De geschiedenis zit vol tegenstrijdige gebeurtenissen, houdingen ten opzichte vandat is het onderwerp van controverse tussen onderzoekers en wetenschappers, en gewone mensen. Dergelijke dubbelzinnige momenten omvatten natuurlijk het leven en de dood van de Generalissimo van de Sovjet-Unie, I. Stalin.
Tegenwoordig weten maar weinig jongeren waar hij begraven ligt.Stalin, en denkt helemaal niet na over hoe mensen leefden tijdens het tijdperk van zijn regering. Maar ooit hield hij zich bezig met de gedachten van bijna alle burgers van het land.
Joseph Dzhugashvili werd geboren in een arbeidersgezin. Zijn moeder was de dochter van een lijfeigene en zijn vader werkte in een schoenenfabriek in Tiflis. Stalin behield zijn hele leven zijn Georgische accent.
Zijn moeder droomde dat zijn zoon priester zou worden. Daarom ging hij naar het theologisch seminarie, waar hij voor het eerst geïnteresseerd raakte in politiek.
Na verloop van tijd de functie van secretaris-generaal overnemenUSSR, Stalin wordt in de wereld bekend als een van de meest controversiële en mysterieuze persoonlijkheden. Recensies van tijdgenoten over hem vallen op in hun diversiteit. Iemand noemde hem zeer prettig in de communicatie, H.G. Wells schreef bijvoorbeeld over hem als een oprecht, fatsoenlijk en eerlijk persoon. Anderen beschrijven hem als een sluwe en onwetende ontduiker. De meeste vleiende recensies bleven van beroemde buitenlanders, terwijl zijn landgenoten hem scholden.
Zijn naam is in nevelen gehuld. Nu kunnen we niet begrijpen hoe het kon gebeuren dat hij werd gehaat, gevreesd, maar tegelijkertijd kwam de helft van het land naar de begrafenis van Stalin, en velen waren oprecht bedroefd.
De dood van Stalin is, net als zijn leven, onbegrijpelijk,is mysterieus en heeft veel speculaties en vragen opgeroepen. Bijna 60 jaar na zijn dood blijven mysteries de hoofden van mensen achtervolgen, velen stellen bijvoorbeeld de vraag waar Stalin eigenlijk begraven was.
Hij stierf op 5 maart 1953. De volgende dag werd zijn lichaam voor afscheid tentoongesteld in de Zuilenzaal van het Huis van de Vakbonden.
Dag en nacht wachtten enorme menigten mensen die niet alleen uit de hele Sovjet-Unie waren aangekomen, maar ook uit het buitenland op hun beurt op straat om afscheid te nemen van de leider.
Afscheid van Stalin duurde driedagen en drie nachten. Tijdens de ceremonie was er een vreselijke verliefdheid op het Trubnaya-plein, waarbij meer dan 200 mensen stierven. De exacte gegevens zijn momenteel geclassificeerd.
De reden voor deze tragedie was dathet was alleen mogelijk om afscheid te nemen van het lichaam vanaf het Trubnaya-plein, waar slechts twee smalle doorgangen gebogen in de vorm van de letter "G" waren omheind met militair materieel. De nieuw aankomende menigte drukte van achteren op degenen die de doorgang nog niet hadden kunnen passeren, mensen werden geperst, het was niet mogelijk om uit deze menigte te komen, velen vielen en konden niet wegkruipen. En sommigen, zelfs als ze door de menigte gingen, zagen Stalin niet
In het algemeen, de begrafenis van Stalin, de verliefdheid die ontstond bij...straten is een uniek sociaal-psychologisch fenomeen. Mensen lieten tenslotte alles vallen en renden naar Stalin. Ze waren klaar om zichzelf op te offeren om bij de kist te komen. Het kan niet gezegd worden dat dit een uiting van liefde voor de leider was. Maar mensen voelden dat er iets heel belangrijks aan de hand was, het leven was voor altijd veranderd. Weinig mensen weten nu dat bij het nieuws van de dood van Stalin veel gewone mensen (heel oprecht) huilden. Ze streefden ernaar om afscheid te nemen van de "geliefde leider", om de plaats te bezoeken waar Stalin werd begraven. Misschien waren hun tranen te wijten aan het feit dat iedereen onbewust het einde van een tijdperk voelde en de angst ervoer die altijd op het keerpunt ontstaat. Of misschien is de reden dat het massabewustzijn in die tijd gevangen werd genomen door propaganda en het heersende idee. Het kwam nooit bij mensen op om te twijfelen aan de grootsheid en macht van de 'vader der naties'.
Stalin was echt een verfoeilijke figuur, er was geenéén persoon in het hele land die onverschillig voor hem zou zijn. En tegelijkertijd hebben mensen hem nooit levend gezien, alleen in de kronieken. En nu is er een kans om met eigen ogen de toch al veilige dictator te zien, een legendarische man. Dit verlangen was bij veel mensen sterker dan de rede.
Het lichaam van Stalin werd gebalsemd, de kist werd opgerichtin het mausoleum naast het lichaam van Lenin. En in 1961, na het 22e congres van de CPSU, werd besloten om het lichaam van Stalin uit het mausoleum te verwijderen. Hij werd herbegraven in een graf in de buurt van de muur van het Kremlin.
Het lichaam werd in het geheim verplaatst, 's nachts werd het Rode Plein afgezet onder het mom van voorbereiding op de parade op 7 november.
Juist vanwege het feit dat de hele procedurewerd uitgevoerd op zo'n manier dat het geen aandacht trok, twijfelen velen nu waar Stalin eigenlijk begraven was, en suggereren dat zijn lichaam zelfs uit Moskou is gehaald.
Nu zijn we overgelaten om te speculeren enaannames over wat mensen dreef die zichzelf ter dood veroordeelden in de menigte uit de wens om minstens één keer in hun leven naar de leider te kijken. Maar in sommige opzichten is hun gedrag begrijpelijk. De sombere en mysterieuze figuur van de Generalissimo spreekt immers nog steeds tot de verbeelding van zowel historici als gewone mensen.
