Horace is daarna de tweede grote Romeinse dichterVirgil, die zichzelf tot taak stelde om voorbeeldige literatuur te creëren. Hij geloofde dat poëzie de "gymnastiek van de taal" is. Arnaut hield niet van de teksten van Catullus en streefde ernaar werken te schrijven die vergelijkbaar zouden zijn met de zeer zinvolle en moralistische gedichten van Virgil.
De lezer is niet alleen geïnteresseerd in creativiteitgrote Romeinse dichter, maar ook zijn historische tijdperk, biografie. Horace Quintus leverde grote bijdragen aan de wereldliteratuur, hoewel hij uit een eenvoudig gezin kwam. In zijn gedichten formuleerde hij zijn eigen wijsheid en gaf hij een aantal aanbevelingen van een moreel en ethisch plan, die waren gebaseerd op de filosofie van de gulden snede.
Horace: biografie en levenspad
De grote Romeinse dichter werd geboren in 65 voor Christus. e.in Venusia. Zijn werk valt in het eerste decennium van de regering van Octavianus Augustus, die de plaats van Caesar innam. Hij werd geboren in de familie van een vrijgelaten man, die zorgde voor de opvoeding van zijn zoon en hem na zijn dood een klein landgoed naliet.
Het leven van de dichter hield rechtstreeks verband met activiteitenBeschermheer van de kunsten. Toen Caesar in Rome werd vermoord, voegde Quintus Horace Flaccus zich bij de aanhangers van Brutus. Het waren de Maecena's die hem hielpen om zich in het leven te vestigen: hij presenteerde het landgoed en stelde hem voor aan de kring van Augustus.
Horace stierf in de 8e eeuw voor Christus aan een plotselinge ziekte. e. Begraven naast zijn deugd Maecenas aan de rand van Esquiline.
Kenmerken van creativiteit
Quintus Horace Flaccus was een veelzijdige dichter,die voorbeelden van poëzie creëerde in verschillende lyrische genres - odes en hymnen. Beide werken zijn nogal plechtig van vorm en sfeer. Zijn odes, gepubliceerd in vier boeken, zijn echter niet bedoeld om iemands verdiensten te prijzen, maar weerspiegelen de wijsheid en filosofie van de dichter. Arnaut geeft er advies in, verwijzend naar degene aan wie de odes zijn opgedragen.
Alle werken van de grote Romeinse dichter kunnen op genre in verschillende cycli worden verdeeld:
1. Epods (tweeregelige gedichten van jambisch karakter).
2. Saters (werken van beschuldigende aard). Geschreven met een hexameter.
3. Odes (lyrische gedichten gewijd aan elk evenement).
Horace, wiens biografie wordt weergegeven door drie perioden van creativiteit, hield zijn hele leven vast aan de filosofie van de gulden snede, gebouwd op wijsheid, voorzichtigheid, schoonheid, deugd en harmonie.
Berichtgenre
Quintus Horace Flaccus, wiens gedichten meestal zijndelen gewijd aan individuen, zeer succesvol in dit literaire genre. Hij schreef 23 brieven, waarvan de laatste - "To the pisones" - het tweede werk over literaire kritiek werd na Aristoteles 'Science of Poetry, die getuigt van het belang ervan in de context van de wereldliteratuur. Het belangrijkste in de esthetiek van Horace is rationaliteit, overeenstemming met de natuur, zodat de stijl en de gekozen woorden volledig overeenkomen met het onderwerp dat aan de orde wordt gesteld. Zijn poëzie is moeilijk te begrijpen. Johann Wolfgang Goethe schreef ooit dat afbeeldingen in brieven als een "slinger" zijn. De compositie van lyrische gedichten wordt bemoeilijkt door het feit dat Horace vakkundig van het ene beeld naar het andere kon gaan door verschillende poëtische dimensies in de tekst te gebruiken. Zijn gedichten zijn gevuld met verschillende eigennamen, plaatsnamen en hij besteedt ook aandacht aan details.
Thematische groepen van Horace
Reflectiegedichten zijn de belichamingwijsheid. Quintus Horace Flaccus, wiens werk voornamelijk wordt vertegenwoordigd door vier odesboeken, schrijft in deze themagroep over de korte levensduur en de snelheid van de huidige tijd. Voor hem is het nastreven van eer en rijkdom zinloos. De odes bevatten het thema liefde, feest, maar in tegenstelling tot de gedichten van Catullus is hun toon vrolijk en geruststellend. Je kunt 7 vrouwelijke namen tellen waarnaar Horace reflectiegedichten schrijft. In een van zijn odes (nr. 30 "To Melpomene") stelt hij het probleem van de onsterfelijkheid van de dichter aan de orde en treedt hij toe tot de traditie, uitgaande van de Egyptische poëzie, dat menselijke onsterfelijkheid wordt bereikt als resultaat van zijn arbeid, het creëren van literaire werken. Horace ziet zijn oneindigheid in poëzie.
Ode-analyse nr. 30
Dit werk kreeg een voorwaardelijke titel"Monument". Het gedicht was zo geliefd bij de klassiekers van de Russische literatuur dat het idee van de onsterfelijkheid van de creativiteit van de dichter werd geleend door Gavrila Derzhavin ("Ik heb een prachtig, eeuwig monument voor mezelf opgericht"), Alexander Pushkin ("Ik heb een monument opgericht dat niet met de hand is gemaakt"), Valery Bryusov ("Mijn monument staat, uit strofen medeklinker complex "). De laatste twee zijn geleend als een epigrafische strofen in het Latijn, die ooit door Horace werden uitgesproken. De biografie van de dichter was, zoals u weet, verre van benijdenswaardig: hij kende van kinds af aan geen luxe en probeerde in zijn eentje eeuwenlang in de herinnering van mensen te blijven.
Ode # 30 heet "To Melpomene" en eindigthet derde boek van odes; Melpomene in de mythologie is de muze van de tragedie. In het werk bespreekt Arnaut zijn prestaties en doet aan het einde een oproep om zichzelf te kronen met een lauwerkrans. Tot nu toe zijn de meest succesvolle vertalingen van ode nr. 30 gedichten van Lomonosov en Vostokov.
Satyrs Horace
Peru van de grote Romeinse dichter hoort erbijverschillende collecties saters. Hieruit moet worden geconcludeerd dat hij niet alleen beroemd werd als een meester van odes. De saters van Arnaut lijken op filosofische verhandelingen over de zin van het leven, het is in hen dat hij de filosofie van de gulden snede uitdrukt. Het belangrijkste doel van spot zijn de verkeerde paden naar geluk, het nastreven van denkbeeldige voordelen. Quintus Horace Flaccus, wiens gedichten satirisch van aard zijn, spot met feestgangers en dronkaards. Een van zijn levensaanbevelingen zegt dat je geen slaaf van wijn moet worden en deze drank niet moet misbruiken om je verdriet te verzachten. Ondanks het feit dat het voorwerp van spot in satire menselijke passies en ondeugden zijn, schrijft hij daarin over het persoonlijke: in satire nr. 6 vertelt hij bijvoorbeeld het verhaal van zijn leven. Horace, die een lage geboorte heeft, leeft tevreden met weinig en kent geen luxe.
Meester van poëtische metingen
Horace verbergt de zijne soms nietoorsprong en schaamt zich er niet voor de zoon van een bevrijde slaaf te zijn. Volgens de literair criticus Michail Gasparov gebruikte de dichter 12 soorten oud-Griekse strofen in zijn poëzie, zijn genialiteit ligt in zijn meesterlijke kennis en beheersing van de poëziekunst. In het eerste boek van zijn odes gaf hij een "parade" van deze afmetingen, presenteerde hij de sapphic, alkeeva en andere strofen. Naast odes werkte Horace, wiens levensjaren zeer productief waren, met epods die qua vorm sterk lijken op refreinen. Ze drukken de politieke inhoud uit en maken, net als in iambics, de tekortkomingen van de mensen en mensen belachelijk (het duidelijkste voorbeeld is "Aan het Romeinse volk").
Horace's aanbevelingen met uitleg
"Wees tevreden met wat je in handen hebt." De dichter bedoelde een simpele levenswaarheid, die zegt dat je vandaag moet leven en genieten en de schepper niet moet veroordelen voor het feit dat niet iedereen nobel en rijk is. Alle goede dingen moeten op een eerlijke manier worden ontvangen en met weinig tevreden zijn.
"Er is geen voordeel in geld als je het spaart, maar nietje besteedt. ”Hoeveel gevallen kent de geschiedenis, toen een persoon zijn hele leven probeerde kapitaal te verdienen, zichzelf op vele manieren verloochende en het verdiende, plotseling stierf. Horace beschouwt deze filosofie als onjuist: je moet het verdiende geld gelijk besteden en volledig leven, zonder beperkingen.
"Verdrijf het verdriet van het leven met wijn, maar weet wanneer je moet stoppen." Hedonisme als een trend in de esthetiek bevordert het idee van plezier als het hoogste doel van het menselijk leven. Arnaut deelde dit standpunt in tweeën: het drinken van wijn kan verdriet zeker stillen, maar je moet er geen misbruik van maken.
"Word verliefd, maar lijd niet onder de liefde."Horace, wiens biografie vol staat met zeven vrouwelijke namen, bracht de waarheid naar voren, waardoor een man in harmonie met zijn hart kan leven. Hij ontkent liefde niet, maar verzet zich tegen hartstocht en lijden.
Geschiedenis van de Romeinse literatuur in namen
De beroemdste Romeinse komiek is Titus Maccius Plautus. Hij schreef ongeveer vijftig komedies, maar er zijn er nog maar 19. In totaal bezit hij meer dan 20.000 dichtregels.
Titus Lucretius Carus en Guy Valerius Catullus zijnde slimste vertegenwoordigers van de Romeinse literatuur uit de periode van de republiek. De eerste is de auteur van het werk "On the Nature of Things", en de tweede werd beroemd om zijn liefdesgedichten.
Publius Virgil Maron probeerde zichzelf in vele literaire genres. Deze oude Romeinse dichter is de auteur van het heroïsche gedicht "Aeneis"
Publius Ovid Nazon wordt de jongere tijdgenoot van Horatius genoemd. Hij is de auteur van het gedicht "Science of Love", geschreven in een ironische geest, evenals een verzameling liedjes "Amores".
Phaedrus is een uitstekende dichter en fabeldichter die voor het eerst fabels in versvorm begon te schrijven. Hij werd beroemd door zijn eigen werken en vertalingen van Aesopus.
Oorspronkelijk werd de term "proza" gebruikt door de Romeinenom onregelmatige spraak aan te geven. De eerste werken in niet-poëtische vorm verschenen veel later. Apuleius, de auteur van de avonturenroman "The Golden Donkey", wordt beschouwd als een bekende prozaschrijver, gevolgd door Petronius de Arbiter, die "Satyricon" schreef.
