De aarde maakt deel uit van het zonnestelsel samen metde rest van de planeten en de zon. Het behoort tot de klasse van rotsachtige vaste planeten, gekenmerkt door een hoge dichtheid en bestaande uit rotsen, in tegenstelling tot gasreuzen, die groot en relatief laag in dichtheid zijn. In dit geval bepaalt de samenstelling van de planeet de interne structuur van de wereld.
De belangrijkste parameters van de planeet
Voordat je weet welke lagen zijn gemarkeerd inde structuur van de wereld, laten we het hebben over de belangrijkste parameters van onze planeet. De aarde bevindt zich op een afstand van de zon, ongeveer gelijk aan 150 miljoen km. Het dichtstbijzijnde hemellichaam is de natuurlijke satelliet van de planeet - de maan, die zich op een afstand van 384 duizend km bevindt. Het aarde-maansysteem wordt als uniek beschouwd, omdat het de enige is waar de planeet zo'n grote satelliet heeft.
De massa van de aarde is 5,98 x 1027 kg, geschatte inhoud - 1.083 x 1027 welp. cm.De planeet draait zowel om de zon als om zijn eigen as, en heeft een helling ten opzichte van het vlak, die de wisseling van seizoenen bepaalt. De omwentelingsperiode rond de as is ongeveer 24 uur, rond de zon - iets meer dan 365 dagen.
Mysteries van de interne structuur
Voordat de methode voor het onderzoeken van de ondergrond werd uitgevondenmet behulp van seismische golven konden wetenschappers alleen veronderstellingen maken over hoe de aarde van binnen werkt. In de loop van de tijd ontwikkelden ze een aantal geofysische methoden die het mogelijk maakten om meer te weten te komen over enkele van de structurele kenmerken van de planeet. Met name seismische golven hebben een brede toepassing gevonden, die worden geregistreerd als gevolg van aardbevingen en bewegingen van de aardkorst. In sommige gevallen worden dergelijke golven kunstmatig opgewekt om door de aard van hun reflecties vertrouwd te raken met de situatie op diepte.
Opgemerkt moet worden dat deze methode het mogelijk maakt:om indirect gegevens te verkrijgen, aangezien er geen manier is om rechtstreeks in de diepten van de ondergrond te komen. Hierdoor bleek de planeet uit meerdere lagen te bestaan, die verschillen in temperatuur, samenstelling en druk. Dus wat is de interne structuur van de wereld?
aardkorst
De bovenste vaste schil van de planeet heetAardkorst. De dikte varieert van 5 tot 90 km, afhankelijk van het type, waarvan er 4. De gemiddelde dichtheid van deze laag is 2,7 g / cm3. De korst van het continentale type heeft de grootste dikte, waarvan de dikte 90 km bereikt onder sommige bergsystemen. Ze maken ook onderscheid tussen de oceanische korst onder de oceaan, waarvan de dikte 10 km bereikt, overgangs- en riftogeen. Transitional verschilt doordat het zich op de grens van de continentale en oceanische korst bevindt. Riftogene korst wordt gevonden waar er mid-oceanische ruggen zijn en wordt gekenmerkt door een kleine dikte, die slechts 2 km bereikt.
De korst van elk type bestaat uit gesteenten van 3 soorten - sedimentair, graniet en basalt, die verschillen in dichtheid, chemische samenstelling en aard van oorsprong.
De ondergrens van de korst wordt de Moho-grens genoemd, ter ere van zijn ontdekker met de naam Mohorovichich. Het scheidt de korst van de onderliggende laag en wordt gekenmerkt door een abrupte verandering in de fasetoestand van de stof.
Mantel
Deze laag volgt de harde bast en isde grootste - het volume is gelijk aan ongeveer 83% van het totale volume van de planeet. De mantel begint net na de Moho-grens en strekt zich uit tot een diepte van 2.900 km. Deze laag is verder onderverdeeld in boven-, midden- en ondermantel. De eigenaardigheid van de bovenste laag is de aanwezigheid van de asthenosfeer - een speciale laag waar de substantie zich in een staat van lage hardheid bevindt. De aanwezigheid van deze stroperige laag verklaart de beweging van de continenten. Bovendien, wanneer vulkanen uitbarsten, komt de vloeibare gesmolten substantie die ze uitstorten uit dit specifieke gebied. De bovenste mantel eindigt op een diepte van ongeveer 900 km, waar de middelste begint.
Onderscheidende kenmerken van deze laag kunnen worden genoemdhoge temperaturen en drukken die toenemen met de diepte. Dit bepaalt de bijzondere toestand van de mantelstof. Ondanks het feit dat ze in de diepten van de rotsen een hoge temperatuur hebben, bevinden ze zich in een vaste toestand door het effect van hoge druk.
Processen in de mantel
De ingewanden van de planeet zijn erg heetvanwege het feit dat het proces van thermonucleaire reactie continu plaatsvindt in de kern. De omstandigheden aan de oppervlakte blijven echter levenslang comfortabel. Dit is mogelijk door de aanwezigheid van de mantel, die warmte-isolerende eigenschappen heeft. Zo komt de warmte die door de kern vrijkomt erin. De verwarmde materie stijgt naar boven en koelt geleidelijk af, terwijl koudere materie vanuit de bovenste lagen van de mantel naar beneden zakt. Deze cyclus wordt convectie genoemd, het gebeurt non-stop.
De structuur van de bol: kern (buiten)
Het centrale deel van de planeet isde kern, die begint op een diepte van ongeveer 2900 km, net na de mantel. Bovendien is het duidelijk verdeeld in 2 lagen - extern en intern. De dikte van de buitenste laag is 2200 km.
De karakteristieke kenmerken van de buitenste laag van de kern zijn:overheersing in de samenstelling van ijzer en nikkel, in tegenstelling tot de verbindingen van ijzer en silicium, waaruit de mantel voornamelijk bestaat. De substantie in de buitenste kern is in een vloeibare staat van aggregatie. De rotatie van de planeet zorgt ervoor dat de vloeibare materie van de kern beweegt, waardoor een krachtig magnetisch veld wordt gevormd. Daarom kan de buitenste kern van de planeet de generator van het magnetische veld van de planeet worden genoemd, dat gevaarlijke soorten kosmische straling afbuigt, waardoor leven op het aardoppervlak kon ontstaan.
Binnenste kern
In een vloeibaar metalen omhulseler is een solide binnenkern, waarvan de diameter 2,5 duizend km bereikt. Op dit moment is het nog steeds niet volledig bestudeerd en zijn er geschillen tussen wetenschappers over de processen die erin plaatsvinden. Dit komt door de moeilijkheid om gegevens te verkrijgen en de mogelijkheid om alleen indirecte onderzoeksmethoden te gebruiken.
Het is met zekerheid bekend dat de temperatuur van een stof inde binnenkern is niet minder dan 6000 graden, maar desondanks bevindt deze zich in een vaste toestand. Dit komt door de zeer hoge druk, waardoor de stof niet in vloeibare toestand kan komen - in de binnenste kern is deze vermoedelijk gelijk aan 3 miljoen atm. Onder dergelijke omstandigheden is een speciale toestand van materie, metallisatie, mogelijk, wanneer zelfs elementen zoals gassen de eigenschappen van metalen kunnen verwerven en vast en dicht worden.
Wat betreft de chemische samenstelling, inde onderzoeksgemeenschap debatteert nog steeds over welke elementen de innerlijke kern vormen. Sommige wetenschappers suggereren dat de belangrijkste componenten ijzer en nikkel zijn, anderen - dat zwavel, silicium en zuurstof ook tot de componenten kunnen behoren.
De verhouding van elementen in verschillende lagen
De samenstelling van de aarde is zeer divers -het bevat bijna alle elementen van het periodiek systeem, maar hun inhoud in verschillende lagen is niet uniform. De aardkorst heeft dus de laagste dichtheid en bestaat dus uit de lichtste elementen. De zwaarste elementen bevinden zich in de kern in het centrum van de planeet, bij hoge temperatuur en druk, waardoor het proces van nucleair verval wordt verzekerd. Deze relatie werd in de loop van de tijd gevormd - onmiddellijk na de vorming van de planeet was de samenstelling vermoedelijk homogener.
In aardrijkskundelessen kunnen studenten worden aangebodenteken de structuur van de wereldbol. Om deze taak aan te kunnen, moet u zich houden aan een bepaalde reeks lagen (deze wordt beschreven in het artikel). Als de volgorde wordt geschonden of een van de lagen wordt gemist, wordt het werk verkeerd uitgevoerd. U kunt ook de volgorde van lagen in de foto zien die in het artikel onder uw aandacht wordt gebracht.
