Studie van elektriciteit als fysisch fenomeenbegint op school. Om het voor studenten gemakkelijker te maken het gepresenteerde materiaal te begrijpen, nemen veel leraren hun toevlucht tot het vergelijken van de elektrische stroom in een geleider met de beweging van vloeistof door een buis. En hoewel deze vergelijking bij benadering is, is het nog steeds mogelijk om schematisch de processen te beschrijven die verband houden met het fenomeen elektriciteit in het algemeen en de stroom van elektrische stroom in een geleider in het bijzonder. Maar, zoals de praktijk laat zien, is het veel gemakkelijker om alle subtiliteiten van dit enorme deel van de natuurkunde onder de knie te krijgen, als we onmiddellijk kijken naar de processen die daadwerkelijk plaatsvinden zonder te proberen een analoog voor hen te vinden in de wereld van mechanische verschijnselen.
Om optredende elektrische verschijnselen te beschrijvenin geleiders gebruiken een hele reeks verschillende waarden en parameters. Voor het praktische gebruik van elektriciteit zijn we natuurlijk geïnteresseerd in het vermogen van de stroom, maar om deze parameter te bepalen, zullen we kennis moeten maken met andere basiskenmerken van de stroom van elektriciteit in een geleider.
Kracht is een van de belangrijkste kenmerkende werking van een elektrische stroom. In zijn fysieke betekenis toont het de hoeveelheid elektriciteit (de hoeveelheid lading) die een elektrisch circuit per tijdseenheid passeert. Hierbij wordt rekening gehouden met de hoeveelheid elektrische lading die per tijdseenheid door de dwarsdoorsnede van de geleider is gegaan. In wiskundige vorm ziet deze waarde eruit als een coulomb (C) gedeeld door een seconde (n). Ampère (A) wordt genomen als de eenheid van stroommeting.
De volgende parameter, die wordt geaccepteerd inaandacht, bij het berekenen van het vermogen van de stroom, is de spanning. Aangezien elektrische stroom een geordende beweging is van deeltjes met een lading, is de aanwezigheid van een elektrisch veld noodzakelijk om deze beweging te creëren. Om de grootte van de spanning te bepalen, wordt dus de verhouding berekend tussen het werk van de stroom in een specifiek gedeelte van het circuit en de lading die erdoorheen stroomt. Voor de eenheid van spanning werd besloten om de volt (V) te nemen, die fysiek gelijk is aan de verhouding van de eenheid van werk J tot de eenheid van lading Cl.
Gebruik een ampèremeter die op het circuit is aangeslotenin serie bepalen we de grootte van de stroom, en met een parallel geschakelde voltmeter - de spanning. We bepalen het huidige vermogen al analytisch door de kracht te vermenigvuldigen met de spanning. Rekening houdend met de eerder aanvaarde fysieke definities van parameters, krijgen we een eenheid van vermogen J / s of één watt (W). In de praktijk hebben we gekeken naar een rekenvoorbeeld in het ideale geval, waarin het gelijkstroomvermogen werd bepaald.
Maar vaak doen we dat in de dagelijkse praktijkwe hebben te maken met een driefasige stroom. We bepalen het vermogen van de driefasestroom als de som van de vermogens van elke afzonderlijke fase. Aangezien elk van hen in wisselstroommodus werkt, wordt de arbeidsfactor van de belasting cos j opgeteld bij de vermogensberekening.
Berekenen van het totale huidige vermogen voor verschillendemanieren om de belasting voor driefasestroom te verbinden (en we kennen er twee - met een driehoek en een ster), krijgen we dat na eenvoudige wiskundige transformaties de formule voor de berekening in beide gevallen dezelfde vorm aannam. Een vermenigvuldiger gelijk aan de vierkantswortel van drie (of, bij benadering, 1,73) wordt opgeteld bij het product van spanning en lijnstroom en belastingsfactor cos j.
Na bestudering van het concept van "huidige kracht" is het de moeite waard eraan te herinnerenhet bestaan van zijn twee hoofdtypen. Voor actief elektrisch vermogen is omzetting in andere soorten energie kenmerkend. Het kan licht, thermisch, mechanisch en andere zijn. Voor metingen worden watt, kilowatt, megawatt gebruikt.
Bij het overwegen van reactieve elektrische energiebetekent een waarde die wordt gekenmerkt door een elektrische belasting, gecreëerd door energieverbruikers, oscillaties van het elektromagnetische veld. Dit soort energie wordt vaak aangetroffen in motoren. Volt-reactieve ampère (VAR) wordt als meeteenheid genomen.
