Er wordt aangenomen dat dit praktisch op onze planeet isslavernij is volledig geëlimineerd. Dit betekent niet dat het niet bestaat, het nam gewoon andere vormen aan, vaak zeer verfijnd. De koopdaden werden vervangen door de vrijwillige onderwerping van sommige mensen aan anderen, terwijl de ketenen onzichtbaar werden, en ze bestaan niet uit ijzeren schakels, maar uit ongrijpbare gewoonten van comfort en luiheid. Moderne slavernij is niet beter dan primitieve of oude slavernij, en vrijheid blijft nog steeds het lot van enkelen. Om de aard van dit fenomeen te begrijpen, moet men zich echter verdiepen in de verschillende aspecten ervan, de geschiedenis van zijn oorsprong en oorzaken.
Patriarchale optie
Het verlangen om anderen te onderwerpen is inherent aanmenselijke natuur. De geschiedenis van de slavernij gaat terug tot de periode van het ontstaan van sociale relaties, toen er, afgezien van de tribale structuur, geen andere vormen van coëxistentie waren. Niettemin begon de taakverdeling in fysiek en mentaal toen al, en hard werken, zoals nu, waren er maar weinig jagers. Daarom wordt de eerste sociale vorming beschouwd als de slavenhouderij, waarin de uitbuiting door de heersende klassen werd uitgevoerd onder de dreiging van fysieke vergelding tegen de ongehoorzamen. De arbeidsproductiviteit groeide, er verscheen een overproduct en als gevolg daarvan ontstond het concept van eigendom, dat zich niet alleen uitstrekte tot de instrumenten van productie en goederen, maar ook tot mensen. De allereerste vorm van deze relaties was de zogenaamde patriarchale slavernij. Dit betekende de intrede in de familie van een aantal nieuwe leden die echter niet de volledige rechten hadden en een deel van het gemeenschappelijke werk deden, waarvoor ze voedsel en onderdak kregen.
Antieke versie
In de oude Griekse en oude Romeinse statende slavernij heeft enorme proporties aangenomen. Het was hier dat het overgangsproces van de patriarchale vorm naar de klassieke vorm plaatsvond, waarin een persoon iets werd dat geschikt was, afhankelijk van zijn waarde, voor verkoop of aankoop. Deze transacties, samen met andere juridische kwesties, werden gereguleerd door het Romeinse recht. Slavernij werd rond de tweede eeuw voor Christus gelegaliseerd. praktisch overal op het Apennijnen Schiereiland en in de Griekse koloniën op Sicilië. Het is ook interessant hoe de democratie met dit angstaanjagende fenomeen omging. Dus volgens Plato kan de grootste welvaart en algemene welvaart onder de heerschappij van het volk worden bereikt als elke vrije burger ten minste drie slaven heeft.
De belangrijkste bron van gratis arbeidsmiddelen inIn die tijd waren er agressieve campagnes van de Romeinse legioenen. Als de oorlogen in de V-IV eeuwen. BC e. werden uitgevoerd voor gebieden, dan waren de latere inbeslagnames van de II-I eeuw al gericht op het vangen van zoveel mogelijk potentiële arbeiders.
Opstanden
Sinds de klassieke vorm van slavernij bestond invoorwaarden van warenproductie (in tegenstelling tot de patriarchale grondslagen), was het belangrijkste doel van uitbuiting om winst te maken. Deze omstandigheid leidde tot een versterking van de dwang en de opkomst van de meest ernstige methoden. Naast intensieve methoden, die bestonden in het verlagen van de onderhoudskosten en het vergroten van wreedheid, werden ook uitgebreide methoden toegepast, die bestonden in het versneld importeren van slaven. Dit leidde er uiteindelijk toe dat het totale aantal slaven een kritiek niveau bereikte, en toen begonnen er opstanden uit te breken, waarvan de beroemdste in 74 voor Christus leidde. e. Spartacus.
Slavernij in het oosten
In India, China en andere landen, geografisch encultureel verwant aan Azië, bestaat slavernij al relatief lang. De slavernij in de wereld had al plaatsgemaakt voor het feodalisme en daarna voor het kapitalisme, en in de oostelijke staten bloeide het echter nog steeds, vaak parallel met de opkomende en zich ontwikkelende nieuwe sociaaleconomische relaties. De belangrijkste bron die de slavenmarkten voedde, was de omgeving van verliezers, die in schuldslavernij vervielen en geen andere mogelijkheid hadden om schuldeisers af te betalen, behalve voor hun eigen arbeid, die soms zelfs niet genoeg was met een leven lang gratis werk. In deze gevallen wachtte de erfelijke slavernij op de afstammelingen van de ongelukkigen. Dit was in het algemeen in strijd met de wetten van de islam (met uitzondering van staatsmisdadigers), maar werd nog steeds op grote schaal toegepast. Het recht op bezit van gevangenen die tijdens oorlogen en invallen waren gevangen, werd als officieel beschouwd.
Overgangsperiode
Eeuwenlang bijna over de hele werelder waren enkele vormen van slavernij, maar in veel landen kwam het geleidelijk in conflict met de zich ontwikkelende marktproductie (voornamelijk landbouw), die steeds meer efficiëntie vereiste. Het gebrek aan stimuleringsmethoden leidde tot een verminderde productiviteit. De slaven vluchtten vaak voor hun meesters en doodden ze zelfs, begonnen opstanden, en hoe meer ze werden, hoe gevaarlijker de gevolgen van een onbekwaam beheer van deze specifieke menselijke hulpbronnen zouden kunnen zijn. Geleidelijk werd in Europese landen de houding ten opzichte van slaven zachter, wat natuurlijk genadeloze uitbuiting niet uitsloot, maar noopte tot grotere voorzichtigheid. En hier werd in de zestiende eeuw de Nieuwe Wereld ontdekt.
Het begin van de Amerikaanse slavernij
De uitgestrekte gebieden van Amerika, de overvloed aan vruchtbaaren hulpbronnenrijke dunbevolkte gebieden droegen bij aan een zekere wedergeboorte van slavenrelaties, zo leek het, geleidelijk terugwijkend in het verleden. De Indianen boden wanhopig verzet tegen de kolonialisten (in de eerste fase voornamelijk Spanjaarden en Portugezen), wat leidde tot het koninklijk verbod om de inheemse bevolking tot slaaf te maken. Dit, in combinatie met een tekort aan arbeidskrachten, was voor planters die op Amerikaanse bodem operaties begonnen, slaven uit Afrika te importeren. Opgemerkt moet worden dat mensen met een avontuurlijk pakhuis, niet beperkt door enige morele principes, voornamelijk naar de Nieuwe Wereld gingen. Hun verlangen om rijk te worden werd met succes gecombineerd met een onwil om te werken. In een historisch korte periode van ongeveer twee eeuwen werden tot tien miljoen Afrikaanse slaven Amerika binnengebracht. Aan het begin van de 19e eeuw vormden ze in sommige landen van West-Indië al een etnische meerderheid.
ondertussen in Rusland
Slavernij in Rusland werd lijfeigenschap genoemd. Het diende ook als een vorm van sociale relaties waarin mensen goederen zijn en onderhevig zijn aan aankoop, verkoop of ruil. De eigenaren, die uiteindelijk bekend werden als landeigenaren, behandelden hun slaven voor het grootste deel op ongeveer dezelfde manier als gewone boeren trekdieren behandelden, dat wil zeggen, niet zonder enige zorg en spaarzaamheid. De uitzondering vormden vooral opvallende gevallen van pesten, een schoolvoorbeeld hiervan was de boyarynya Morozova, die volgens de wetten van het Russische rijk werd gestraft voor haar fanatisme. Niettemin had de lijfeigenschap tegen het midden van de 19e eeuw de ontwikkeling van het kapitalisme al belemmerd, en in 1861 kregen de boeren vrijheid en werd de slavernij wettelijk afgeschaft. Het emancipatieproces verliep langzaam en stuitte op de weerstand van zowel de landeigenaren, die geïnteresseerd waren in het handhaven van hun positie, als de voormalige slaven zelf, die zich generaties lang hadden gespeend van een zelfstandig leven "op gratis brood". De hervormingen van Stolypin die bedoeld waren om de voorwaarden te scheppen voor de overgang van communes naar een individueel landbouwsysteem, waren aan het einde van de eeuw net zo moeilijk.
IN AMERIKA
Aan het begin van de 18e en 19e eeuw in Noord-Amerikaer was een industriële hausse. De vraag naar landbouwgrondstoffen (katoen, vlas, enz.) Nam sterk toe, wat, op de meest paradoxale manier, het kapitalisme verwant maakte met het houden van slaven, met als middelpunt de zuidelijke staten. Na verloop van tijd leidden de tegenstellingen tussen de twee zo verschillende sociale formaties echter tot sterke interne spanningen die leidden tot het uitbreken van de burgeroorlog tussen het industriële noorden en het patriarchale zuiden. Dit bloedige en broedermoordconflict vond plaats onder de slogans van de strijd voor vrijheid en broederschap enerzijds en de bescherming van fundamentele waarden anderzijds. Na de overwinning van de noorderlingen in de Verenigde Staten werd de afschaffing van de slavernij officieel afgekondigd, maar de ratificatie van deze verklaring door de senaten van de afzonderlijke staten van deze verklaring sleepte zich voort tot het einde van de twintigste eeuw. De wetgevende afschaffing van segregatie vond plaats in de tweede helft van de eeuw. De afstammelingen van zwarte slaven mochten niet op witte banken zitten, naar gemengde scholen gaan (die waren er niet) of zelfs dezelfde gemeenschappelijke ruimtes bezoeken. De slavernij in Rusland werd een jaar eerder afgeschaft dan in de Verenigde Staten. De vrijgelaten slaven gedroegen zich vaak hetzelfde als de Russische boeren die vrijheid kregen. Velen van hen wisten gewoon niet wat ze met vrijheid moesten doen.
De slavernij van de moderne geschiedenis
De vraag wanneer de slavernij werd afgeschaft in deze oreen ander land, ondanks zijn overduidelijke eenvoud (het lijkt voldoende om naar het relevante document of de grondwet te verwijzen), heeft meestal een gedetailleerd antwoord nodig. De ‘verlichte’ Europese mogendheden, die tot het midden van de twintigste eeuw koloniën bezaten, en democratische principes in woorden verkondigden, verdroegen niettemin hun gebrek aan elementaire burgerlijke vrijheden en de aanwezigheid van slavernij. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte nazi-Duitsland op grote schaal gebruik van dwangarbeid van gevangenen en krijgsgevangenen. Sovjetgevangenen waren tijdens de jaren van Stalins terreur ook massaal betrokken bij het oplossen van nationale economische problemen, en de positie van collectieve boeren, die zelfs geen paspoorten hadden, als het mogelijk was te vergelijken met de status van lijfeigenen, dan alleen met een vermelding van de voordelen ervan. De Japanse indringers maakten van de bevolking van de bezette gebieden echte slaven. Het onmenselijke regime van Pol Pot in Kampuchea slaagde erin vrijwel de gehele bevolking zonder uitzondering tot slaaf te maken. Helaas zijn er veel voorbeelden ...
De modernste soorten
En toch de vraag wanneer de slavernij in werd afgeschaftinternationaal, heeft een specifiek antwoord. Het is gebaseerd op een officieel document. Dit gebeurde in 1926 tijdens de ondertekening van het Slavernijverdrag. In de overeenkomst die is ondertekend door vertegenwoordigers van de meeste landen, is er een definitie van het concept zelf als "eigendomsrechten vergezeld van bedreigingen ..." enz. Niettemin bestaan er tegenwoordig nog steeds veel van de verborgen vormen die volledig voldoen aan de criteria van deze formulering. Er kan niet worden beweerd dat ze bloeien - integendeel, ze krijgen de meest negatieve beoordeling, maar moderne slavernij bestaat en zal hoogstwaarschijnlijk niet snel verdwijnen. Het is logisch om enkele van zijn variëteiten in detail te bekijken.
Bondage
Dit wordt meestal schuldslavernij genoemd.De meeste staatswetgeving voorziet in aansprakelijkheid voor schending van de betalingsvoorwaarden voor leningen en kredieten, ook aan particulieren, maar de terugbetalingsvoorwaarden kunnen vaak onaanvaardbaar zijn voor een ongelukkige kredietnemer. Zelf biedt hij aan om van de schuld af te werken en als gevolg daarvan bevindt hij zich in de positie van een afhankelijke arbeider, gedwongen voor de rest van zijn leven om vuil en hard werk te doen voor zijn "meester". Het is bijna onmogelijk om dit fenomeen te bestrijden, de plichten van een slaaf worden in dit geval vrijwillig aangenomen.
Dwangarbeid
Omstandigheden om verslaafd te raken aan slavenkan heel verschillend zijn. Sommige mensen vallen tijdens vijandelijkheden in gevangenschap, als militair personeel of als burger. In regio's waar de controle van vertegenwoordigers van mensenrechtenstructuren moeilijk of onmogelijk is, gebeurt dit helaas vaak. De ILO (International Labour Organization) heeft beperkte informatie over de toename van het aandeel dwangarbeid in verschillende landen, die niet wordt geregistreerd door nationale bureaus voor de statistiek en soms opzettelijk verborgen wordt gehouden.
Gedwongen seksuele uitbuiting
Is een vorm van absolute controle over éénman boven een ander, uitgevoerd in de vorm van het creëren van een uitzichtloze situatie. Dergelijke slavernij is wijdverbreid bij de verlening van illegale seksuele diensten, wanneer gedwongen prostitutie wordt uitgeoefend door inbeslagname van documenten (vooral in een vreemd land), de dreiging van lichamelijk letsel, drugsverslaving en andere onmenselijke methoden. Over de hele wereld wordt een dergelijk misdrijf als bijzonder ernstig beschouwd als minderjarigen het slachtoffer worden. Psychologische drukmethoden, zoals de "gelofte van stilte" en het gebruik van speciale rituelen die bedoeld zijn om de wil om te weerstaan te onderdrukken, spelen nog steeds een belangrijke rol bij dwang (vooral in exotische landen).
