Vandaag bezoeken we het beroemde Tarkhany Museum. Het landgoed, waar de grote Russische dichter de helft van zijn leven doorbracht, werd vaak de bron van zijn inspiratie.
Uit de geschiedenis van het landgoed
De oprichter en eerste eigenaar van het dorp Tarkhany wasLuitenant van het Preobrazhensky-regiment Ya. P. Dolgorukov (1701). De volgende eigenaren van het landgoed waren de Arsenievs, de grootvader en grootmoeder van de wereldberoemde dichter. Het dorp dankt zijn naam aan de activiteiten van lokale boeren. "Tarkhan" is een koper die door dorpen reist op zoek naar vlas, canvas, hennep, enz.
Jarenlang droeg het dorp de officiële naam - Yakovlevskoe, in het dagelijks leven werd het vaak Tarkhany genoemd.
In februari 1975 nam Arsenyeva contact opverzoek om erkenning van haar rechten om het landgoed te bezitten. Ze bezat het landgoed meer dan vijftig jaar en was een ondernemende en bekwame gastvrouw. Tijdens haar regering begon het landgoed een solide inkomen op te leveren. Gedurende de lange geschiedenis van dit dorp was de grootmoeder van Lermontov de enige landeigenaar die hier permanent woonde en slechts een tijdje vertrok, waardoor de manager F. Sokolov of de klerk S. Matveev in haar plaats bleef.
Uit de geschiedenis van het museum
Aan de vooravond van het honderdjarig bestaan van de dichter (1914) werd in het dorp een school gebouwd.
In 1918 stelde de Volkscommissaris van Onderwijs A.P.Lunacharsky riep de voorzitter van de Chembarsky-commissie van de RCP (b) Baryshev bijeen en beval de orde te herstellen en Tarkhany (regio Saratov) onder zijn bescherming te nemen. Het landgoed van Lermontov werd vanaf dat moment eigendom van het land van de Sovjets. Desondanks bleef de dorpsraad eigenaar van het landgoed.
Later (1925 g.) het landgoed, samen met alle eigendommen, werd verhuurd aan de vennootschap Lermontovskiy Trottersak. In korte tijd zijn bijna alle bijgebouwen verwoest. In het huis van Arsenyeva werd een kantoor geplaatst. Tot 1930 functioneerde hier een school voor collectieve boerenjongeren, werd graan opgeslagen op de begane grond en werden vogels gehouden op de mezzanine.
In 1934, het presidium van de Midden-Wolgavan het regionaal uitvoerend comité verdedigde het dorp "Tarkhany". Het landgoed van Lermontov werd erkend als natuurreservaat. Maar de restauratie en restauratiewerkzaamheden begonnen pas in 1936, toen het landgoed bijna werd verwoest.
Russische landgoederen
Alle landgoederen zijn gebouwd op het grondgebied van Ruslandverschilden van elkaar. Niet ver van Moskou en St. Petersburg bevonden zich uitgaansgelegenheden. Dit zijn zeer artistieke structuren met een complexe lay-out, rijke decoratie en eenheid van stijl. In het binnenland bevonden zich "economische" landgoederen. Hun architectuur en ontwerp waren veel eenvoudiger. In de regel combineerden dergelijke landgoederen verschillende functies: ze dienden als een amusementsresidentie, een plaats waar u met pensioen kunt gaan, een economische onderneming. In de zomer werden er ballen in gehouden, jongeren vermaakten zich hier, oude mensen rustten uit.
Zo'n nogal typisch, gemiddeld landgoed wasen "Tarkhany". Het landgoed van Lermontov, dat was ingericht door de grootmoeder van de dichter, had een groot herenhuis dat op een steile oever stond. Er waren meer dan 30 kamers met terrassen en zuilen erin.
Gebouwd volgens alle regels van architectuur enparkkunst - met tuinen, parken met verplicht prieel, met acacia en seringen, een rozentuin en linde steegjes - "Tarkhany" kwam volledig overeen met het concept van "Russisch landgoed".
Hoe het landgoed is ingericht
Op de plek van het eerste enorme herenhuisde eigenaar van het landgoed bouwde een kleine kerk ter nagedachtenis aan de vroegtijdig overleden dochter Mary, en een nieuw gebouw, veel bescheidener in omvang, werd bijna naast de kerk gebouwd.
Aan de westkant ervan was de voorkantdeel van het landgoed met een park en een rozentuin, vanuit het oosten een bijkeuken. Er was ook een klein bijgebouw waarin de huishoudster en de griffier woonden. De keuken van de meester bevond zich op dezelfde lijn als het huis van de huishoudster. Ten zuidoosten van het landhuis waren alle benodigde gebouwen: een mensenhut, een schuur voor voer, een stal. Er waren schuren en schuren bij de vijver.
Het landgoed na de dood van Lermontov
Na de tragische dood van de dichter en de doodArsenyeva, door haar wil, werd het landgoed "Tarkhany" overgedragen aan AA Stolypin. Het landgoed van Lermontov werd feitelijk overgedragen aan het management van I. A. Sokolov, aangezien Afanasy Alekseevich permanent in de provincie Saratov woonde.
In 1867 kwam de manager Gorchakov op zijn postvervangen door P.N. Zhuravlev - een ontwikkeld persoon die de betekenis van het landgoed goed begrijpt. Hij heeft het landhuis volledig gerestaureerd. Bovendien bood hij onschatbare hulp bij het verzamelen van materiaal over de grootmoeder van de dichter, zijn jeugd en adolescentie in Tarkhany. Deze man beheerde het landgoed 35 jaar, stierf in 1902 en werd begraven in de kerk van Michael de Aartsengel.
Het idee om een museum te creëren in "Tarkhany" werd voor het eerst aangekondigd in 1905 in "Penza vedomosti". Een onbekende auteur riep op tot bestendiging van het geheugen van de dichter.
Onderzoekers van Mikhail Yurievich enenthousiastelingen begonnen exposities te verzamelen voor het Lermontov-museum. De makers van de eerste expositie waren: M.D.Belyaev - de bewaarder van de Goslitmuseum-fondsen, adviseurs N.P. Pakhomov en T.A. Ivanova, ontwerper E.K. Rylova.
Museum-landgoed van Lermontov ("Tarkhany")
De restauratie werd in 1938 voltooid.In het voorjaar van 1939 kregen bezoekers toegang tot het graf van de dichter en op 30 mei vond de feestelijke opening van het Lermontov-museum plaats. Een bijeenkomst gewijd aan dit evenement werd bijgewoond door ongeveer 2.000 mensen.
In de allereerste jaren van zijn activiteit had het museum het enige tentoonstellingsgebouw: het landhuis. Alles erin vertelde over het leven en werk van de grote dichter.
In 1944 werd het Lermontov-museum omgedoopt totmuseum-landgoed. In 1948 wees de ministerraad van de USSR 9,6 hectare land voor dit doel toe. In 1960 werd "Tarkhany" (het landgoed van Lermontov) opgenomen in de lijst van cultuur en geschiedenis van Rusland. Sinds 1969 is het voormalige landgoed het Staatsmuseum-reservaat.
Het landhuis vandaag
Momenteel heeft het museum een heereen landhuis met een complex van monumenten uit de late 17e en vroege 19e eeuw, de necropolis van de familie Arsenyev-Lermontov en het landgoed Apalikha, niet ver van de Tarkhanov. Hier bezocht de jonge dichter vaak zijn geliefde tante, M. A. Shan-Girey.
De eerste grote fase van restauratie van beschermde objecten vond plaats in de jaren 80 van de vorige eeuw.
Expositiecomplexen
Er zijn er drie in het museum. Het eerste deel omvat: de kerk van Maria van Egypte, het huis van de huishoudster, de menselijke hut, het landhuis, een park, vijvers, een eikenbos, drie boomgaarden.
Het tweede complex bestaat uit de begraafplaats Arsenyev-Lermontov, waar de overblijfselen van de grote dichter liggen, een kapel, de kerk van de aartsengel Michaël en een poortgebouw.
Het landgoed van de tante van Michail Yuryevich (“Apalikha”), dat drie kilometer van “Tarkhan” ligt, is het derde complex.
Tegenwoordig is het gebied bezethet landgoed-reservaat, is gelijk aan 140 hectare. De collectie van het museum bevat 28 duizend waardevolle voorwerpen. De dingen die toebehoorden aan de dichter, worden terecht beschouwd als het goudfonds. De levenslange en postume edities van Michail Yuryevich en illustraties voor hen door grote kunstenaars (K. Korovin, M. Vrubel, I. Repin, enz.) Worden ook bewaard in het Tarkhany Museum. Het landgoed van Lermontov (u kunt de foto in ons artikel zien) is de meest waardevolle bewaarplaats van het leven van de landheer van het landhuis in de 17e-19e eeuw: borden, meubels, schilderijen, sculpturen, boekencollecties. En natuurlijk zou elke Rus deze instelling minstens één keer in zijn leven moeten bezoeken.
"Tarkhany" (landgoed Lermontov): waar is het museum?
We hopen je na het lezen van dit artikelIk zal deze plaatsen willen bezoeken. Museumlandgoed "Tarkhany" is gelegen in de regio Penza, district Belinsky, in het dorp Lermontovo. Van mei tot september is het reservaat dagelijks geopend (behalve dinsdag en de laatste donderdag van de maand), van 9.00 tot 18.00 uur. In het weekend is het landgoed tot 20.00 uur geopend.
Vanaf het busstation van Penza kunt u naar uw bestemmingpasseer transitbussen die de snelweg Penza - Tambov volgen. Met de auto - langs de snelweg Novoryazanskoe naar Penza, vervolgens langs de snelweg Penza - Tambov naar Lermontovo.
Velen zijn erg geïnteresseerd in leven en creativiteit.de grote Russische dichter. Daarom komen toeristen jaarlijks naar Tarkhany (het landgoed van Lermontov). Hoe kom je er vanaf Saratov? Deze vraag interesseert veel inwoners van de genoemde stad. U kunt hiervoor gebruik maken van treinnummer 6472. De reis duurt ongeveer 1 uur en 40 minuten.
We raden je aan om fascinerende excursies te bezoeken die plaatsvinden in het Tarkhany Museum (het landgoed van Lermontov). Hun prijzen zijn redelijk betaalbaar - een kaartje voor een volwassene kost 210 roebel en voor kinderen - 150 roebel.
Op het voormalige landgoed wordt u aangeboden om te rijdenpaarden (50 roebel / uur), neem deel aan een fotosessie (1000 roebel / uur). Bovendien kunt u deelnemer worden aan de magnifieke "Charme van vervlogen tijden ..." De ticketprijs is 150 roebel.
In de lente- en zomerperiode wordt gasten van het landgoed aangeboden om te gaan varen op de Barskoye-vijver. De kosten van de wandeling bedragen 50 roebel / persoon.
Dit zijn niet alle diensten die op het landgoed "Tarkhany" worden aangeboden. Meer details met de evenementenlijst zijn te vinden op de officiële website van het museum.
Bezoekers beoordelingen
Er is geen enkele persoon meeronverschillig na een bezoek aan het landhuis dat we beschrijven: de sfeer die hier heerst en de prachtige natuurschoon laten onuitwisbare indrukken achter in de herinnering. Degenen die hier ooit zijn geweest, dromen ervan weer terug te keren naar het landgoed Tarkhany.
Het landgoed van Lermontov, te oordelen naar de beoordelingenreizigers, verkeert in uitstekende staat. Het grondgebied is erg schoon en comfortabel. Het personeel is vriendelijk en gastvrij. Gidsen en organisatoren van tentoonstellingen krijgen veel vriendelijke woorden voor hun professionaliteit.
Bezoekers van het landgoed zijn het museumpersoneel dankbaar, dat erin is geslaagd waardevolle tentoonstellingen te bewaren die vertellen over het leven en werk van de grote Russische dichter.
