe en interne veranderingen op bij de vrouw. De systemen van het lichaam werken ofwel in een verbeterde modus of in een langzame modus.
Gedurende 9 maanden, de schildklierzijn primaire functies moet vervullen. Tijdens deze periode moet ze voor twee organismen werken. Dichter bij het midden van de zwangerschap wordt de schildklier van de baby geactiveerd, maar deze kan nog steeds geen hormonen afgeven. Na de geboorte beginnen de systemen van het lichaam hun functies te herstellen. Soms gebeurt dit overdreven actief, postpartum thyreoïditis treedt op.
Kenmerken van de ziekte
Er wordt aangenomen dat tijdens de zwangerschap de immuniteitvrouwen functioneren in slow motion. Direct na de bevalling is er een golf van hormonen en antistoffen, alle systemen worden geactiveerd. Het resultaat is een vergroting van de schildklier, die zich manifesteert in de vorm van thyreoïditis. Pathologie begint zijn ontwikkeling met hyperthyreoïdie en eindigt met hypothyreoïdie. Op een gegeven moment stopt het lichaam met het produceren van een verhoogde hoeveelheid hormonen, waardoor hun activiteit vermindert.
Postpartum thyreoïditis is auto-immuunziekte. Het wordt beschouwd als het resultaat van overmatige immuniteitsactiviteit. Het risico lopen vrouwen met diabetes mellitus, evenals dragers van antilichamen tegen TPO.
Thyroiditis zelf wordt gekenmerkt door een ontsteking.schildklier. Tegen de achtergrond van de aan de gang zijnde pathologische processen beginnen de cellen te sterven. Pathologie gaat gepaard met ongemak en zelfs pijn in de nek. De postpartumvorm van de ziekte ontwikkelt zich in 2-3 maanden, wanneer het kind wordt geboren. Na nog eens zes maanden wordt de hormonale achtergrond meestal weer normaal en verdwijnt de aandoening vanzelf. Soms gaat het in een chronisch stadium. Bij volgende zwangerschappen bij dergelijke vrouwen wordt de overtreding herhaald.
Wie loopt er gevaar?
Symptomen, oorzaken, behandeling van postpartumthyreoïditis zal hieronder worden besproken. Ten eerste is het noodzakelijk om de zogenaamde risicogroep te bepalen - vrouwen bij wie de kans op optreden vrij hoog is.
Volgens artsen, niemand van deze ziekteverzekerd. Elke vrouw die van zwangerschap geniet, kan het krijgen. Er zijn echter een aantal indicatoren die opvallen, waardoor het mogelijk is om de groep vrouwen te bepalen die het meest vatbaar is voor pathologie. Dit zijn allereerst:
- leeftijd ouder dan 35;
- de aanwezigheid van een erfelijke aanleg;
- schending van het centrale zenuwstelsel;
- een voorgeschiedenis van auto-immuunlaesies.
De kans op verhoogde symptomen neemt toe bij herhaalde zwangerschap.
De belangrijkste redenen
Zoals eerder opgemerkt, de belangrijkste reden:de ontwikkeling van het pathologische proces wordt geacht de immuniteit van de toekomstige werkende vrouw te onderdrukken. Het was geen toeval dat de natuur deze veranderingen bedacht. Een afname van de activiteit van het immuunsysteem tijdens de zwangerschap is noodzakelijk, zodat het de zich ontwikkelende foetus niet vernietigt. Na de geboorte van de baby verdwijnt de behoefte hieraan. De afweer van het lichaam keert terug naar hun oorspronkelijke staat. In het geval van postpartum thyreoïditis wordt hun hyperstimulatie waargenomen, waarvan het slachtoffer de schildklier is.
Het is mogelijk om aan te nemen dat een vrouw deze aandoening het hoofd moet bieden door het verhogen van antilichamen in het bloed tegen de schildklier. Bovendien dragen de volgende factoren bij aan het pathologische proces:
- endocriene ziekten van chronische aard;
- diabetes mellitus;
- infectieuze en luchtwegaandoeningen overgedragen tijdens de zwangerschap;
- fysiek overwerk;
- ongezond voedsel;
- ongunstige ecologische situatie.
Klinisch beeld
De symptomen van postpartum thyreoïditis zijn al duidelijk8-14 weken na de geboorte van de baby. In het begin voelt de jonge moeder een ongekende energie. Door de toename van het niveau van hormonen in het bloed, begint ze onderbrekingen in de stemming op te merken. Gevoelens van vreugde en tevredenheid worden zeer snel vervangen door woede en prikkelbaarheid.
In de volgende fase van de ontwikkeling van de ziekteer is een sterke afname van het gewicht, terwijl de vrouw geen gebrek aan eetlust heeft. Het klinische beeld wordt aangevuld met hartkloppingen. Een lichte zwelling in het nekgebied kan optreden als gevolg van een toename van de schildklier.
Dan tekens die kenmerkend zijn vooral voor hypothyreoïdie. Er treedt slaperigheid op, de jonge moeder verliest de wens om voor het kind te zorgen. Zelfs de kleinste hoeveelheid stress kan leiden tot ernstige vermoeidheid. Tegen de achtergrond van een verminderde eetlust, blijft het gewicht toenemen. In sommige gevallen worden onregelmatigheden in de menstruatiecyclus geregistreerd.
Diagnostische methoden
Wanneer symptomen van postpartum thyreoïditis worden gedetecteerdu moet hulp zoeken bij een endocrinoloog of gynaecoloog. Beide specialisten houden zich bezig met de diagnose van vergelijkbare ziekten. De gynaecoloog evalueert het werk van de vrouwelijke geslachtsorganen. De tweede arts is voornamelijk gespecialiseerd in endocriene pathologieën.
Diagnose van postpartum thyreoïditis begint met:het bevragen van de patiënte, het bestuderen van klachten en haar anamnese. Aangezien deze ziekte geen uitgesproken symptomen heeft, moet een vrouw een uitgebreid onderzoek ondergaan om de voorlopige conclusie te bevestigen. Het omvat meestal de volgende activiteiten:
- Bloedonderzoek voor hormonen.
- Immunogram (hiermee kunt u controleren op de aanwezigheid van antilichamen tegen de elementen van de schildklier).
- Echografie van het orgel (tijdens het onderzoek wordt de aanwezigheid van tumoren en knooppunten geregistreerd).
- Weke delenbiopsie (gebruikt om de maligniteit van het pathologische proces te bepalen).
- Scintigrafie (de analyse helpt bij het beoordelen van de grootte en contouren van de klier, het gebied van de ziekte).
Na ontvangst van de onderzoeksresultatenbehandeling voor postpartum thyreoïditis wordt voorgeschreven. Tegenwoordig gebruiken artsen bij voorkeur 2 mogelijkheden om de ziekte te beïnvloeden: medicatie en computerreflexologie. Elk van hen zal hieronder in detail worden beschreven.
Grondbeginselen van medicamenteuze therapie
Met verhoogde schildklierhormoonspiegelsin eerste instantie worden thyreostatica altijd voorgeschreven. Deze medicijnen helpen om hun overmaat te elimineren. Medicijnen kunnen zelfs tijdens de periode van intensieve borstvoeding worden ingenomen, omdat de werkzame stoffen geen nadelig effect hebben op de gezondheid van de pasgeborene.
Anders wordt een vervanger toegewezenhormoontherapie, waarbij slechts 2 medicijnen worden gebruikt om uit te kiezen: "L-thyroxine" of "Eutirox". Bij langdurige behandeling verbeteren de analyses aanzienlijk. Dit feit betekent echter helemaal niet dat het lichaam erin is geslaagd de ziekte het hoofd te bieden. Goede indicatoren van het niveau van hormonen geven de juiste dosering van medicijnen aan, en niet over het herstel van het endocriene systeem.
Computerreflexologie
Behandeling met medicatie verbetert over het algemeende toestand van de zieke dame, maar helpt niet om de activiteit van de schildklier te normaliseren. Om de aanmaak van hormonen te stabiliseren, wordt de behandeling vaak aangevuld met computergestuurde reflexologie. De essentie ervan komt neer op het effect van stroom op bepaalde punten die verbonden zijn met het hersencentrum via de kanalen van het centrale zenuwstelsel. In dit geval is het gebruik van medicijnen niet vereist.
Postpartum computergestuurde reflexologiethyroïditis maakt het na verloop van tijd mogelijk om de werking van de klier volledig te herstellen. Na een kuur maakt de schildklier de benodigde hoeveelheid hormonen aan. De jonge moeder is aan het herstellen en de belangrijkste systemen van interne organen beginnen harmonieus te werken.
Behandelingsduur
De duur van de voorgeschreven therapie hangt altijd af van de effectiviteit van de preventieve maatregelen en de ernst van de ziekte. In de regel varieert deze periode van twee maanden tot zes maanden.
In dit geval moet de behandelend arts zonder mankerenom te weten of de vrouw van plan is in de toekomst de rol van moeder opnieuw te proberen. Als ze niet meer kinderen wil, nemen ze geen toevlucht tot strikte therapie. In dit geval wordt meestal de voorkeur gegeven aan afwachtende tactieken onder toezicht van enge specialisten. Binnen een jaar kan de ziekte vanzelf verdwijnen. Als aanvulling in het gezin gepland is, zal de patiënt zeker medicamenteuze therapie voorgeschreven krijgen. Tijdens de behandeling is het noodzakelijk om periodiek een onderzoek te ondergaan, bloedonderzoek te doen naar hormonen.
Postpartum thyreoïditis en borstvoeding
Veel van de eerlijke seks, hebben geleerdover hun ziekte, beginnen ze zich zorgen te maken over de gezondheid van de baby. Is borstvoeding toegestaan tijdens de medicamenteuze behandeling van thyreoïditis? De meeste artsen geven een positief antwoord op deze vraag. Moderne medicijnen die worden gebruikt voor thyreoïditis zijn niet in tegenspraak met borstvoeding en zelfs zwangerschap. Wat de pathologie zelf betreft, deze wordt niet met moedermelk op het kind overgedragen.
Herstelprognose
Kan postpartum thyreoïditis worden genezen?Beoordelingen van veel vrouwen geven aan dat deze ziekte kan en moet worden bestreden. Met een correct voorgeschreven therapie kunt u binnen een jaar volledig herstellen. Anders kan de ziekte chronisch worden, wat een langere en complexere behandeling vereist.
