Partijen die de taak hebben het proletariaat te bevrijdenvan uitbuiting door parasitaire klassen, traditioneel vanaf het einde van de 19e eeuw sociaal-democratisch genoemd. Bovendien was de ideologische basis van deze organisaties het marxisme in de meest revolutionaire zin. Het decoderen van de "RSDLP" omvat de Sotsdeck-formule, maar tijdens zijn vroege ontwikkeling was het partijplatform veel diverser dan het traditionele marxisme. Het stond manoeuvreren in een breed bereik toe, van legale en legitieme vormen van strijd tot terrorisme. Er waren nadelen en voordelen voor de jonge partij van de Russische sociaal-democraten.
De oprichting van de RSDLP
Eind 1895 pleitte de Union of Struggle voorde bevrijding van de arbeidersklasse ', een vereniging van marxistische kringen om hun werk te coördineren. Slechts drie jaar later was het op basis van deze organisatie mogelijk om een programma met één partij te ontwikkelen en de opkomst van één partij te verklaren. De oprichters van de RSDLP waren negen afgevaardigden van de "Union of Struggle" uit St. Petersburg, Moskou, Kiev, en vertegenwoordigers van de Bund (Joodse vakbond). Dit evenement vond plaats begin maart 1898 in de stad Minsk.
Toen ontstond de naam.Het decoderen van de "RSDLP", vijf letters, sprak ondubbelzinnig over de revolutionaire essentie van de organisatie, sociale democratie op het jargon van de toenmalige politici was synoniem met radicaal marxisme.
Vonk en de eerste gespleten scheuren
Nog twee jaar verstreken en de partij uit de verklaringenovergegaan tot actie. Eind 1900 werd de eerste oplage van de Iskra-krant uitgegeven, uitgegeven door Lenin (V.I. Ulyanov), die werd bijgestaan door Plechanov, Martov, Zasulich, Axelrod en Potresov. In de loop van het werk van dit gedrukte orgel werden ernstige tegenstrijdigheden onthuld in de benadering van de methoden van de komende klassenstrijd. De essentie van het conflict was in relatie tot de juridische strijd en de compromissen die moesten worden gemaakt in het proces, evenals tot discipline. De kameraden beweerden, soms tot een heesheid, dat ze niet tot een gemene deler konden komen, de splitsing was aan het brouwen, en het was geïnitieerd door Vladimir Ulyanov, toen nog een vrij jonge (dertig jaar oude) man met een loopneus en een brandende blik. Hij drong aan op een snelle, revolutionaire omverwerping van de fundamenten van de 'oude wereld', en de oude man Plechanov, de patriarch van het Russische marxisme, maakte op intelligente wijze bezwaar tegen hem.
De splitsing en opkomst van het bolsjewisme
Russische sociaal-democratische arbeiderspartijzeven jaar bestonden, met op zichzelf een soort tweeledig principe, Plechanov-Leninisme. Maar niets duurt eeuwig. Gesprekken en discussies hebben de tegenstellingen alleen maar verdiept, waardoor ze antagonistisch zijn geworden, en op het Tweede Congres werd de vraag scherp gesteld: wie maakt de revolutie, de vertegenwoordigers van de bourgeoisie of het proletariaat? Wie wordt na haar de hegemonische klas?
Lenin stemde met zijn aanhangersde dictatuur van de arbeidersklasse, en won door het behalen van een meerderheid. Als gevolg hiervan was de partij organisatorisch verdeeld, vond een splitsing plaats, de decodering van de RSDLP bleef hetzelfde, maar afhankelijk van de aansluiting bij een van de twee fracties, werd de afkorting aangevuld met de letter "b" of "m" tussen haakjes. Degenen die op het Tweede Congres voor proletarische hegemonie stemden, werden bolsjewieken, terwijl de aanhangers van Plechanov integendeel mensjewieken werden.
Minimumprogramma en maximumprogramma - twee componenten van het Russische marxisme
Deze organisatorische momenten verhinderden niet te accepterenAlgemeen programma, bestaande uit twee delen (minimum en maximum). Wat de Russische sociale dealers op zijn minst overeenkwamen, was op zijn minst de afschaffing van het monarchistische landbaasstelsel, de burgerlijke revolutie, de verdeling van land onder de boeren (gratis) en de beschikbaarstelling van werkdagen van acht uur voor arbeiders. En in de toekomst doemden veel meer grootschalige transformaties op waarin de proletariër een dictator moest worden. Dit is het maximum dat de bolsjewieken verwachtten. Verdere vooruitgang in sociaal denken was niet in hun plannen.
Zevende congres - Rubicon
De splitsing tussen de bolsjewieken en voltooidMensheviks derde, vierde en vijfde congressen van de RSDLP. De bolsjewieken verdreven de mensjewieken in 1907 volledig van het partijleiderschap. Op dit punt vormden ze een gedisciplineerd, samenhangend en zeer actief detachement, waaronder onder meer een militaire vleugel die in staat was ondergronds werk te doen en propagandamiddelen te bezitten. De mensjewieken konden niet opscheppen over dergelijke activa, waarvoor ze in de toekomst betaalden.
Social Decks en oorlog
De RSDLP-partij overleefde nog een interne partijHet conflict bij het begin van de Tweede Wereldoorlog. Deze keer was de voorwaardelijke "frontlinie" ingewikkelder, het verdeelde de bolsjewieken in drie hoofdgroepen: internationalisten, pacifisten en patriotten. Om te pleiten voor de nederlaag van hun vaderland, en in feite, om zijn verrader te worden, moet je speciale persoonlijke kwaliteiten hebben, dit is niet iedereen kan. Maar Plechanov slaagde er niet in de grens te overschrijden. Lenin deed het.
Sociaal-democratische arbeiderspartij destijdsRussisch kan alleen territoriaal worden genoemd. De bolsjewistische agitators hebben grote inspanningen geleverd om de soldaten ervan te overtuigen dat ze niet voor hun vaderland moesten vechten, maar dat ze met de vijand moesten verbroederen en hun commandanten moesten doden. Alleen de zachtheid van het "bloedige tsaristische regime" ten opzichte van gevangen verraders is verrassend. Het lot van het land Lenin en zijn medeplichtigen was in feite voor hen van weinig belang; ze waren lyrisch over de wereldrevolutie, die dichtbij leek, maar in feite niet was gekomen.
Waarom is de RCP (B) de CPSU (b) geworden
Na de machtsgreep in 1917 door de bolsjewiekenEr ontstonden ernstige meningsverschillen met de sociaal-democratische beweging, wiens vertegenwoordigers in veel landen minder radicale opvattingen hadden en 'onzekerheid' vertoonden. De standpunten van Duitse, Franse en andere Europese sociaal-democraten gaven uiting aan hun wens om juridische mechanismen te gebruiken, in het ergste geval, om ze te combineren met ondergronds werk en om overwinning te behalen door hun vertegenwoordigers bij de regering te promoten door middel van verkiezingen. Dit pad was niet geschikt voor leninisten, ze begrepen dat als het volk de gelegenheid zou krijgen om hun wil vrijelijk uit te drukken, ze nauwelijks aan de macht zouden zijn gekomen, daarom zouden ze een staatsgreep hebben gepleegd, de voorlopige regering omvergeworpen (het feit zelf van zijn verspreiding is absurd, omdat het een tijdje vóór de verkiezingen was gecreëerd).
Het decoderen van RSDLP stopte met het uitdrukken van de essentiepartij, en om niet te worden verward met andere openbare verenigingen, werd het in 1918 hernoemd tot de CPSU (All-Union Communistische Partij) met de onmisbare letter (b) aan het einde, zodat twijfels niemand zouden kwellen. De eerste afkorting tot 1925 betekende "All-Russian" en na de oprichting van de USSR werd de partij geheel Union. Het bleef zo tot 1952, wat het begin markeerde van het volwassen stalinistische socialisme. Dit jaar werd het volgende XIX-congres gehouden, waarbij de CPSU (b) werd omgedoopt tot de CPSU, al zonder kleine letters tussen haakjes. Dit was de achternaam van de leninistische partij.
