Strijdkrachten: verbindingskrachten

Er zijn speciale soorten strijdkrachten die:ontworpen om troepen te leiden en de uitwisseling van informatie te verzekeren - dit zijn signaaltroepen. Ze bestaan ​​uit bevoorradings- en reparatie-eenheden. Daar horen natuurlijk ook de onderdelen bij die verantwoordelijk zijn voor de communicatie.

Dergelijke eenheden verschenen in het Russische legeral in het midden van de negentiende eeuw. Dit was kort na de uitvinding van de elektrische telegraaf. Voor het eerst werd dit apparaat gebruikt in de Krimoorlog en de eerste signaaltroepen in die tijd stonden bekend als "telegraafmarsparken", ze werden vervangen door telegraafbedrijven. De wetenschappelijke en technologische vooruitgang stond niet stil. En in het Russische rijk begon in 1899 's werelds eerste radio-eenheid te werken.

in 1919in de Sovjetstaat werd het hoofddirectoraat voor communicatie van het Rode Leger opgericht en vanaf dat moment werden de communicatietroepen van de regering feitelijk een onafhankelijk type troepen. Dit werd mogelijk gemaakt door de oprichting van de Hogere Elektrotechnische School in hetzelfde jaar. De gebeurtenissen van de Grote Patriottische Oorlog werden een serieuze stimulans voor de verdere ontwikkeling van communicatietechnologieën.

Er zijn nieuwe middelen verschenen om informatie-uitwisseling op afstand mogelijk te maken, waaronder direct-printing-apparaten en ultrakortegolfradiostations.

Reeds in onze tijd kunnen signaaltroepen heel goedzorgen voor een volwaardige verbinding tussen verschillende objecten, hoe ver ze ook van elkaar verwijderd zijn. Volgens competente experts komt hun bijdrage neer op een toename van de gevechtscapaciteiten.

Het communicatiesysteem is een van de belangrijkste voorwaardenhet succes van het proces van beheer van de acties van de strijdkrachten. Dit is tevens de technische basis. Daarom maken in onze tijd de legers van de meest invloedrijke staten ter wereld voortdurend gebruik van innovaties op het gebied van navigatie en communicatie. De Russische strijdkrachten waren geen uitzondering. Een van de prioritaire gebieden in het proces van verbetering van de functionaliteit van het leger is de automatisering van de activiteiten van zijn commando- en controleorganen. In de afgelopen jaren gebeurde het vaak dat de nieuwste technologieën niet in bedrijf waren en bleven veel moderniseringsprojecten niet gerealiseerd. In de afgelopen jaren is dit proces echter eindelijk vooruitgegaan. De financiering van de militaire sectoren is verbeterd en de eerste stappen naar modernisering zijn gezet. Dergelijke modellen van apparatuur verschenen in dienst, die op geen enkele manier inferieur zijn aan hun buitenlandse tegenhangers. Onder hen zijn automatiseringsapparatuur, de nieuwste soorten radiostations en satellietcommunicatiestations (zowel mobiel als stationair), digitale apparatuur en nog veel meer. Toch zijn er op dit gebied nog veel problemen die zo snel mogelijk opgelost moeten worden.

Er zijn dus significante periodentussen de aanwijzing van de taak voor de productie van een technisch middel en de uitgifte van dit middel voor gebruik. Dit leidt ertoe dat in deze periode de wapens gewoonweg verouderd raken. Aankopen van apparatuur zijn gepland voor slechts één jaar, wat het niet mogelijk maakt om de signaaltroepen van de nodige middelen in de juiste hoeveelheid te voorzien.

Er moet echter worden opgemerkt dat het geen zin heeftapparatuur importeren naar Rusland. Dit komt doordat buitenlandse partners niet geïnteresseerd zijn in de verkoop van de meest moderne en hoogwaardige apparatuur die door het seinkorps wordt gebruikt. En ook met het feit dat binnenlandse fabrikanten apparatuur produceren die op zijn minst niet slechter is dan zijn buitenlandse tegenhangers.