Ooit de naam van deze man - de almachtige leidervolkeren I.V. Stalin - sommige mensen wekten ontzag, anderen - angst, wanhoop en haat. Het meest verrassende is dat zelfs vandaag de dag de inschattingen van zijn leven tegenstrijdig zijn. Er zijn verhitte discussies in de samenleving over de vraag of deze politicus een monument voor zichzelf verdiende, Stalin is een speciaal persoon in de Russische geschiedenis. Daarom blijft de vraag naar het monument voor hem open.
Laten we proberen dit probleem in meer detail te bekijken.
Monumentenman: Stalin zoals begrepen door zijn tijdgenoten
Deze man zelf in het begrip van zijn tijdgenotenwas een echt monument gemaakt van de hardste materialen. Er deden legendes de ronde over zijn sterke geest en wreedheid jegens vijanden. Stalin veroverde mensen met zijn charme en overtuiging, maar hij was lichtgeraakt en vaak onvoorspelbaar.
Tijdens zijn leven werden er echter al monumenten voor Stalin opgerichthij was geen groot voorstander van een dergelijke verheerlijking van zijn naam. Hij was echter niet tegen dergelijke acties van zijn omgeving, en vond hier enig voordeel in.
De eerste sculpturen van de leider
Het eerste monument van deze soort verscheen inSovjet-Rusland in 1929 (beeldhouwer Kharlamov). Het is speciaal gemaakt voor de 50ste verjaardag van de leider. Het eerste monument voor Stalin in Moskou inspireerde ook andere kunstenaars en ambtenaren.
Na de eerste bestendiging van de Sovjetleider begon een echte hausse van dergelijke monumenten. Het monument voor Lenin en Stalin was te zien in de meeste steden en dorpen van de USSR.
Ze plaatsten dergelijke constructies op stations, pleinen,in de buurt van belangrijke architectonische bezienswaardigheden (een van de monumenten van Stalin stond bij de ingang van de Tretjakovgalerij op de plaats waar het monument voor Tretjakov zich nu bevindt). En dit was verre van het enige monument voor Stalin in Moskou. In de stad sinds de jaren 30. installeerde ongeveer 50 sculpturen van de leider.
Er waren zoveel vergelijkbare structuren in de USSR dat ze getuigden van een speciale houding ten opzichte van de "vader van de volkeren".
Meest populaire monumenten
Onder het grote aantal monumenten werden de autoriteiten van het land gedwongen om de meest geschikte te kiezen vanuit het oogpunt van de officiële staatsideologie.
Maar welk monument had moeten worden gekozen? Stalin gaf geen bevelen over deze kwestie (noch mondeling noch schriftelijk), dus kozen zijn medewerkers, op eigen risico en op eigen risico, een monument dat was gemaakt door Oekraïense beeldhouwers. Hij portretteerde Lenin en Stalin die op een bank zaten bij het oplossen van belangrijke staatsproblemen. Dit monument was goed omdat het de continuïteit van de macht aantoonde: van de leider van de revolutie, Lenin, tot een andere "jongere" leider, Stalin.
Dit beeld werd onmiddellijk gereproduceerd en in de steden van de USSR geplaatst.
Er werd een groot aantal monumenten opgericht. Historici twijfelen aan de exacte cijfers, maar suggereren dat het er enkele duizenden waren (samen met bustes, enz.).
Massavernietiging van monumenten
Na de dood van Stalin, monumenten ter ere van hembleef verhogen. Elk jaar verschenen er nieuwe monumenten. Het populairst waren de afbeeldingen van Stalin de filosoof (de leider stond in de overjas van een soldaat en drukte zijn hand op zijn hart) en Stalin de generalissimo. Alleen al in het pionierskamp Artek, een all-Union kinderkuuroord, werden vier monumenten voor de grote Stalin opgericht.
Echter, na 1956, toen Chroesjtsjov op het 20e congrespartij het proces van destalinisatie op gang bracht, begonnen de monumenten massaal te worden ontmanteld. Dit proces was snel en meedogenloos. Zelfs monumenten werden vernietigd, waar Stalin naast Lenin werd afgebeeld. Vaak gebeurde dit 's nachts om geen gemopper van de stedelingen te veroorzaken. Soms werden de sculpturen gewoon in de grond begraven of opgeblazen.
Het lot van monumenten in de post-Sovjetruimte
Toen de landen van het Warschaupact besloten zich terug te trekken uit de coalitie, werden de laatste monumenten voor de grote leider, die nog bewaard waren gebleven in de broederlanden van Oost-Europa, vernietigd.
In Rusland werd dit proces eigenlijk niet opgemerkt. Het land was in die tijd actief bezig met het wegwerken van de ideologische erfenis uit het verleden.
Echter, na de jaren 1990 Sociologen hebben een merkwaardig feit opgemerkt: in ons land is een soort heimwee naar het vervlogen Sovjettijdperk ontstaan.
En het is niet verwonderlijk dat monumenten voor Stalin in Rusland actief begonnen te verschijnen.
Vandaag zijn dat er zo'n 36.De meeste sculpturen bevinden zich in Noord-Ossetië (aangenomen wordt dat Joseph Dzhugashvili volgens nationaliteit half Georgisch en half Ossetisch was). Vaak worden monumenten opgericht door leden van de Communistische Partij. Er is ook een particulier initiatief van burgers.
In de regel de installatie zelf van zo'n monumentlokt heftige controverse uit. Daarom zijn sommige burgers actief betrokken bij dit proces, terwijl anderen rechtszaken aanspannen om de ontmanteling van deze sculpturale monumenten te eisen.
Hoogstwaarschijnlijk zal het aantal monumenten in ons land de komende jaren echter toenemen.
Zo zijn er veel tegenstrijdigheden in te ziende vraag of de formidabele "kameraad Stalin" een monument van zijn nakomelingen verdiende. Stalin was een sterke leider die zijn land ondanks ernstige bedreigingen kon redden. Maar hij ging de eeuwen in als een wrede, soms zelfs meedogenloze politicus, die vakkundig hardhandig optrad tegen al diegenen die hem kwalijk namen.
Blijkbaar kan alleen de geschiedenis zelf het definitieve oordeel over deze persoon vellen.
