Heel vaak hebben veel spinliefhebbers dat gedaanZeker voor beginners is er een niet helemaal juiste mening over zo'n aas als "eetbaar" rubber. Veel mensen geloven serieus dat aromatische lokstoffen de belangrijkste determinanten zijn van hun vangbaarheid. Natuurlijk kan niet worden beweerd dat dit fundamenteel onjuist is. Lokstoffen werken wel, maar alleen in warm water. Maar in de lente of herfst heeft het geen zin in deze stoffen die het aas doordringen. Maar tegelijkertijd was het net zo pakkend als het is. Dus wat is het echte geheim van "eetbare" siliconen?
"Eetbaar" rubber om mee te vissen
Dit type aas verschilt qua uiterlijk niet veel vansiliconen twisters en vibrerende staarten. In feite zijn dit ze, maar met slechts één verschil: ze zijn goed op smaak gebracht met een aromatische lokstof. Dat wil zeggen, "eetbaar" rubber geeft een geur af. Het aroma kan verschillen. Sommige soorten aas hebben een natuurlijke geur van dierlijk aas, dat wil zeggen vis of wormen. Anderen hebben misschien een heel specifiek, zelfs hartig, anijs- of chocoladearoma. Maar dat is ongeveer hun positieve punten. En als we het hebben over de nadelen van zo'n aas, dan zijn er er maar heel weinig. Ten eerste zijn ze te delicaat. Tijdens het vissen breken om de een of andere reden hun poten of staarten af. Hoewel in alle eerlijkheid moet worden opgemerkt dat dit weinig effect heeft op de vangbaarheid van het aas. Bovendien houdt het "eetbare" rubber zeer snel op zijn aroma af te geven. Om deze onaangename reden moet het in hele pakketten worden gekocht, wat erg duur kan zijn. Maar in de regel wordt alles meer dan beloond door veelvuldig bijten van snoek, snoekbaars en baars. Wat de modellen betreft, is er hier geen fundamenteel verschil. Zowel twisters als vibrotails werken goed.
Apparatuur voor "eetbaar" rubber
Natuurlijk om een roofdier uit te lokkenbijten, het is niet genoeg om dit aas vast te maken. Om "eetbaar" rubber te laten werken, heb je op zijn minst de juiste uitrusting nodig. Er zijn veel mogelijkheden. Maar er zijn slechts drie belangrijke:
1. "Drop-shot". Het aas met een haak erin zit aan een aparte riem. Een zinklood wordt op de hoofdlijn geplaatst.
2. "Texas". Het aas wordt aan het einde van de hoofdlijn vastgemaakt. Een glijdend zinklood wordt ervoor geplaatst, in de regel kogelvormig. De offset-haak wordt in het lichaam van het siliconenaas gestoken.
3. "Veki".Deze tooling is uitsluitend van toepassing op "eetbare" siliconen. Het aas wordt doorboord met een haak in het midden, de angel wordt er netjes uitgehaald. Het zinklood wordt zelden gebruikt. Er wordt vaker een jigkop genomen.
Het doel van het "eetbare" aas
Het belangrijkste doel van dit origineelsiliconen aas - de maximale imitatie van een levend wezen dat zijn eigen smaak heeft. Aangezien "eetbaar" rubber buitengewoon positieve recensies krijgt van vissers, moet worden aangenomen dat het zijn taak zeer succesvol aanpakt. En wat levert het op? Natuurlijk zal de vis, die de truc niet voelt, niet zo onmiddellijk afscheid willen nemen van zijn vermeende "lunch". Dit betekent dat de visser in ieder geval meer tijd heeft om een goede aanhaling te maken.
