Tegenwoordig zijn er twee trends zichtbaar in de economie: de versterking van de wereldeconomie, de geplande globalisering en de economische convergentie van landen op regionaal niveau.
Economische integratie is de unie van landenop politiek en economisch niveau door de totstandbrenging en ontwikkeling van internationale betrekkingen en de taakverdeling van de economieën van de afzonderlijke landen. Deze interactie begint met de medewerking van ondernemingen uit aangrenzende landen (bijvoorbeeld door de oprichting van vestigingen in het buitenland). Op macroniveau vindt integratie plaats in de vorm van de oprichting van economische verenigingen van verschillende staten door middel van de coördinatie van nationaal beleid.
Economische integratie van micro- en macroniveauvereist staatsregulering, en in sommige gevallen - supranationaal. Het doel van een dergelijke regulering is het vrij verkeer van goederen, geld, kapitaal en arbeid (arbeid) tussen verschillende landen te verzekeren; het voeren van een gezamenlijk economisch, financieel, valuta-, sociaal, wetenschappelijk en technisch, defensief en buitenlands beleid. Als gevolg hiervan worden integrale economische complexen gecreëerd met één infrastructuur, valutasysteem, gemeenschappelijke financiële fondsen en interstatelijke overheidsinstanties.
Economische integratie ontwikkelt zich onderdoor een combinatie van vele factoren. Onder hen zijn de belangrijkste de volgende: globalisering van economieën, ontwikkeling van wetenschappelijke en technologische vooruitgang, taakverdeling op internationaal niveau, openheid van nationale economieën. Al deze factoren hangen met elkaar samen en zijn onderling afhankelijk.
De snelst groeiende economische integratievindt plaats op regionaal niveau. Daarom is de belangrijkste trend in de globalisering van boerderijen tegenwoordig het proces van vorming van integratiezones en megablokken rond bepaalde landen. Voorbeelden zijn de Verenigde Staten op het Amerikaanse continent, Japan in samenwerking met de Verenigde Staten in de Pacific-regio en de meest ontwikkelde landen in het Westen.
Economische integratie vereistde eis voor nationale economie
Welke vormen van economische integratie zijn er? De eenvoudigste vorm is een vrijhandelszone, waarin beperkingen tussen de deelnemers (landen) worden opgeheven. Een onafhankelijk beleid is toegestaan in de betrekkingen met derde landen. De EU begon met deze vorm, nu bevindt de Latijns-Amerikaanse regio zich in deze ontwikkelingsfase.
Het volgende formulier is een douane-unie, die naastmet een vrijhandelszone vereist de instelling van één enkel tarief voor handel en een gemeenschappelijk buitenlands beleid met betrekking tot niet-vakbondslanden. Vaak wordt de douane-unie aangevuld met een betalingsunie, die de inwisselbaarheid van valuta's en de circulatie van een eenheidsmunt vergemakkelijkt.
Een complexere vorm is de gemeenschappelijke markt, diezorgt voor het wegnemen van belemmeringen in de beweging van productiefactoren en voor de coördinatie van het economisch beleid om de prestaties van landen gelijk te trekken. Bij deze vorm van integratie ontstaan gemeenschappelijke (supranationale) bestuursorganen en ontstaat één economische, informatieve en juridische ruimte.
Op een hoger ontwikkelingsniveau,economische (gemeenschappelijk economisch beleid) en munteenheid (gezamenlijke circulatie van nationale munteenheden, vaste koersen, vervolgens de oprichting van een gemeenschappelijke munt en een bank) vakbonden. Deze vormen zijn alleen kenmerkend voor de landen van West-Europa.
De laatste vorm is volledige economische integratie, waarbij de wetgevingsgrondslag uniform is, uniforme normen, arbeidswetgeving enz. Worden vastgesteld.
