De slagschepen zijn gepantserdartillerie-oorlogsschepen met een grote verplaatsing en goede wapens. Slagschepen van de USSR werden op grote schaal gebruikt in verschillende veldslagen, omdat ze gemakkelijk de vernietiging van de vijand in een zeeslag aankunnen door artillerieaanvallen uit te voeren tegen objecten aan de kust.
kenmerken
Slagschepen zijn krachtige artilleriegepantserde schepen. Aan het begin van de Grote Patriottische Oorlog waren er veel van hen in de bewapening van het land. De slagschepen van de USSR hadden hoogwaardige wapens in de vorm van verschillende wapens, die voortdurend werden gemoderniseerd. Meestal bestond de bewapening uit machinegeweren van groot kaliber, torpedobuizen. Deze schepen zorgden voor de verdediging van Leningrad, Sevastopol en andere kuststeden.
Klasse "Sevastopol"
Slagschepen van deze klasse hadden een monitorromp.vorm, waarbij het vrijboordgebied en de stam van de ijsbreker vorm werden geminimaliseerd. Met een kleine romplengte was de waterverplaatsing van het schip 23.000 ton, maar in werkelijkheid bereikte het ongeveer 26.000 ton. Steenkool werd gebruikt als brandstof en als gedwongen operatie nodig was, dan olie. Deze slagschepen van de USSR-marine waren uitgerust met een energiecentrale van 42.000 liter. van. met een snelheid van 23 knopen en een vaarbereik van 4000 mijl.
Als wapen was het slagschip uitgerust metgetrokken geweren, die lineair waren geplaatst en verschilden in een technische vuursnelheid van 1,8 omwentelingen per minuut. Als antimijnwapens werden 16 kanonnen van 120 mm gebruikt, waarvan de vuursnelheid 7 ronden per minuut was, en alle kanonnen bevonden zich op het middelste dek. Deze plaatsing van artillerie leidde tot een laag schietrendement, wat, in combinatie met de lage zeewaardigheid van het slagschip zelf, de controle ervan moeilijker maakte.
Deze slagschepen van de USSR werden gemoderniseerdzelfs vóór de Tweede Wereldoorlog, wat de verbetering van het silhouet van de schepen aantastte: ze hadden een tankopbouw, die stevig aan de romp vastzat en van bovenaf werd afgesloten met een stevige vloer. De veranderingen hadden invloed op de boeg, krachtcentrales en verbeterde leefomstandigheden voor het team.
"Commune van Parijs"
Dit slagschip was het laatste dat gemoderniseerd werd.In de loop van de verbetering nam de verplaatsing toe, het motorvermogen werd hoger en bedroeg 61.000 pk, het schip ontwikkelde een maximale snelheid van 23,5 knopen. Bij de modernisering is veel aandacht besteed aan het versterken van de luchtafweerwapens: 6 luchtafweerkanonnen 76 mm, 16 artilleriestukken en 14 machinegeweren verschenen op de boeg en achtersteven. Deze slagschepen van de USSR van de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt bij de verdediging van Sevastopol. Gedurende de hele periode van vijandelijkheden tijdens de Grote Patriottische Oorlog nam het slagschip deel aan 15 militaire campagnes, voerde het 10 artillerievuren uit, weerde het meer dan 20 vijandelijke luchtaanvallen af en schoot het drie vijandelijke vliegtuigen neer.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het schip verdedigdSevastopol en de Straat van Kertsj. De eerste vijandelijkheden vielen op 8 november 1941 en pas tijdens de eerste keer van de gevechten werden een groot aantal tanks, kanonnen en militaire voertuigen met bepaalde ladingen vernietigd.
"Marat"
Deze slagschepen van de USSR verdedigden de toegang tot Leningrad,leidend 8 dagen om de stad te verdedigen. Tijdens een van de vijandelijke aanvallen raakten twee bommen tegelijk het schip, die de boeg van het schip vernielden en leidden tot de ontploffing van de granaatkelders. Als gevolg van deze tragische gebeurtenis kwamen 326 mensen - bemanningsleden om het leven. Zes maanden later werd het schip hersteld tot gedeeltelijk drijfvermogen, de achtersteven, die zonk, kwam boven water. Lange tijd probeerden de Duitsers het beschadigde slagschip, dat door ons leger als fort werd gebruikt, te vernietigen.
Echter, na een tijdje was het slagschipgerepareerd en gedeeltelijk hersteld, maar zelfs hierdoor kon hij vijandelijk artillerievuur weerstaan: na de restauratie vernietigde het schip de vijandelijke vliegtuigen, batterijen en personeel. In 1943 werd dit slagschip van de USSR omgedoopt tot "Petropavlovsk", en 7 jaar later werd het volledig uit dienst genomen en overgebracht naar een trainingscentrum.
"Oktoberrevolutie"
Dit slagschip was oorspronkelijk gestationeerd in Tallinn, maarmet het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd het verplaatst naar Kronstadt, zodra de Duitsers de stad begonnen te naderen. De "Oktoberrevolutie" werd een betrouwbare artillerie-verdediging van de stad, aangezien alle pogingen van het Duitse leger om het slagschip tot zinken te brengen niet succesvol waren. Tijdens de oorlogsjaren bleek dit grootste slagschip van de USSR een betrouwbare vijand op het water te zijn.
Van "Gangut" naar "Revolution"
De oorspronkelijke naam van het slagschip was Gangut.Het was onder deze naam dat het schip deelnam aan de Eerste Wereldoorlog: onder zijn dekzeil werden mijnenvelden geplaatst waarop vervolgens meer dan één Duitse kruiser werd opgeblazen. Nadat het schip een nieuwe naam had gekregen, presteerde het tijdens de Tweede Wereldoorlog en alle pogingen van de Duitsers om ermee om te gaan, waren niet succesvol. De slagschepen van de USSR van de Tweede Wereldoorlog werden over het algemeen gekenmerkt door hun betrouwbaarheid: de "Oktoberrevolutie" werd bijvoorbeeld onderworpen aan talrijke lucht- en artillerieaanvallen en werd nog steeds doorstaan. Tijdens de oorlogsjaren vuurde het slagschip zelf ongeveer 1500 granaten af, weerde het talloze luchtaanvallen af, schoot 13 vliegtuigen neer en beschadigde een groot aantal.
De belangrijkste campagnes van de "Gangut" ("Oktoberrevolutie")
Een interessant feit is dat de formidabele schepen van onsTijdens de twee wereldoorlogen, de eerste en de tweede, kwamen de legers nooit in de strijd met de slagschepen van de vijand. De enige strijd werd uitgevochten door "Sevastopol" in de burgeroorlog, toen het schip de vernietiger "Azard" dekte en de aanval van maar liefst zeven Britse vernietigers afsloeg.
Over het algemeen is "Gangut" in drie gevechten geweestcampagnes naar de Oostzee, waar hij zorgde voor het leggen van mijnen, daarna in dienst bij het Rode Leger, een nieuwe naam kreeg en werd opgenomen in de zeestrijdkrachten van de Oostzee. Het slagschip nam ook deel aan de Sovjet-Finse oorlog als vuursteun voor de grondtroepen. De meest verantwoordelijke taak van het slagschip was om Leningrad te verdedigen.
In 1941, op 27 september, raakte een bom van 500 kg het schip, die de dekken doorboorde en de toren scheurde.
"Arkhangelsk"
Niet alle slagschepen van de USSR tijdens de Tweede Wereldoorlogwaren oorspronkelijk in dienst bij ons land. Zo maakte het slagschip "Arkhangelsk" aanvankelijk deel uit van de Britse marine en werd het vervolgens overgebracht naar de Sovjet-Unie. Het is opmerkelijk, maar dit schip werd omgebouwd in de Verenigde Staten, uitgerust met moderne radarsystemen voor alle soorten wapens. Daarom wordt Arkhangelsk ook wel HMS Royal Sovereign genoemd.
In het interbellum kwam het slagschip herhaaldelijk voorgemoderniseerd en serieus. En de veranderingen hadden voornamelijk betrekking op extra uitrusting met wapens. In de Tweede Wereldoorlog was dit slagschip al verouderd, maar desondanks werd het opgenomen in de vloot van het land. Maar zijn rol was niet zo moedig als die van andere slagschepen: "Arkhangelsk" stond grotendeels aan de oevers van de Kola-baai, waar het het vuuroffensief van Sovjet-troepen ondersteunde en de evacuatie van de Duitsers dwarsboomde. In januari 1949 werd het schip afgeleverd in Groot-Brittannië.
USSR slagschip projecten
Slagschepen van de USSR, waarvan projecten werden ontwikkelddoor een grote verscheidenheid aan ingenieurs, altijd beschouwd als een van de meest betrouwbare ter wereld. Dus stelde ingenieur Bubnov een superdreadnought-project voor, dat de aandacht trok met de uitwerking van details, artilleriekracht, hoge snelheid en voldoende voorbehoud. Het ontwerp begon in 1914, met als hoofdtaak van de ingenieurs om drie geschutskoepels met vier kanonnen op een kleine romp te plaatsen, wat niet genoeg was voor dergelijke wapens. Het bleek dat het schip in deze situatie geen betrouwbare anti-torpedobescherming had. De belangrijkste wapens op dit schip waren:
- hoofdpantserriem, die zich uitstrekte over 2/3 van de scheepslengte;
- horizontale boeking op vier niveaus;
- cirkelvormige bepantsering van torens;
- 12 kanonnen in de torens en 24 antimijnkanonnen die in de kazematten stonden.
Deskundigen zeiden dat dit slagschip -Dit is een krachtige gevechtseenheid die, in vergelijking met buitenlandse tegenhangers, een snelheid van 25 knopen wist te ontwikkelen. Toegegeven, de reservering was al niet genoeg ten tijde van de Eerste Wereldoorlog en de modernisering van de schepen was niet gepland ...
Project van ingenieur Kostenko
Perfecte slagschepen van Rusland en de USSR hielpen meer dan eensSovjet-troepen. Een van de ontwikkelingen was het Kostenko-schip, dat als het nieuwste wordt beschouwd. De onderscheidende kenmerken waren onder meer gebalanceerde bewapening, uitstekende snelheid en hoogwaardige boeking. Het project was gebaseerd op de Engels-Duitse ervaring van de Slag om Jutland, dus de ingenieur verliet op voorhand de ultieme artillerie-uitrusting van de schepen. En de nadruk lag op de balans tussen kogelvrije vesten en mobiliteit.
Dit schip is ontwikkeld in vierversies, waarbij de eerste optie de snelste is. Net als in de versie van Bubnov had het slagschip een hoofdgordel, die werd aangevuld met een schot van twee platen. De horizontale boeking had betrekking op verschillende dekken, die zelf fungeerden als een gepantserde vloer. Reservering vond plaats in de toren, stuurhuis, in de cirkel van het schip, daarnaast besteedde de ingenieur aandacht aan de anti-torpedobescherming, die eerder slagschepen fungeerde als een eenvoudig longitudinaal schot.
Als wapen, stelde de ingenieur voorgebruik kanonnen 406 mm en kanonnen 130 mm. De eerste bevonden zich in de torens, wat zorgde voor een goede schietbaan. De ontwerpen van dit schip waren, zoals eerder vermeld, verschillend, wat ook van invloed was op het aantal kanonnen.
Projectingenieur Gavrilov
Gavrilov stelde voor om de krachtigste te bouwen, dusriep de ultieme slagschepen van de USSR. De foto laat zien dat dergelijke modellen klein van formaat waren, maar qua technische en operationele kenmerken efficiënter waren. Volgens het algemene concept was het slagschip het ultieme schip, waarvan de technische kenmerken op de rand van een haalbaar niveau stonden. Het project hield alleen rekening met de krachtigste wapenparameters:
- 16 kanonnen van 406 mm in vier torentjes;
- 24 kanonnen van 152 mm anti-mijnkaliber in kazematten.
Dergelijke wapens waren in overeenstemming met het conceptRussische scheepsbouw, toen een verbazingwekkende combinatie van de maximaal mogelijke artillerieverzadiging met hoge snelheid werd opgemerkt met schade aan bepantsering. Overigens was het niet het meest succesvol op de meeste Sovjet-slagschepen. Maar het voortstuwingssysteem van het schip was een van de krachtigste, omdat de werking ervan was gebaseerd op transformatorturbines.
Functies Functies
Slagschepen van de USSR tijdens de Tweede Wereldoorlog (fotobevestigt hun kracht), volgens de projecten van Gavrilov, op dat moment uitgerust met de meest geavanceerde systemen. Net als eerdere ingenieurs lette hij op de boeking en was de dikte van de boeking iets groter. Maar experts merkten op dat zelfs met krachtige artillerie, hoge snelheid en enorme afmetingen, dit slagschip behoorlijk kwetsbaar zou zijn bij het ontmoeten van de vijand.
uitslagen
Volgens kenners de Tweede Wereldoorlogwerd een definitief stadium om de staat van slagschepen van de USSR te controleren op gereedheid. Het bleek dat de lijnvloot niet klaar was voor de vernietigende kracht en kracht van atoombommen en nauwkeurig geleide wapens. Daarom werden slagschepen tegen het einde van de oorlog niet langer als een krachtige gevechtsmacht beschouwd en werd er niet langer zoveel aandacht besteed aan de ontwikkeling van de dekluchtvaart. Stalin gaf opdracht om slagschepen uit te sluiten van de plannen voor militaire scheepsbouw, omdat ze niet voldeden aan de eisen van die tijd.
Als gevolg hiervan werden uit de actieve vlootschepen als "October Revolution" en "Paris Commune" werden teruggetrokken, sommige modellen werden in de reserve geplaatst. Vervolgens verliet Chroesjtsjov in het arsenaal van het land letterlijk verschillende zware artillerieschepen, gezien ze effectief waren in veldslagen. En op 29 oktober 1955 zonk het vlaggenschip van het Zwarte Zee-squadron, het laatste slagschip van de USSR "Novorossiysk", in de noordelijke baai van Sevastopol. Na deze gebeurtenis nam ons land afscheid van het idee om oorlogsschepen in zijn vloot te hebben.
