Fosfor werd in 1669 door Duitsers ontdekt en geïsoleerdchemicus H. Brand. In de natuur wordt dit element alleen gevonden in de vorm van verbindingen. De belangrijkste mineralen zijn fosforiet Ca3 (PO4) 2 en apatiet 3Ca3 (PO4) 2 • CaF2 of Ca5F (P04) 3. Bovendien maakt het element deel uit van de eiwitten en wordt het ook aangetroffen in de tanden en botten. Fosfor werkt het gemakkelijkst samen met zuurstof en chloor. Met een overmaat van deze stoffen worden verbindingen met een oxidatietoestand (voor P) +5 gevormd en met een tekort, met een oxidatietoestand van +3. Fosforoxide kan worden vertegenwoordigd door verschillende formules die verschillende chemicaliën weergeven. Onder hen zijn P2O5 en P2O3 de meest voorkomende. Andere zeldzame en slecht bestudeerde oxiden omvatten: P4O7, P4O8, P4O9, PO en P2O6.
Elementaire fosforoxidatiereactiezuurstof stroomt langzaam. De verschillende kanten zijn interessant. Ten eerste kan men in het donker duidelijk de gloed zien die ermee gepaard gaat. Ten tweede treedt het oxidatieproces van deze chemische substantie altijd op bij de vorming van ozon. Dit komt door de productie van de intermediaire verbinding - fosforyl PO - volgens het schema: P + O2 → PO + O en dan: O + O2 → O3. Ten derde wordt oxidatie geassocieerd met een scherpe verandering in de elektrische geleidbaarheid van de omringende lucht als gevolg van de ionisatie ervan. De emissie van licht zonder waarneembare verwarming, tijdens chemische reacties, wordt chemiluminescentie genoemd. In vochtige omgevingen is groene chemiluminescentie het gevolg van de vorming van een intermediaire stof PO.
Oxidatie van fosfor treedt alleen op wanneereen zekere zuurstofconcentratie. Het mag niet lager zijn dan het minimum en boven de maximale drempels van de partiële druk van O2. Het interval zelf is afhankelijk van de temperatuur en een aantal andere factoren. Bijvoorbeeld, onder standaard omstandigheden, neemt de snelheid van de oxidatiereactie met zuivere zuurstof van fosfor toe tot 300 mm Hg. Art. Daarna neemt het af en daalt tot bijna nul, wanneer de partiële zuurstofdruk 700 mm Hg bereikt. Art. en hoger. Aldus wordt het oxide onder normale omstandigheden niet gevormd, omdat fosfor praktisch niet geoxideerd is.
Fosforpentoxide
Het meest karakteristieke oxide is fosforzuur.anhydride of hoger fosforoxide, P2O5. Het is een wit poeder met een doordringende geur. Bij het bepalen van zijn molecuulgewicht in paren, bleek dat P4O10 een nauwkeuriger registratie van zijn formule is. Het is een niet-ontvlambare stof, het smelt bij een temperatuur van 565.6 C. P2O5-anhydride is een zuuroxide met alle karakteristieke eigenschappen, maar het neemt gretig vocht op, daarom wordt het gebruikt als een droogmiddel voor vloeistoffen of gassen. Fosforoxide kan het water dat deel uitmaakt van de chemicaliën wegnemen. Anhydride wordt gevormd als een resultaat van de verbranding van fosfor in een atmosfeer van zuurstof of lucht, met een voldoende hoeveelheid O2 volgens het schema: 4P + 5O2 → 2P2O5. Het wordt gebruikt bij de productie van zuur H3PO4. Bij interactie met water kan het drie zuren vormen:
- metafosfor: P2O5 + H2O → 2HPO3;
- pyrofosforzuur: P2O5 + 2H2O → H4P2O7;
- orthofosforzuur: P2O5 + 3H2O → 2H3PO4.
Пятиокись фосфора бурно реагирует с водой и stoffen die water bevatten, zoals hout of katoen. Dit produceert een grote hoeveelheid warmte, die zelfs brand kan veroorzaken. Het veroorzaakt metaalcorrosie en is zeer irriterend (ernstige verbranding van de ogen, huid) aan de luchtwegen en slijmvliezen, zelfs bij zulke lage concentraties als 1 mg / m³.
Fosfortrioxide
Fosforzuuranhydride of fosfortrioxide, P2O3(P4O6) is een witte kristallijne substantie (lijkt op was), die smelt bij een temperatuur van 23,8 ° C en kookt bij een temperatuur van 173,7 ° C. Net als witte fosfor is P2O3 een zeer giftige stof. Het is een zuuroxide, met alle inherente eigenschappen. Fosforoxide 3 wordt gevormd door de langzame oxidatie of verbranding van de vrije substantie (P) in een omgeving waar zuurstof ontbreekt. Fosfortrioxide reageert langzaam met koud water om zuur te vormen: P2O3 + 3H2O → 2H3PO3. Dit fosforoxide reageert krachtig met heet water en de reacties verlopen op verschillende manieren, wat resulteert in de vorming van rode fosfor (allotropisch gemodificeerd product), fosforhydride en zuren: H3PO3 en H3PO4. De thermische ontleding van anhydride P4O6 gaat gepaard met de eliminatie van fosforatomen, met de vorming van mengsels van oxiden P4O7, P4O8, P4O9. In structuur lijken ze op P4O10. De meest bestudeerde daarvan is P4O8.
