Kaukasisch Albanië: een reis naar het verleden

Rond de 5e eeuw voor Christus.een staat genaamd Kaukasisch Albanië werd gevormd op het grondgebied van Azerbeidzjan en het zuiden van Dagestan. Dit land werd bewoond door de voorouders van de huidige Dagestan Lezgin-sprekende volkeren. Opgemerkt moet worden dat de definitieve vorming van de geografische grenzen van Dagestan pas plaatsvond in de jaren 60 van de 20e eeuw, tijdens de Sovjetperiode. Toen werden de noordelijke regio's van Dagestan geannexeerd, daarom behoren niet alle volkeren die momenteel in Dagestan wonen tot de raszuivere afstammelingen van de inwoners van Kaukasisch Albanië.

Een groot aantal verschillende politieke evenementen vond plaats in de oude staat Albanië - de geschiedenis wordt nog steeds dubbelzinnig geïnterpreteerd door wetenschappers.

Aanvankelijk werd het land gevormd alseen confederatie van zesentwintig koninkrijken, maar in de twaalfde eeuw viel het uiteen in kleine vorstendommen en bestond in deze vorm tot de zeventiende eeuw na Christus, totdat het het Russische rijk binnenging. Arabische historische bronnen beweren dat de laatste politieke entiteit die de tradities van het oude Kaukasische Albanië voortzette het huidige Azerbeidzjan was (in de oudheid de historische regio van Arran).

Het grondgebied van Dagestan in de IV eeuw werd geregeerd doorelf leiders van de bergbeklimmers of koningen, evenals de koning van de leks. Helemaal aan het begin van de 6e eeuw was Kaukasisch Albanië verdeeld in verschillende politieke samenlevingen die in verschillende delen van het grondgebied van Dagestan woonden. In het zuidelijke deel van Dagestan, in de bergen, ten zuiden van de Samur-rivier, woonde Layran. Het plateau, gelegen ten zuiden van Derbent, werd bewoond door Muskut. Het gebied ten noorden van de Samur-rivier, evenals het stroomgebied van de Gulgerychay-rivier, werd gekozen door de Lakz (moderne Lezgins, rutuls, aguls, enz.). En ten noordwesten van Derbent, vlakbij de rivier de Rubas, woonde de Tabasaran-vereniging.

Derbent Emirate maakte deel uit van de staatKaukasisch Albanië. Het werd gevormd op de Kaspische handelsroute en het centrum was de stad Derbent. Het was het belangrijkste handelscentrum in de Kaspische regio en voor een korte tijd de hoofdstad (Albanië verwierf later een andere hoofdstad vanwege de constante aanvallen op Derbent vanuit het "noorden").

Na Derbent werd de hoofdstad van Kaukasisch Albaniëde stad Kabala (Kabalaki), waarvan de ruïnes tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven op het grondgebied van Azerbeidzjan. Nadat de Republiek Azerbeidzjan was overgeschakeld op het Latijnse alfabet, werd de Russische letter 'K' vervangen door de Latijnse 'Q', daarom werd de oude hoofdstad van de Lezghins niet Kabbala genoemd, maar Gabala (het Gabala-radarstation werd gehuurd door de Russische Federatie).

Op het kruispunt van beschavingen, migratie- en karavaanroutes, Kaukasisch Albanië, in feite werd ze constant gedwongen om te verdedigenhun onafhankelijkheid. Albanië vocht met de Romeinen (de legendarische campagnes van Pompeius en Crassus naar de Kaukasus), met Sassanian Iran, de Hunnen, Arabieren, Khazaren en Turkse stammen, die er niettemin in slaagden om het Kaukasische Albanië als staat uiteindelijk te vernietigen.

De Lezgi-volkeren hebben moeilijke tijden doorgemaakt50-60s van de twintigste eeuw. De heersende "elite" van Dagestan, aan de vooravond van de volkstelling van de gehele Unie, verdeelde hen en beloofde elke nationaliteit de status van "soevereiniteit". Maar van deze "soevereiniteit" waren de Lezghin-volkeren sindsdien slechts een verliezer Ze slaagden erin om de beloofde alfabetten pas veertig jaar later, na de ineenstorting van de USSR, te bemachtigen. Sindsdien zijn ze al die jaren ongeschreven gebleven in plaats van hun geboorteland Lezghin werden ze gedwongen een nieuwe "moedertaal" te gebruiken - Russisch.