Maikov Apollon Nikolaevich is een beroemde Russische dichter. Hij leefde in de 19e eeuw (1821-1897). Het creatieve erfgoed van deze dichter is van belang in onze tijd, wat spreekt van zijn onbetwiste talent.
De oorsprong van A.N. Maikov
Het moet gezegd worden dat Apollo Maikov dat niet wasde enige begaafde vertegenwoordiger van zijn achternaam. De oude familie van de dichter was rijk aan getalenteerde mensen. De beroemde Russische theoloog Nil Sorsky leefde in de 15e eeuw en in de tijd van Catherine werkte de dichter Vasily Maikov.
De vader van onze held was een schilderacademicus.De rest van zijn familieleden behoorden ook tot de creatieve intelligentsia. Moeder is vertaalster en dichteres, broer Valerian is publicist en literair criticus, en Leonidas, een andere broer van Apollo, is uitgever en literair historicus.
Jeugd en adolescentie, het eerste poëzieboek
Apollon Nikolayevich bracht zijn jeugd door op het landgoed,behorend tot zijn vader. Het was gelegen nabij de Trinity-Sergius Lavra. De familie Maikov verhuisde in 1834 naar Sint-Petersburg. Apollo was in zijn jeugd dol op zowel literatuur als schilderkunst. Bijziendheid belette hem echter om in de voetsporen van zijn vader te treden. In de eerste prozaïsche experimenten van Maikov kan men de invloed van Gogol zien. Toen raakte Apollo Maikov geïnteresseerd in poëzie. Zijn biografie van deze periode werd ook gekenmerkt door zijn studie aan de Universiteit van St. Petersburg, aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid. Na zijn afstuderen aan de universiteit publiceerde Apollon Nikolajevitsj het eerste boek met zijn gedichten. Deze belangrijke gebeurtenis vond plaats in 1842.
Een reis naar het buitenland, nieuwe verzen
In hetzelfde jaar ging Apollo Maikov voorgrens. Hier verbleef hij ongeveer twee jaar. Maikov woonde lezingen bij van beroemde wetenschappers in Parijs. Terwijl hij in Rome was, nam hij deel aan de feestvreugde van Russische kunstenaars, schreef hij poëzie, maakte schetsen en ging hij paardrijden in de Romeinse vallei. Het resultaat van de ontvangen indrukken was Maikovs poëtische cyclus "Essays over Rome" (gepubliceerd in 1847). Het was tijdens zijn leven in Italië dat de eerste sloop werd gemarkeerd in het werk van de dichter. Apollo Maikov brak met anthologische poëzie en begon te streven naar de zogenaamde poëzie van denken en voelen. Maikova is niet langer geïnteresseerd in de oudheid. Hij besloot om naar de moderniteit te gaan. Als resultaat verschenen er portretten van de inwoners van Rome (Lorenzo, "Kapucijner", "Bedelaar").
thuiskomst
Toen hij terugkeerde naar zijn vaderland, begon de dichter te werkenRumyantsev Museum als assistent-bibliothecaris. In de tweede helft van 1840 omvatte zijn kring van contacten Nekrasov, Grigorovich, Turgenev, Belinsky. Apollo Maikov werd in die tijd beïnvloed door de natuurlijke school. De dichter publiceerde veel in de Notes of the Fatherland. In de "Petersburgse verzameling" van Nekrasov in 1846 verscheen zijn gedicht "Mashenka". Iets eerder werd een ander gedicht, "Two Fates", gemaakt, dat het verhaal vertelt van een "overbodige" persoon.
Communicatie met Petrashevists en de redactie van "Moskvityanin"
Apollon Nikolaevich was in die jaren ideologischdicht bij westernisme. Via zijn broer Valerianus raakte hij betrokken bij de beweging van de Petrashevisten. Hij werd echter al snel onderdrukt door hun constante kritiek op de regering. Maikov zag utopisme in de Petrashevistische beweging, 'veel egoïsme', 'veel onzin' en 'weinig liefde'.
Apollon Nikolaevich, die een crisis doormaakte, raakte erinredactie van "Moskvityanin". Hier vond hij onverwacht niet alleen deelname, maar ook steun voor zijn opvattingen. Maikov ontkende de principes van de West-Europese beschaving. Deze gedachte ging door zijn hele collectie "1854", die Maikovs wereldbeeld in die tijd nauwkeurig weerspiegelde. Een ander transversaal thema van het boek was de historische missie van de Russische staat, die de weg naar het Westen blokkeerde voor de hordes Batu en daarmee de dood van de beschaving van Europa ("Claremont Cathedral", enz.) Voorkwam. Toen werd Maikov een overtuigd monarchist. Hij geloofde in de grootsheid van Nicholas I.
Creativiteit van de jaren 1850
Zoals bij elke echte dichter gebeurt, creativiteitMaikovs jaren 1850 is veel breder dan ideologische opvattingen. Hij creëerde werken rond een sociaal thema (idylle "Fool", cyclus "Dumas of Life"), gedichten van ideologische en politieke aard. Tegelijkertijd schreef Maikov poëzie die de anthologische en esthetische principes van zijn vroege poëzie voortzette. We hebben het over cycli als "Cameos" en "Fantasy". Eind 1850. de cycli "Thuis", "In het wild", "In de regen", "Lente", "Hooien" verschenen. In deze werken kan men nog steeds Maikovs vroegere harmonieuze kijk op de natuur voelen. Nu manifesteert hij zich echter in schetsen van landelijke landschappen in Rusland.
"Herfst"
In 1856 creëerde hij een van de beroemdstegedichten van Apollo Maikov. "Herfst" - zo noemde hij het. Van jongs af aan was de dichter dol op jagen, maar hij betrapte zichzelf er vaak op dat hij dacht dat hij veel meer tevreden was met een gewone wandeling in het bos zonder windhonden en een geweer. Hij hield er echt van om de bladeren met zijn voet te harken, om het knetteren van takken te horen ... In de herfst verliest het bos echter zijn mysterie en mysterie, aangezien 'de laatste bloem was vastgebonden', 'de laatste noot werd geplukt. " En deze wereld roept tot nu toe onbekende gevoelens op bij de dichter ...
Expeditie op zee
Het Italiaanse thema kwam terug in creativiteitApollon Nikolaevich in 1859. Dit was te wijten aan het feit dat hij, samen met andere onderzoekers, een zee-expeditie maakte, waarbij hij de eilanden van de Griekse archipel bezocht. Het schip waarop de reis werd uitgevoerd, heeft Griekenland niet gehaald. Hij moest in Napels blijven. Daarom bleken het er in plaats van één cyclus, zoals Maikov Apollon Nikolajevitsj bedoelde, twee te zijn. Het Napolitaanse album is geïnspireerd op Italiaanse indrukken. Dit is een soort verhaal in verzen, met als thema het leven van de mensen in Napels. Als resultaat van het bestuderen van de cultuur en geschiedenis van Griekenland, verschenen "New Greek Songs" ("The Swallow Has Rushed", "Lullaby", enz.).
Een van zijn bekendste gedichten is"Slaapliedje…". Apollo Maikov creëerde dit werk in 1860. Meer dan 20 componisten hebben er muziek voor geschreven. Onder hen zijn A. Chesnokov, A. Arensky, V. Rebikov, P. Tchaikovsky.
Laatste jaren van het leven
In de laatste 25 jaar van zijn leven was Maikov geïnteresseerd ineeuwige vragen van zijn. Hij dacht na over de ontwikkeling van beschavingen. Het lot van ons land, zijn verleden en heden, en zijn rol in de geschiedenis namen toen ook een belangrijke plaats in Maikovs gedachten in. In de jaren 1880 creëerde Apollon Nikolajevitsj ook een aantal gedichten die zich onderscheiden door diepe religiositeit en het idee dat religieuze nederigheid een onderscheidend kenmerk is van de Russische persoon ("De eeuwige nacht nadert ...", "Vertrek, vertrek! .." , enz.).
Tot slot
Merezhkovsky in zijn boek "Eternal Companions"schreef dat Maikov Apollo een dichter was wiens levenspad helder en soepel was. Er was geen vervolging, geen vijanden, geen hartstochten, geen strijd in hem. Er waren gedichten, boeken, reizen, familievreugde, glorie. Inderdaad, zijn biografie was niet erg poëtisch: hij stierf niet op het schavot of in een duel, hij werd niet vervolgd, hij werd niet gekweld door hartstochten. Voor Apollo Maikov ging alles van buitenaf naar binnen. Zijn echte biografie, zijn ware bestemming was zijn pad van de Romeinen en Grieken naar de Russische realiteit, de geschiedenis van de volkeren, de poëzie van de Bijbel en de eeuwige levensvragen.
