Mikhail Lomonosov is Leonardo da Vinci van de Rusverhalen. Een man die tijdens zijn leven heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van vele wetenschappen, heeft bijgedragen aan de opkomst van het hoger onderwijs in Rusland, schreef wetenschappelijke werken in scheikunde en natuurkunde, literatuur en taalkunde, geschiedenis en aardrijkskunde. Hij liet de tekeningen van een helikopter en theorieën over de structuur van de Russische taal achter. Dit artikel geeft: een samenvatting van de ode, die in 1743 werd geschreven door Lomonosov, "Evening Meditation on the Majesty of God", een analyse van deze ode en de geschiedenis van het schrijven.
Lomonosov als dichter
Als een briljante wetenschapper en staatsmanMikhail Lomonosov is bij velen bekend. Maar hij was ook een dichter, en volgens velen was hij misschien wel de beste dichter van zijn tijd. Hij heeft veel gedaan voor de ontwikkeling van de Russische taal en literatuur en schreef uitstekend. Veel van Lomonosovs gedichten zijn nu opgenomen in het programma voor literatuurstudie uit die periode.
Doe poëzie, zeggen bronnenLomonosov begon op jonge leeftijd. Na hem bleven er veel werken in totaal verschillende genres over: dit zijn odes en lyrische gedichten en fabels en tragedies en gedichten vol patriottische pathos. Maar toch, zoals veel dichters uit die tijd, gaf Lomonosov zijn voorkeuren aan zo'n genre als een ode. Laten we dit versificatie-genre eens nader bekijken.
Wat is een ode
Dit soort lyrische gedichten werd zelfs geborenin het oude Griekenland. De essentie van de ode is om het genot uit te drukken dat wordt veroorzaakt door een object of fenomeen, en om dit genot over te brengen in een buitengewoon sublieme lettergreep, met de nodige pathos. Odes kunnen zijn op de troonsbestijging van een keizer, tot God gekeerd, geïnspireerd door grootse gebeurtenissen die de geschiedenis hebben beïnvloed. Vertaald uit het Griekse "ode" is "lied". In het oude Griekenland was Pindar de beroemdste dichter die de beroemdste odes uit die tijd schreef. Een van de belangrijkste thema's die hem tot nieuwe liedjes inspireerden, zijn de winnaars van de Olympische Spelen. Eigenlijk werd toen de uitdrukking "helden zingen" geboren. In het oude Rome was Horace Flaccus de belangrijkste dichter die odes schreef. Na een analyse gemaakt te hebben voor de ode "Avondmeditatie over de Majesteit van God" (Lomonosov) in dit artikel, zullen we ontdekken of Lomonosov "ver van de canons is gegaan".
Odes in het Russische rijk
De bloeitijd van dit genre in Rusland vielAchttiende eeuw. De eerste die in dit genre creëerde was een van de beroemdste Russische dichters uit het "pre-Poesjkin-tijdperk" VK Trediakovsky. Het hoofdgedachte van de ode in Rusland is, net als in de oudheid, verheerlijking, vaak erg pompeus en daarom overdreven pretentieus. In navolging van Trediakovsky begon Michail Lomonosov in dit genre te schrijven, en aan het einde van de achttiende eeuw G. Derzhavin. De invloed van deze dichters en het genre is van invloed op het vroege werk van Alexander Pushkin, maar in de negentiende eeuw vervaagde het genre van de ode als een van de belangrijkste in het werk van Russische dichters. Hoewel aan het begin van de twintigste eeuw de dichter Vladimir Majakovski het werk "Ode aan de revolutie" schreef. Maar dit is nog steeds een uitzondering, want poëzie kwam in andere vormen voor.
"Avondmeditatie over Gods majesteit": het scheppingsverhaal
In 1743, in de maand mei, werd Lomonosovconflict met buitenlandse professoren werkzaam aan de St. Petersburg Academie van Wetenschappen en Kunsten, werd in hechtenis genomen. Mikhail Lomonosov bracht precies acht maanden in de cel door. De onderzoekers van zijn biografie merken op dat deze periode werd gekenmerkt door zijn krachtige activiteit, zowel in de wetenschappen als in creativiteit. In de gevangenis schreef Mikhail Lomonosov het gedicht "Avondmeditatie over de majesteit van God" in het genre van een ode.
Over het algemeen is het opnemen van God in de titel een pogingom de koninklijke censuur te behagen. We zullen de beroemde Russische wetenschapper en dichter hiervoor niet de schuld geven, want in moeilijke situaties namen velen hun toevlucht tot deze methode - Alexander Pushkin, Derzhavin en Dostojevski, die enige lof en toewijding schreven aan de keizerlijke familie of gebeurtenissen uit de Russische geschiedenis. Lomonosov deed hetzelfde om een zo vroeg mogelijke bevrijding te bereiken.
Maar in het werk zelf, Mikhail Lomonosovhield verschillende gedachten vast die sterke verontwaardiging wekten bij de kerkelijke autoriteiten. Maar de inhoud van de ode "Avondmeditatie op de Majesteit van God" (Lomonosov), de analyse van dit werk, het hoofdidee - in de volgende secties. Laten we beginnen.
"Avondmeditatie over de Majesteit van God": een samenvatting
Waarom hadden de kerkelijke autoriteiten zo een hekel aan de ode?Laten we het uitzoeken. In dit werk onderschat Lomonosov, die iemand "een zandkorrel voor het majestueuze en bodemloze universum" noemt, het belang van de mens en zijn capaciteiten helemaal niet.
De nacht valt op de grond, brengt alles in de schaduwrond, en een persoon ziet een afgrond die vol sterren is. En bij het zien van deze afgrond realiseert een persoon zich als een zandkorrel in het eindeloze universum. En vóór de geopende bodemloze afgrond begint een persoon zich in dit universum als een zandkorrel te voelen. "Verdrinking" in deze afgrond, wendt een persoon die op zoek is naar antwoorden zich tot iemand die absoluut alles weet. En ook al worden de antwoorden op de vragen niet gegeven, de persoon blijft zoeken. En in de ode "Avondmeditatie over de majesteit van God" is het hoofdidee om een persoon zomaar te laten zien: nooit terugtrekken bij gebrek aan kennis of antwoorden, constant zoeken, constant twijfelen.
Misschien was dit wat de kerkelijke autoriteiten niet leuk vonden. Een persoon zou in hun gedachten timide, nederig en kneedbaar moeten zijn, maar hier - een heel ander beeld.
Analyse van het werk
Dit gedicht is niet alleen een ode.Dit zijn Lomonosovs poëtische beschouwingen over de wetenschap. Inderdaad, het gedicht spreekt van "een veelvoud aan lichten", terwijl Lomonosov beweerde over een veelvoud aan bewoonde werelden, zij het vele duizenden en miljoenen kilometers van de aarde. Een deel van het werk is gewijd aan het noorderlicht als natuurverschijnsel, dat ook Mikhail Lomonosov bestudeerde.
Ode werd bij elke post veranderd:het is duidelijk dat Lomonosov op zoek was naar een ideale vorm om zijn gedachten uit te drukken. Het werk werd voor het eerst gepubliceerd in Retoric in 1748. Later tweemaal herdrukt - in 1751 en 1758. Zoals de onderzoekers van Lomonosovs werk opmerken, slaagde de dichter er in de definitieve versie in om de "mengeling" van de hoogste kwaliteit te bereiken van Lomonosov de dichter en Lomonosov de wetenschapper.
Kritiek en evaluatie
In 1765 was het gedicht voor het eerstgepubliceerd in Frankrijk. In 1766 en 1778 werden nog twee vertalingen gepubliceerd, die door de Franse lezers zeer gunstig werden onthaald. In 1802 werd in de stad Revel (nu Tallinn) de ode in het Duits uitgegeven.
Russische schrijver uit de negentiende eeuw NikolaiGogol schreef dat "in zulke werken van Lomonosov men meer een natuuronderzoeker dan een dichter kan zien". Plechanov herhaalt hem: "Lomonosov wordt een echt gevoelsdichter, niet wanneer hij over iets schrijft vanuit het standpunt van de mythe, maar wanneer hij naar de dingen kijkt als een natuurwetenschapper."
De betekenis van het werk
Spirituele richting odes vallen opspecialisten uit het hele poëtische erfgoed van Lomonosov als de meest volwassen en perfect, niet alleen qua inhoud, maar ook qua vorm van het werk. Hun stijl en manier van schrijven werden door Lomonosov sterk aangescherpt door middel van zeer frequente wijzigingen. En de beelden getekend door metaforen blijven tot op de dag van vandaag erg helder en levendig.
Onderwerp "Avondmeditatie over de majesteit van God"Mikhail Lomonosov zal in de toekomst meer dan eens een reactie vinden - in de werken van dichters uit de late achttiende en vroege negentiende eeuw, zoals Derzhavin, Poesjkin, Tyutchev. De problemen van de relatie tussen mens en God zullen onze klassiekers zorgen baren, want waar, zo niet in de Russische literatuur, begrippen als "aards" en "hemels" overal worden gevonden. Natuurlijk, toen classicisme met zeer rigide canons en vormen in het verleden is gegaan en plaats heeft gemaakt voor poëzie die realistischer en minder subliem is, overleefden odes als stijl voor het grootste deel ook hun bruikbaarheid. Maar de emotionele intensiteit, spirituele zoektocht, verwarring van een persoon 'in het midden van de wereld', zoals Arseny Tarkovsky in de twintigste eeuw zal schrijven, bleef bestaan. Pogingen om "contact tot stand te brengen" tussen de mens en God door middel van poëzie in plaats van gebeden zullen niet verdwijnen. En de reeks profeten die het eeuwige, oprechte, goddelijke dragen, zal nergens verdwijnen. En, te beginnen met de "profeet" Alexander Poesjkin, dan zullen Michail Lermontov, Russische dichters en schrijvers profeteren, proberen namens God te spreken of proberen met hem tot overeenstemming te komen. Maar het belangrijkste is dat ze zullen creëren.
Samenvatting van "Evening Reflections onMajesteit van God 'wordt in dit artikel gegeven, het bevestigt alleen de bewering dat het thema van de relatie tussen God en de mens in de Russische poëzie door Lomonosov werd bepaald.
conclusie
Mikhail Lomonosov heeft een enorm stempel gedrukt op de Ruscultuur en wetenschap. Een deel van zijn onderzoek is, ondanks de ontwikkeling van de wetenschap, relevant, zijn historische werken verbazen met de diepgaande kennis en de gedichten van Lomonosov worden gelezen en bestudeerd. Misschien zijn er maar weinig mensen die in hun leven zoveel voor het vaderland hebben kunnen doen. Historicus en geograaf, taalkundige en scheikundige, dichter en natuurkundige - je kunt het lang noemen, maar het belangrijkste is dat hij een echte patriot van zijn land was. Dit artikel werd gegeven op de ode "Evening Meditation on the Majesty of God" (Lomonosov) analyse (vrij gedetailleerd), een samenvatting van het werk, en toont ook de belangrijkste thema's van creativiteit, vertelt over de feiten van de biografie van een echt "grote man voor Russische geschiedenis".
