Vaak kun je elkaar op forums op internet ontmoetende vraag: "Wat is LDPR?" De interpretatie van deze afkorting is direct gerelateerd aan de politiek en klinkt als de "Liberale Democratische Partij van Rusland". Sinds de oprichting is het hoofd van de LDPR de verfoeilijke politicus Vladimir Zhirinovsky geweest. De partij bestaat al meer dan 25 jaar en heeft voortdurend invloed op het politieke leven van Russen.
Voor het begin van een lange reis
13 december 1989 werd voor het eerst besloten om te verzameleninitiatiefgroep, die zich bezig moet houden met het creëren van de LDPSS (in de toekomstige LDPR). De interpretatie van het acroniem LDPSS betekent trouwens 'Liberal Democratic Party of the Soviet Union'. Naar aanleiding van het werk van de groep werd een decreet uitgevaardigd over de voorbereiding en de bijeenroeping van het constituerende congres van de toekomstige partij, die plaatsvond op 31 maart 1990. Iedereen zou afgevaardigde van het congres kunnen worden. Bij de ingang van het Huis van Cultuur. Rusakova, waar het evenement plaatsvond, kreeg iedereen feesttickets. De vergadering werd bijgewoond door meer dan 200 afgevaardigden uit 41 regio's van het land. Het programma van de partij en het handvest werden op dezelfde dag goedgekeurd. Vladimir Zhirinovsky werd tot voorzitter gekozen, Vladimir Bogachev werd de hoofdcoördinator.
In juni 1990, V. Zhirinovsky samen met V.De Voronins geven aanleiding tot het Centrist-blok van politieke partijen en bewegingen. Maar hun verwachtingen werden niet gerealiseerd, omdat in plaats van politieke monsters slechts een paar kleine partijen tot het blok toetraden, die geen significante financiële middelen of grote namen in hun arsenaal hadden.
6 oktober 1990, leden van het Centraal Comité, waaronder V.Bogachev, verzamel het buitengewone congres. Het besloot V. Zhirinovsky van de partijleden te verdrijven "voor pro-communistische activiteit." In dezelfde maand belegde Zhirinovsky de "All-Union Conference with the Rights of the Congress", waarbij V. Bogachev en zijn aanhangers uit de partij werden gezet. De samenstelling van het Centraal Comité werd uitgebreid tot 26 personen en creëerde de Hoge Raad van de partij van 5 personen. Het werd geleid door Vladimir Zhirinovsky.
Lamme ideologie en harde uitspraken
Het officiële programma stelt dat de partijneemt liberale en democratische waarden in acht, categorisch geen erkenning van communistische overtuigingen, evenals marxisme in al zijn uitingen. Dit wordt ook aangegeven door de decodering van de Liberale Democratische Partij, niet minder dan de organisatie van mening is dat eventuele behoeften van burgers uitsluitend ondergeschikt moeten zijn aan de belangen van de staat.
In januari 1991 registreerde het ministerie van Justitie vervolgens de LDPSS - een partij met duidelijke kenmerken van de oppositie.
Partijparticipatie in het verkiezingsproces
Een belangrijke dag in de geschiedenis van de USSR naderde.Dus op 12 juni 1991 werd de presidentsverkiezingen gehouden. LDPR (LDPSS) nomineerde zijn kandidaat - Vladimir Zhirinovsky. Hij gebruikte de luide slogan in de verkiezingscampagne: "Ik zal Rusland van zijn knieën heffen." Als gevolg daarvan ontving de liberaal-democratische kandidaat 7,81% van de stemmen. Hierdoor kon hij de derde plaats innemen, maar bracht hij nog steeds niet het gewenste resultaat. Door het succes van een bijna onbekende partij kon het echter in veel steden in Rusland worden vertegenwoordigd.
Anti-presidentiële campagne en geplande triomf
In april 1993 vond een referendum plaats waarin de LDPR haar aanhangers aanspoorde om wantrouwen jegens de president te uiten en tegen regeringshervormingen te stemmen.
In de zomer van 1993 riep president B. Yeltsin een constitutionele bijeenkomst bijeen om te hervormen. De partij van Zhirinovsky steunde het ontwerp van de nieuwe grondwet van Rusland en de ontbinding van de Hoge Raad.
In november 1993 stelde de partij een lijst opkandidaten voor de Doema. Zhirinovsky voerde een tamelijk agressieve verkiezingscampagne: hij kocht 149 minuten zendtijd op centrale televisiekanalen en hield ook regelmatig drukke bijeenkomsten in de buurt van het metrostation Sokolniki in Moskou. Als gevolg daarvan behaalde de Liberaal-Democratische Partij 22,92%, waardoor het de eerste plaats bij de verkiezingen en 64 zetels in de Doema bereikte. Er is een onverwachte decodering gevonden in de "code" van het succes van de partij. De democratische samenleving en macht van de LDPR werden als een bedreiging voor het fascisme beschouwd.
"Taste of power" en 10 jaar ongelooflijke krachten
In de coalitielijst, die 17 bedroegIn januari 1994 kreeg de Liberal Democratic Party verschillende belangrijke functies. Dus, A. Vengerovsky werd vice-voorzitter van de Doema. In het voorjaar van 1994 verlieten 5 afgevaardigden de factie, die zich verenigden in een groep genaamd "Power". In april van dat jaar keurde het partijcongres het nieuwe Handvest goed en werd V. Zhirinovsky onmiddellijk tot voorzitter gekozen voor tien jaar. Nu heeft hij ook het recht om naar eigen goeddunken de Hoge Raad en de samenstelling van andere partijorganen te vormen. Vertegenwoordigde kantoren van LDPR werden geopend in alle grote steden en zelfs in sommige regionale centra.
Toen de regering in december 1994 het probeerdeom de macht over Tsjetsjenië te herwinnen, besloten de afgevaardigden van de Liberale Democratische Partij het te steunen. Bovendien verzetten zij zich in juli 1995 tegen de vredesbesprekingen met de Tsjetsjeense leiders en riepen zij op tot onmiddellijke militaire actie in de regio.
Verkiezingen. Poging nummer 2
In het parlementaire centrum van Moskou op 2 september 1995het VI-congres van de partij vond plaats. Er werd een lijst samengesteld met kandidaten voor verkiezingen voor de Doema. Volgens de resultaten van de eerste drie werd een standaarddecodering verkregen: de LDPR bracht V. Zhirinovsky, S. Abaltsev en A. Vengerovsky naar de hoofdposities. Kandidaten wisten in totaal 11,8% van de stemmen te behalen, wat hen 51 zetels opleverde in de Doema, waarvan de voorzitter dankzij de steun van liberale democraten loyaal werd aan president I. Rybkin.
Op het VII Congres van de LDPR, gehouden op 11 januari 1996jaar, werd Zhirinovsky opnieuw voorgedragen als kandidaat voor het presidentschap. In de eerste verkiezingsronde kreeg hij slechts 5,70% van de stemmen, waarna Zhirinovsky de kiezers aanspoorde om Zyuganov niet aan de macht te laten en niet "tegen iedereen" te stemmen. Dankzij dergelijke oproepen kon Jeltsin een meerderheid van de stemmen krijgen.
Het moderne uiterlijk van de LDPR
Zonder pogingen om president van de Russische Federatie te worden, in 2000 te stoppenVladimir Zhirinovsky rende weer voor deze functie, maar hij slaagt erin slechts 2,7% van de stemmen te behalen. Daarna nam zijn partij twee keer deel aan de verkiezingen voor de Doema, maar slaagde er niet in om meer dan 12% van de LDPR-stemmen te behalen.
2 maart 2008 neemt Zhirinovsky opnieuw in ontvangstdeelname aan de presidentsverkiezingen. Dit keer neemt hij de derde plaats met een resultaat van 9,4% van de stemmen. In de presidentsverkiezingen van 2012 scoorde hij 6,22% van de stemmen.
Tegenwoordig stopt het feest niet meerdeelname aan grote politiek. Maar nu is de voormalige decodering steeds minder geschikt voor zijn naam. De LDPR heeft bijna de kenmerken van liberalisme en democratie verloren, Zhirinovsky speelt heimelijk mee met de huidige regering, en in feite spreekt de zittende president door zijn mond. Desondanks blijft de vraag naar een partij van een liefhebber van een scherp woord bestaan, hoewel deze tegenwoordig niet meer zo groot is als in het verre 1993.
