Hoe werden de eerste staten gevormd?Hierover bestaat geen consensus. Historici beschouwen veel verschillende versies. Een daarvan is de irrigatietheorie van de oorsprong van de staat. Wat is de essentie ervan?
Wat is een staat?
Een organisatie met politieke machtbepaalde mechanismen van controle, dwang en beheer worden de staat genoemd. Het concept omvat een specifiek gebied met zijn grenzen en de bevolking die in dit gebied leeft.
Traceer de opkomst van de eerste staten is zeermoeilijk. Sommige wetenschappers geloven bijvoorbeeld dat ze altijd hebben bestaan. Elk jaar verschijnen er nieuwe gegevens op het gebied van etnografie en archeologie, wat leidt tot de opkomst van steeds meer nieuwe theorieën over dit onderwerp. Dit is hoe de irrigatietheorie van de oorsprong van de staat werd gevormd, evenals de organische, patriarchale, psychologische theorie van geweld en andere.
Het belangrijkste idee van de meeste hypothesen ishet feit dat veranderingen in de samenleving leiden tot de vorming van de staat. De ontwikkeling van het productiesysteem heeft gevolgen voor de sociale structuur. Sociale relaties tussen mensen veranderen, ongelijkheid verschijnt. Hoe meer productie er ontstaat, hoe meer ongelijkheid dit veroorzaakt.
Irrigatietheorie
De auteur van de theorie is een historicus, socioloog ensinoloog Karl Wittfogel. De wetenschapper was lid van de Duitse Communistische Partij en was geïnteresseerd in het marxisme, dus de irrigatietheorie weerspiegelt grotendeels dit idee. Wittfogel verbindt zijn hypothese met de manifestatie van despotisme.
De essentie van de irrigatietheorie isconstructie van speciale mechanismen die de stroming en distributie van water in bepaalde gebieden zouden regelen. In droge gebieden moeten structuren het water gelijkmatig verdelen, in natte gebieden moeten ze integendeel worden ingesloten met behulp van drainage en dammen. Volgens de auteur van de theorie is dit de meest geschikte manier van zakendoen in een pre-industriële samenleving.
In dit geval ontstaat de toestand in de toestandde noodzaak om te boeren en gezamenlijk werk te organiseren. Het gebruik en onderhoud van irrigatiesystemen vereist veel gemeenschapscohesie. Hiervoor moet een kleine groep functionarissen de uitvoerders van het werk controleren.
Irrigatietheorie: voor- en nadelen
De theorie van Wittfogel bevat, net als andere, een aantal bepalingen die de mogelijkheid ervan bewijzen of weerleggen.
Als positief aspect kan men noementheoretische mogelijkheid van deze hypothese. Het is gebaseerd op bekende historische feiten. De eerste staten ontstonden in riviervalleien en gebruikten een irrigatiesysteem om gewassen te verbouwen. De beroemdste oude staten zijn Sumer, Babylon, het oude Egypte en China.
Irrigatietheorie betreft voornamelijk alleeneen smal aantal oostelijke staten gelegen in riviervalleien. Alleen daar was het gebruik van irrigatie rationeel. Het lost het probleem van het ontstaan van bergachtige staten of steppestaten niet op, dus we kunnen praten over de plaats van de theorie.
De keerzijde is ook ontdekkenhoofdoorzaken. Bij het beschouwen van de theorie rijst de vraag wat er eerder is gebeurd: de vorming van een staat met de behoefte aan landbouw, of het idee van een irrigatiesysteem, waardoor de behoefte aan een staat is ontstaan.
Kenmerken van de irrigatiestatus
Beide formaties waren autoritair, waar het hoofdbegiftigd met onbeperkte macht. De irrigatietheorie van Wittfogel gaat uit van de onvermijdelijke opkomst van despotisme bij de controlerende structuur. Hoogstwaarschijnlijk zal arbeid in een dergelijke staat verplicht zijn. Functionarissen, dat wil zeggen managers, zullen op hun beurt de hoogste macht over de bevolking kunnen verwerven.
Een van de gevolgen van een dergelijk systeem isde opkomst van het priesterschap en een speciale relatie met de priester. Het tijdstip van eb en vloed, de zaaitijden worden bepaald met behulp van astronomische waarnemingen en kalenders. In dergelijke omstandigheden is de priester de enige 'verlichte', wat leidt tot zijn gezag en controle over de rest van de inwoners.
De auteur concludeert dat er in een dergelijke staat geener kan een klassenstrijd zijn of grote eigenaren van onroerend goed, aangezien de samenleving overdreven wordt onderdrukt door de heersende structuur en feitelijk beroofd van rechten. De mate van vrijheid van de bevolking neemt, zij het slechts in geringe mate, toe met de kracht van de staat.
