In de wetenschap van de staat wordt een grote plaats ingenomen doorconcepten van zijn apparaat en mechanisme. Alle activiteiten van ambtenaren zijn gebaseerd op deze verschijnselen. Afhankelijk van de eigenaardigheden van het mechanisme en het apparaat van de staat, veranderen zijn wetgeving, de uitvoerende macht en het gerechtelijk apparaat.
Concepten
Het mechanisme van de staat is een systeemonderling verbonden staatsorganen die nodig zijn voor de uitoefening van macht en de oplossing van staatstaken. Dit is de materiële en organisatorische kracht waarmee dit of dat beleid wordt gevoerd. Het mechanisme van de staat is hiërarchisch en ondergeschikt. Het omvat een laag ambtenaren - mensen die beslissingen van de autoriteiten uitvoeren.
De term "staatsapparaat" heeft er tweeinterpretatie. Meer in het algemeen lijkt het op het concept van een mechanisme. In een engere staat is het staatsapparaat het bestuursapparaat, het systeem van bestuurlijke machtsorganen. Het heeft zijn eigen meerfasige structuur, die hieronder zal worden besproken.
De verhouding tussen het staatsapparaat enstaatsmechanisme en veroorzaakt tegenwoordig veel controverse onder advocaten. Ze bieden vaak volledig tegenovergestelde interpretaties. Zo is het idee van de identiteit van het apparaat en het mechanisme populair.
principes
Het moderne staatsmechanisme enhet staatsapparaat is gebaseerd op verschillende sleutelprincipes. De eerste is de scheiding der machten (uitvoerende, wetgevende en gerechtelijke). Dankzij hem houdt de staat een systeem van checks and balances in stand. Binnen dit kader kan geen enkele tak van de overheid een primair bevoorrechte positie innemen.
Niet alleen het systeem is belangrijk, maar ook de mensen erin.Ambtenaren moeten het beginsel van bekwaamheid en professionaliteit naleven. In het openbaar bestuur kunnen onbevoegde beheerders niet worden gebruikt. Deze regel duidt een ander patroon aan. Elke professional heeft zijn eigen en smalle werkterrein, en hij moet binnen zijn kader werken. Dit betekent dat een landbouwspecialist niet het hoofd van het ministerie van Financiën kan zijn. Als een dergelijke personeelsrotatie toch plaatsvindt, zal de ambtenaar zeker grote schade aanrichten, zelfs geleid door de beste wensen voor het land en de mensen om hem heen.
Het volgende principe is het principe van openheid enpubliciteit in de activiteiten van de staat. Het omvat het recht van burgers om deel te nemen aan algemene referenda en zo de beslissingen van de autoriteiten te annuleren. Even belangrijk is het legaliteitsbeginsel.
Hiërarchie
Binnen een effectief systeem, overheidhet mechanisme en het staatsapparaat moeten functioneren volgens het principe van centralisme en strikte hiërarchie. Dit betekent dat elke overheidsinstantie de beslissingen van hogere autoriteiten uitvoert en aan hen rapporteert over hun successen. Inzending kan alleen verticaal zijn, of het kan verticaal en horizontaal zijn. Een voorbeeld van het laatste geval: een sectoraal territoriaal lichaam is verantwoording verschuldigd aan een hoger territoriaal lichaam en tegelijkertijd aan een hoger sectoraal lichaam.
Staatsmechanisme en staathet apparaat kan werken volgens een collegiaal en individueel principe. Als beslissingen door één persoon worden genomen, versnelt dit de procedure aanzienlijk en worden de kosten verlaagd, maar worden ze meer eenzijdig. Bij onderlinge discussie wordt de aanpak evenwichtig en compromisloos. Tegelijkertijd kampen dergelijke overheidsinstanties met veel organisatorische problemen. De beslissing duurt langer, bureaucratische vertragingen maken het proces duurder. Daarom combineert elke staat in verschillende verhoudingen deze twee principes (individueel en collegiaal).
Autoriteiten in de meeste landen vandaagworden gevormd volgens het principe van democratie en volksvertegenwoordiging. Toegang tot functies en verkiezingen is voor iedereen gelijk, ongeacht nationaliteit, religie of andere persoonlijke kenmerken. Als het staatsmechanisme alle bovenstaande principes belichaamt, verkrijgt het extra integriteit, eenheid en doelgerichtheid.
structuur
Elk staatsapparaat heeft zijn eigen apparaatstructuur - de volgorde van de structuur en rangschikking van de apparaatverbindingen, die duidelijk laat zien hoe de administratieve machine wordt gevormd. In elk land is het een integraal systeem dat uit vele subsystemen bestaat. Dit zijn staatsorganen met hun eigen functies, onmiddellijke doelen, interne structuur, enz.
Deze subsystemen kunnen in meerdere worden onderverdeeldgroepen. De belangrijkste zijn de overheidsinstanties, de rechterlijke macht en het parket. Ze zijn de dragers van drie hoofdtypen macht: rechterlijke, uitvoerende en wetgevende macht.
Overheidsinstanties (een subsysteem van de generaalstaatsapparaat) zijn afzonderlijke schakels in de keten, maar hebben dezelfde kenmerken. Deze instellingen hebben hun eigen juridische status, die hun competentie en bevoegdheden bepaalt en opereert binnen bepaalde wettelijke grenzen. Aangezien elk orgaan staatswerk verricht, schenkt de regering het met materiële middelen, gespecificeerd in een lijn in de begroting.
Democratie en de suprematie van de uitvoerende macht
Het concept van "structuur van het staatsmechanismeapparaat ”impliceert geen universele oplossingen. Elk land ontwikkelt zijn eigen orden van bestuur en bureaucratie, gebaseerd op de historische en juridische kenmerken van een bepaalde samenleving. Ook onder theoretische wetenschappers is er geen eenheid. Er zijn verschillende modellen: in sommige staatslichamen zijn gelijk, in andere wordt strikte ondergeschiktheid aangenomen.
Een oplossing voor het apparaatprobleemhet staatsapparaat is het idee van democratie. In theorie werd het moderne democratische model uiteengezet en verklaard door de 17e-eeuwse Engelse materialistische denker John Locke.
Mechanisme, apparaat van staatsmacht intotalitaire landen zijn anders gebouwd. In het fascistische Italië en nazi-Duitsland bijvoorbeeld domineerde het principe van de suprematie van de uitvoerende macht over al zijn andere takken. Zo'n configuratie leidt noodzakelijkerwijs tot een dictatuur en vernietigt de democratische grondslagen van de staat.
Tegenwoordig is het concept van 'staatsapparaat'Het "staatsmechanisme" kent vele interpretaties. Dit komt door het feit dat elk land zijn eigen politieke systeem heeft. Een van de meest populaire concepten van het staatsapparaat is de identificatie van macht en staat. Dit idee is ooit geformuleerd door de Duitse denker Friedrich Engels. Hij geloofde dat de samenleving eerst een staat voor zichzelf creëert om haar eigen interne en externe belangen te beschermen, en dat de staat vervolgens onafhankelijk wordt ten opzichte van deze samenleving.
Wetgeving en uitvoerende macht
Wat is de eigenaardigheid van elk van de hoofdsystemenoverheidsinstanties die deel uitmaken van de structuur van het staatsapparaat? De wetgever formuleert nieuwe wetten en neemt deze aan. De vertegenwoordigende organen krijgen deze mogelijkheid. In democratieën vormen ze de kern van het staatsapparaat. Vertegenwoordigende organen kunnen worden onderverdeeld in hoger (parlement) en lokaal territoriaal. Ze hebben verschillende competenties en middelen. Het Parlement heeft het recht om een deel van zijn bevoegdheden te delegeren aan de organen die onder zijn controle staan. Dit is hoe een systeem van gedelegeerde wetgeving eruitziet.
Staatsmechanisme en staathet apparaat kan niet worden voorgesteld zonder de uitvoerende macht, waarvan de organen uitvoerende en administratieve functies vervullen. Ze handelen in overeenstemming met de vereisten van wetten en wetten. Tegelijkertijd beschikken deze organen over de lichamen en organisaties die aan hen ondergeschikt zijn en hebben ze een zekere onafhankelijkheid die nodig is voor hun eigen werk. Deze autonomie is een grote verantwoordelijkheid voor de samenleving. Het zijn de uitvoerende organen die wettelijke regelgeving uitvoeren en vitale processen binnen de staat beheren. Hun taken zijn verankerd in gewone en constitutionele rechtshandelingen.
controls
In de moderne samenleving, het mechanisme, de structuurhet staatsapparaat kan niet zonder overheidsinstanties. Ze zijn onderverdeeld in twee groepen. De eerste zijn de centrale autoriteiten die in het hele land bevoegdheden hebben. Hun beslissingen zijn gemeenschappelijk voor elke administratieve entiteit (regio, staat, provincie, enz.). Dit zijn ministeries, regering, commissies, enz. Het mechanisme van de staat en het staatsapparaat van welk land dan ook omvat deze organen.
De tweede groep is lokaal zelfbestuur.Het omvat de organen die verantwoordelijk zijn voor een specifieke administratief-territoriale eenheid. Dit zijn gemeenten, evenals hun administraties en afdelingen, administraties van belangrijke staatsinstellingen en ondernemingen.
De belangrijkste plaats in het controlesysteem isregering. Dit is het hoogste bestuurlijke en uitvoerende orgaan van de staat. De regering stuurt de economie, het sociale en culturele leven van het land, ontwikkelt een begrotingsplan, beschermt de belangen van de staat, beschermt de openbare orde, enz. Haar activiteiten worden gereguleerd door de grondwet. Het mechanisme, het apparaat van de staat, staatsorganen - dit alles is op de een of andere manier verbonden met de regering.
Rechtbanken en aanklagers
Een belangrijk onderdeel van het staatsapparaat is het gerechtelijk apparaateen systeem dat recht doet en de legitieme belangen van burgers beschermt. Het is onafhankelijk van enige andere regering in het land, haar beslissingen zijn onafhankelijk. Samen met het gerechtelijk apparaat is er een systeem van vervolgingsinstanties. Wat is dit concept? Het staatsapparaat, het mechanisme van de staat en de hele samenleving moeten de wetten van het land naleven. Dit is precies wat het parket controleert. Het houdt toezicht op de uitvoering van wetten door overheidsinstanties, instellingen, ondernemingen, openbare organisaties, burgers en ambtenaren.
Ook het parket moet hieraan voldoenlegaliteit in het werk van het vooronderzoek en in gevangenissen. Deze dienst waakt over de rechtmatigheid van de uitvoering van door de rechtbank opgelegde vonnissen. Het mechanisme van de staat en het staatsapparaat is een complexe verstrengeling van de functies van verschillende lichamen. Maar het is dankzij deze multilaterale interactie dat correcte en effectieve beslissingen worden genomen.
Problemen met het staatsapparaat
Aan het begin van XX-XXI eeuw.het traditionele model van openbaar bestuur begon in een diepe crisis te raken. Het wordt veroorzaakt door het wantrouwen van burgers jegens hun eigen autoriteiten en ambtenaren. Tegelijkertijd neemt het prestige van het ambtenarenapparaat af. Er zijn verschillende belangrijke redenen voor deze onderling samenhangende trends.
Ten eerste, in een markteconomie, privéde sector biedt diensten aan van een hogere kwaliteit aan het publiek dan die van overheidsdiensten. We hebben het over geneeskunde, onderwijs, stadsontwikkeling, woningbouw. Openbare dienstverlening lijdt onder bureaucratie, geldverspilling en verouderde technologie.
Ineffectieve verhouding van het mechanisme van de staat enhet staatsapparaat valt vooral op tegen de achtergrond van particuliere bedrijven die worden gekenmerkt door flexibel beheer, gedecentraliseerd beheer en kleine hiërarchieën. In een dergelijk systeem nemen de lagere echelons van werknemers maximaal deel aan het leven van de onderneming. Traditioneel bestuur in overheidsstructuren is precies het tegenovergestelde: het staat bekend om de vele overbodige regels, instructies en procedures die het werk van overheidsinstanties overbodig maken.
Nieuwe trends
Over de hele wereld neemt de druk van het maatschappelijk middenveld toede staat wordt elk jaar tastbaarder. Deze trend doet zich zelfs in autoritaire landen voor. De reden voor de verandering ligt in de toenemende integratie van de wereld, informatie en digitale revoluties. Het is tegen deze achtergrond dat de samenleving meer transparantie en openheid nodig heeft, wat het staatsmechanisme en het staatsapparaat ook nodig heeft. De verhouding tussen concepten is niet veranderd, maar de houding van mensen ten opzichte van ambtenaren is veranderd. Steeds meer mensen houden niet van de opgeblazen schaal van de bureaucratie.
De heroverweging van wat zou moeteneen openbare dienst zijn. Als de administratie vroeger als een macht werd behandeld, wordt ze tegenwoordig als een dienst behandeld. En dit principe is vastgelegd in veel grondwetten, waarin staat dat de staat in de eerste plaats de mensen dient en niet over hen regeert. Er duiken nieuwe concepten op om de bureaucratische organisatie te herstructureren. Ze worden soms innovatief genoemd. Het mechanisme van de staat, concept, structuur, staatsapparaat - dit alles is niet statisch, deze verschijnselen veranderen en elk jaar sneller en sneller.
Volgens experts de nieuwe bureaucratieverschilt van de vorige doordat het zich niet richt op zijn eigen belangen, maar op de belangen van de samenleving. Als eerder de activiteiten van ambtenaren werden beoordeeld op basis van de hoeveelheid geld die ze hebben uitgegeven en het aantal taken dat voor de autoriteiten is uitgevoerd, zal in de toekomst de waarde van het resultaat van hun activiteiten voor burgers het belangrijkste criterium worden. En als de staat de kosten van de bureaucratie controleert, dan controleert de samenleving wat er “bij de uitgang” overblijft. De nieuwe toestand moet niet de botinstructies volgen, maar van binnenuit veranderen volgens de trends en vereisten van de tijd. Hiervoor wordt in geavanceerde landen al snelle en toegankelijke tweerichtingscommunicatie met kiezers tot stand gebracht.
