Sadisme is een ernstige psychologischeeen afwijking die het model van menselijk gedrag radicaal kan veranderen. Het vervormt zijn essentie en verandert hem geleidelijk in een monster dat geniet van het lijden van andere mensen. En als de progressie van deze ziekte niet op tijd wordt gestopt, zullen de gevolgen verschrikkelijk zijn.
Maar hoe ontstaat sadisme? Wreedheid...Is het niet voor alle mensen gebruikelijk? Dus waarom gaan sommigen ermee om, terwijl anderen bezwijken voor verleiding? En is het mogelijk iemand te genezen in wiens hart het verlangen om anderen pijn te doen heerst?
De eerste vermeldingen van sadisme
In het midden van de 18e eeuw leefde er in Frankrijk een zekereschrijver-filosoof Donatien Alphonse Francois de Sade (tegenwoordig is hij beter bekend als de markies de Sade). De zin van zijn leven was dus de propaganda van absolute vrijheid. De markies was ervan overtuigd dat een persoon zich niet moest beperken tot morele, ethische of religieuze taboes. Bovendien werd in de werken van de schrijver gezegd dat het veroorzaken van pijn tijdens geslachtsgemeenschap heel normaal is. Dit is tenslotte de enige manier waarop iemands persoonlijkheid zich volledig kan openbaren, om zo te zeggen, alle maskers af te werpen.
Even later was het werk van de markies de Sadegrondig onderzocht door de vader van de seksuologie, Richard von Kraft-Ebing. Op basis van de ontvangen informatie heeft de psycholoog een nieuw type persoonlijkheid ontwikkeld dat wil genieten van het lijden van andere mensen. En het fenomeen van deze psychische stoornis zelf kreeg een specifieke naam - sadisme (ter ere van de toekomstige filosoof markies de Sade).
Sadisme: definitie
Sadisme is een speciale manifestatie van de mensfantasieën, uitgedrukt in lichamelijke of psychologische vernedering van andere mensen. De kern van dit fenomeen is een onbeheersbaar verlangen om moreel genot te ontvangen door volledige controle over zijn slachtoffer. Over het algemeen is sadisme een manifestatie van pure agressie gericht op de wereld om ons heen.
Tegenwoordig is het in de psychologie gebruikelijk om te verdelenhet is een afwijking in drie brede categorieën: seksueel en psychologisch sadisme en autosadisme. Hoewel al deze ziekten één gemeenschappelijke wortel hebben, verschillen hun symptomen en manifestaties sterk van elkaar.
Lichaams- en seksueel sadisme
Helaas zijn er mensen in onze samenleving diegenieten van het toebrengen van lichamelijk letsel en letsel aan anderen. Bovendien begrijpen de meesten van hen dat dergelijk gedrag sadisme is. Maar ze kunnen niet stoppen, want anders verliest hun leven alle zin, is er geen plaats voor vreugde.
De eigenaardigheid van seksueel sadisme is dat hetkan zich in vele vormen manifesteren. Dus als men al genoeg spelletjes speelt met handboeien en een zweep, dan kan die laatste niet zonder serieuze slagen en verwondingen. Het zijn deze laatste die meer aandacht en controle door artsen verdienen.
Er moet ook aan worden herinnerd dat lichamelijk sadismegeldt niet alleen voor leden van het andere geslacht. Dit komt door het feit dat een persoon niet opgewonden raakt door de seksualiteit van een partner, maar door de pijn die een sadist hem kan toebrengen. Daarom kunnen de slachtoffers zowel vrouwen als mannen zijn, maar ook - nog erger - kinderen.
Sadisme: marteling en verminking
Als seksueel sadisme zijn zin krijgtde uiteindelijke climax, dan verandert de persoon in de letterlijke zin van het woord in een monster. Een ongebreidelde passie voor geweld zal hem tot gruwelijke daden drijven die vroeg of laat tot menselijke slachtoffers zullen leiden. Sadisten lijken immers enigszins op drugsverslaafden: beiden verhogen altijd de dosis om de drempel van genot te verhogen.
De laatste fase van deze vorm van sadisme is:marteling en ernstig letsel. En hoewel deze uiting van geweld strafbaar is, bezwijken de meeste sadisten nog steeds voor deze verleiding. En dan kan alleen een gevangenis zo'n beest tegenhouden. Maar helaas, tegen de tijd dat de identiteit van de sadist werd ontdekt, stond er al een aanzienlijk aantal slachtoffers op zijn account.
Psychologisch sadisme
Moreel sadisme is een manifestatie van psychologischemenselijke agressie gericht op het vernederen van andere mensen. Het kan zich bijvoorbeeld uiten in de vorm van pesterijen, beledigingen, wrede grappen en bedreigingen. Deze vorm van perversie is gericht op de spiritualiteit van het slachtoffer en vervormt daarmee haar innerlijke wereld.
In tegenstelling tot lichamelijke, psychologische sadistenweten vaak hun essentie goed te verbergen. Ze manipuleren mensen vakkundig, wrijven hun vertrouwen in en spelen op hun gevoelens. Dit soort kracht verhoogt hun plezier, waardoor ze erg gelukkig worden. Maar het ergste is dat zulke mensen vaak een hoge positie in het bedrijf proberen te krijgen om hun ondergeschikten terug te verdienen.
autosadisme
Soms gebeurt het dat sadisme en masochisme hand in hand gaanhand in hand. In dit geval kan een persoon zowel een agressor als een slachtoffer zijn in één persoon. Sommige sadisten vinden het bijvoorbeeld leuk om in hun armen, benen of romp te snijden. Uiteraard zijn dergelijke martelingen beperkt tot redelijke grenzen, als dat al 'redelijk' kan worden genoemd.
En toch, in deze tandem, is de dominant altijder zal sadisme zijn. En daarom kan een persoon na verloop van tijd zijn agressie overschakelen naar andere mensen. En dan verandert autosadisme in een oogwenk in een progressieve vorm van seksueel geweld.
De oorzaken van sadistische neigingen
In 1968 werd de Japanse film uitgebrachtShogun's Sadism: The Joy of Torture geregisseerd door Teruo Ishii. De plot van de tape was niet bijzonder intrigerend, maar de executies die erop werden afgebeeld, maakten zelfs de meest trouwe bioscoopbezoekers met afschuw vervuld. En als je naar deze hele nachtmerrie kijkt, vraag je je onwillekeurig af, waar komt zo'n dorst naar geweld in een persoon vandaan?
Om te beginnen, de meeste psychologischeafwijking ontstaat in de vroege kinderjaren. In het geval van sadistische neigingen kan een verkeerde opvoeding de oorzaak zijn. Als een kind bijvoorbeeld voortdurend wordt geconfronteerd met agressie binnen zijn gezin, begint hij het te zien als een analogie van liefde. In de toekomst zal zo'n persoon de grens tussen geweld en genegenheid niet kunnen onderscheiden - voor hem zullen het absoluut dezelfde dingen zijn.
Soms is de onderliggende factor echtereen psychologisch trauma of ziekte wordt. Als iemand bijvoorbeeld iemand ernstig heeft vernederd of beledigd, dan wil hij misschien zelf op dezelfde manier voor zichzelf opkomen. Tegelijkertijd zal zijn wraak niet van toepassing zijn op een specifieke dader, maar op de hele wereld als geheel.
Behandeling van sadistische neigingen
Het is niet nodig om er nogmaals aan te herinneren waarvoor?kan leiden tot sadisme. Foto's van de verminkte slachtoffers zijn al vrij vaak te vinden op de pagina's van nieuwsblokken en artikelen. We zullen ons alleen beperken tot het feit dat deze psychische stoornis zonder mankeren moet worden behandeld. Toegegeven, dit zal heel moeilijk zijn om te doen.
De enige uitweg is langdurig werken meteen psycholoog, waarbij een persoon wordt geholpen te begrijpen welk kader hij niet mag overschrijden. Deze methode werkt echter alleen wanneer de patiënt zelf van zijn sadistische neigingen af wil. Anders kan een dergelijke behandeling inderdaad geen positieve resultaten opleveren.
