De 19e eeuw wordt niet voor niets de gouden eeuw van de Rus genoemdpoëzie. In die tijd werkten veel grote artiesten van het woord, waaronder Apollo Grigoriev. Zijn biografie, uiteengezet in dit artikel, geeft je een algemeen beeld van deze getalenteerde persoon. Apollon Alexandrovich Grigoriev (levensjaren - 1822-1864) staat bekend als een Russische dichter, vertaler, theater- en literair criticus, memoirist.
De oorsprong van A.A.Grigoriev
Apollon Alexandrovich werd geboren in Moskou20 juli 1822. Zijn grootvader was een boer die vanuit een afgelegen provincie naar Moskou kwam om te werken. Voor hard werken in officiële functies ontving deze man de adel. Wat betreft de vader van Apollo Grigoriev, hij was ongehoorzaam aan de wil van zijn ouders en verbond zijn leven met de dochter van een lijfeigen koetsier. Slechts een jaar na de geboorte van zijn zoon trouwden Apollo's ouders, dus de toekomstige dichter werd als een onwettig kind beschouwd. Apollo Grigoriev slaagde er pas in 1850 in om persoonlijke adel te verwerven, toen hij de rang van titulair raadslid had. Zo werd de adellijke titel hersteld.
Opleidingsperiode, administratief werk
De toekomstige dichter werd thuis opgeleid.Hierdoor kon hij onmiddellijk de universiteit van Moskou binnengaan, waarbij hij het gymnasium omzeilde. Hier, aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid, luisterde hij naar lezingen van MP Pogodin, TN Granovsky, SP Shevyrev en anderen. YP Polonsky en AA Fet waren klasgenoten van onze held. Samen met hen richtte hij een literaire kring op waarin jonge dichters elkaar hun werk voorlezen. In 1842 studeerde Apollon Aleksandrovich af aan de universiteit. Daarna werkte hij in de bibliotheek en werd toen secretaris van de Raad. Grigoriev kreeg echter geen administratief werk - hij hield de notulen onnauwkeurig bij, bij het uitgeven van boeken vergat hij ze te registreren.
Eerste publicaties
Apollon Grigoriev begon te publiceren in 1843.Zijn gedichten verschenen zeer actief in de periode van 1843 tot 1845. Dit werd mogelijk gemaakt door een onbeantwoord gevoel voor AF Korsh. Veel thema's van de teksten van Grigoriev worden precies verklaard door dit liefdesdrama - spontaniteit en ongebreidelde gevoelens, fatale passie, liefdesstrijd. Het gedicht "Komeet" behoort tot deze periode, waarin de chaos van liefdesgevoelens door de dichter wordt vergeleken met kosmische processen. Dezelfde gevoelens zijn aanwezig in het eerste prozawerk van Apollo Alexandrovich, gemaakt in de vorm van een dagboek. Het werk heet Leaves from the Manuscript of the Wandering Sophist (geschreven in 1844, gepubliceerd in 1917).
Jaren van leven in St. Petersburg
Gebukt onder schulden, daarna verwoestteleurstelling in de liefde, Grigoriev besloot een nieuw leven te beginnen. Hij ging in het geheim naar Petersburg, waar hij geen kennissen had. Grigoriev diende van 1844 tot 1845 in de Senaat en het Decanaat, maar besloot toen de dienst te verlaten om al zijn tijd aan literair werk te wijden. Grigoriev schreef drama's, poëzie, proza, theater en literaire kritiek. Van 1844-1846. Apollon Aleksandrovich werkte samen met het "Repertoire en het Pantheon". In dit tijdschrift vond zijn vorming tot schrijver plaats. Hij publiceerde kritische artikelen over het onderwerp theater, recensies van uitvoeringen, evenals vele gedichten en drama in vers "Two Egoisms" (in 1845). Tegelijkertijd verscheen zijn trilogie, waarvan het eerste deel "The Man of the Future", het tweede - "Mijn kennis met Vitalin" en het laatste deel - "Ophelia" is. Apollo Grigoriev was ook betrokken bij vertalingen (in 1846 verschenen Antigone Sophocles, The School of Molière's Husbands en andere werken).
Keer terug naar Moskou
Grigoriev had een breed karakter, waardoorhem om overtuigingen te veranderen, van het ene uiterste naar het andere te haasten, nieuwe idealen en gehechtheden te zoeken. In 1847 keerde hij, gedesillusioneerd door Petersburg, terug naar Moskou. Hier begon hij samen te werken met de krant "Moscow City Leaf". Onder de werken uit deze periode is het noodzakelijk om 4 artikelen van Grigoriev "Gogol and His Last Book" op te merken, gemaakt in 1847.
Trouwen
In hetzelfde jaar bond Apollon Alexandrovich zichzelf vastdoor huwelijk. Apollo Grigoriev's vrouw was de zus van A.F. Korsh. Maar al snel werd het huwelijk vanwege haar frivole gedrag ontbonden. Grigoriev begon opnieuw een reeks mentale angst en teleurstelling. Veel werken uit deze periode van het leven van de dichter zouden waarschijnlijk niet zijn gemaakt zonder de vrouw van Apollo Grigoriev en haar frivole gedrag. Op dit moment publiceerde Apollon Alexandrovich een poëtische cyclus getiteld "The Diary of Love and Prayer". In 1879 werd deze cyclus in zijn geheel gepubliceerd, na de dood van Apollo Grigoriev. De gedichten erin zijn opgedragen aan een mooie vreemdeling en onbeantwoorde liefde voor haar.
Onderwijsactiviteit, Grigoriev-criticus
In de periode van 1848 tot 1857, Apollon Alexandrovichleraar geweest. Hij doceerde jurisprudentie in verschillende onderwijsinstellingen. Tegelijkertijd werkte hij samen met tijdschriften en creëerde hij nieuwe composities. In 1850 kwam Grigoriev dicht bij de redactie van Moskvityanin. Hij organiseerde samen met A. N. Ostrovsky een "jonge redactie". In feite was het de kritiekafdeling van Moskvityanin.
Als criticus Apollon Grigoriev op dit momentwordt een belangrijke figuur in theatrale kringen. Hij predikte natuurlijkheid en realisme in acteren en drama. Apollo Grigoriev waardeerde vele uitvoeringen en toneelstukken. Hij schreef over Ostrovsky's "Thunderstorm" vooral als een kunstwerk. De criticus beschouwde de belangrijkste verdienste van het stuk als het vermogen van de auteur om het Russische nationale leven op een poëtische en betrouwbare manier te portretteren. Grigoriev merkte de charme van het provinciale leven en de schoonheid van de Russische natuur op, en raakte praktisch niet de tragedie van de gebeurtenissen die in het werk worden afgebeeld.
Apollon Grigoriev staat bekend als de auteur van de zin"Poesjkin is ons alles." De creativiteit van Alexander Sergejevitsj vond hij natuurlijk zeer hoog. Zijn redenering is erg interessant, met name wat Apollon Grigoriev zei over Eugene Onegin. De criticus geloofde dat Evgeny's blues werd geassocieerd met zijn natuurlijke aangeboren kritiek, die kenmerkend is voor het Russische gezond verstand. Apollon Alexandrovich zei dat de samenleving niet verantwoordelijk was voor de teleurstelling en blues die Onegin in de greep hadden. Hij merkte op dat ze niet voortkomen uit scepsis en woede, zoals die van Childe Harold, maar uit het talent van Eugene.
In 1856 werd "Moskvityanin" gesloten.Daarna werd Apollon Alexandrovich uitgenodigd voor andere tijdschriften zoals Sovremennik en Russische conversatie. Hij was echter bereid het aanbod alleen aan te nemen op voorwaarde van persoonlijk leiderschap van de kritieke afdeling. Daarom eindigden de onderhandelingen pas met de publicatie van gedichten, artikelen en vertalingen van Grigoriev.
Nieuwe liefde
In 1852-1857.Grigoriev Apollon Alexandrovich ervoer opnieuw een onbeantwoorde liefde, dit keer voor L. Ya. Wizard. In 1857 verscheen de poëtische cyclus "Strijd" met de beroemdste gedichten van Grigoriev "Gypsy Hongaars" en "Oh, spreek zelfs met mij ...". A. Blok noemde deze werken de parels van de Russische lyrische poëzie.
Reis naar Europa
Apollon Grigoriev, huisonderwijzer worden enleraar van prins I. Yu. Trubetskoy, ging naar Europa (Italië, Frankrijk). In de periode van 1857 tot 1858 woonde hij in Florence en Parijs, bezocht musea. Terugkerend naar zijn vaderland, bleef Grigoriev publiceren, sinds 1861 actief samen met de tijdschriften "Epoch" en "Time", die werden geleid door F. M. en M. M. Dostoevsky. M. Dostojevski adviseerde Apollo Alexandrovich om een memoires te maken over de ontwikkeling van de moderne generatie, wat Apollon Grigoriev deed. Zijn werk omvat "Mijn literaire en morele omzwervingen" - het resultaat van het begrijpen van het voorgestelde onderwerp.
Filosofische en esthetische opvattingen van Grigoriev
Filosofische en esthetische opvattingen van Grigorievgevormd onder invloed van slavofilisme (Khomyakov) en romantiek (Emerson, Schelling, Carlyle). Hij erkende het beslissende belang van religieuze en nationaal-patriarchale principes in het leven van de mensen. In zijn werk ging dit echter gepaard met kritiek op de verabsolutering van het gemeenschappelijke principe, puriteinse oordelen over literatuur. Apollon Aleksandrovich verdedigde ook het idee van nationale eenheid in de pre- en post-Petrine-periode. Hij geloofde dat zowel het westernisme als het slavofilisme worden gekenmerkt door de beperking van het historische leven tot het raamwerk van schema's, abstracte theorieën. Niettemin is volgens Grigoriev het gemeenschappelijke ideaal van de slavofielen onvergelijkelijk beter dan het programma van het westernisme, dat uniformiteit als zijn ideaal erkent (uniforme mensheid, kazerne).
Het wereldbeeld van Grigoriev komt het meest volledig tot uitingin de door hem gecreëerde theorie van de organische kritiek. Het concept van organische kritiek komt overeen met het begrip van de organische aard van kunst, waarin verschillende organische levensprincipes synthetisch zijn belichaamd. Volgens hem is kunst een onderdeel van het leven, de ideale uitdrukking ervan, en niet slechts een kopie van de werkelijkheid.
Kenmerken van poëzie
De poëzie van Grigoriev ontwikkelde zich onderde invloed van Lermontov. Apollon Alexandrovich noemde zichzelf de laatste romanticus. De motieven van de disharmonie van de wereld en uitzichtloos lijden staan centraal in zijn werk. Ze gaan vaak over in het element van hysterisch plezier, feestvreugde. Veel van Grigorievs gedichten (vooral de cyclus over de stad) waren vanwege hun acute maatschappelijke oriëntatie moeilijk te publiceren. Dit was alleen mogelijk in de buitenlandse Russische pers. Over het algemeen is het poëtische erfgoed van de auteur waarin we geïnteresseerd zijn zeer ongelijk, maar zijn beste creaties onderscheiden zich door hun helderheid en buitengewone emotionaliteit.
Laatste jaren van het leven
Apollon Grigoriev was tijdens zijn leven een atheïsten een mysticus, een slavofiel en een vrijmetselaar, een polemische vijand en een goede kameraad, een dronken dronkaard en een moreel persoon. Uiteindelijk braken al deze uitersten hem. Apollo Grigoriev zit verstrikt in schulden. In 1861 moest hij in een schuldengevangenis zitten. Daarna probeerde hij voor de laatste keer zijn leven te veranderen, waarvoor hij naar Orenburg ging. Hier was Grigoriev een leraar in het cadettenkorps. Deze reis verergerde de toestand van de dichter echter alleen maar. Bovendien was er opnieuw een breuk met zijn vrouw MF Dubrovskaya. Apollon Alexandrovich zocht steeds vaker de vergetelheid in wijn. Terugkerend uit Orenburg, werkte hij, maar met onderbrekingen. Grigoriev vermeed toenadering tot literaire partijen, hij wilde alleen de kunst dienen.
Overlijden van AA Grigoriev
In 1864 moest Apollo Alexandrovichom tweemaal in een schuldengevangenis te dienen. Volledig verwoest door emotionele ervaringen, stierf Apollon Grigoriev in St. Petersburg aan een beroerte. Zijn biografie eindigt op 25 september 1864.
