Een monoloog is een manier om de eigen gedachten uit te drukken.

Een monoloog is een persoon die zegtmondeling of schriftelijk ingediend. Tegelijkertijd is actieve spraak ontworpen voor passieve perceptie van degene voor wie het bedoeld is. De geadresseerde kan via directe of indirecte communicatie kennis maken met de essentie van de monoloog. In geval van uitgesteld contact tussen de geadresseerde en de auteur van het bericht, moet er een tussenpersoon zijn, zijn rol wordt meestal gespeeld door technische apparaten, schrijven, afdrukken.

Vergelijking van monoloog en dialoog

Als de dialoog een uitwisseling van opmerkingen istussen twee of meer gesprekspartners, dan is een monoloog een gedetailleerde en zinvolle toespraak, waarvan de auteur moet zorgen voor de informatie-inhoud. Tijdens de dialoog wisselen de gesprekspartners voortdurend de rollen van de luisteraar en de spreker, elke uitspraak roept een overeenkomstige reactie op. Gebaren, intonatie, gezichtsuitdrukkingen helpen om een ​​gesprek te onderhouden. De monoloog heeft dit allemaal niet, de geadresseerde heeft niet de mogelijkheid om de auteur iets te vragen of de details te verduidelijken.

Soorten monoloog

Een uitgebreide verklaring vertegenwoordigt meestaleen aanzienlijke hoeveelheid tekst. Het is georganiseerd in formele en semantische zin en vormt één geheel. Voor alle functionele spraakstijlen is een monoloog acceptabel, maar in elk daarvan manifesteert deze zich in de vorm van verschillende monolooggenres. In een wetenschappelijke stijl kan dit een recensie, artikel of monografie zijn. In de gesproken taal zijn schrijven en verhalen gebruikelijk, in de journalistiek - een essay, notitie, recensie, correspondentie. In formele zakelijke stijl is een monoloog een referentie, wet, rapport of decreet.

De auteur van een gedetailleerde verklaring moet altijdaan iemand om zijn boodschap te richten, hij kan niet tegen zichzelf spreken. De geadresseerde kan persoonlijk of massaal zijn, de structuur van de tekst, zijn volheid en eigenaardigheden van perceptie hangen ervan af. Monoloog is altijd tegen dialoog; in de regel worden fictieve genres opgebouwd uit hun combinatie. Hoewel uitgebreide spraak verwijst naar passieve communicatie, behoudt het zijn communicatieve aard. Elke monoloog is dialogisch, alleen de kenmerken van de dialoog zijn een beetje eigenaardig en terzijde geschoven.

Soorten monoloog

Alle monologen zijn onderverdeeld in verschillende typen inafhankelijk van het functionele en semantische kenmerk dat aan de tekst ten grondslag ligt. De meest voorkomende zijn vertelling, beschrijving en redenering. Narratieve teksten behoren tot het narratieve genre en vormen de basis van romans en verhalen. Ze beschrijven gebeurtenissen in dynamiek. In dit geval zijn de kenmerken van de monoloog de expositie, setting, ontwikkeling, hoogtepunt, ontknoping.

Beschrijving is een soort spraak metopsomming van elementen en tekens van een object, zijn uiterlijke kenmerken, fenomenen in statica, interne tekens. Deze variëteit lijkt op een verhaal, maar werkwoorden worden hier niet gebruikt om een ​​actie te ontwikkelen, maar om een ​​object te karakteriseren. Redeneren is een soort mentale activiteit, uitleg en syllogismen worden als de meest voorkomende beschouwd.

Een monoloog is een competente uitdrukking van iemands eigen gedachten, observaties en conclusies. Het vereist van de auteur een zekere spraakbereidheid, plan en doel.