Het skelet dient als bevestigingspunt voor spieren, isondersteuning van zachte weefsels, bescherming en opslag van interne organen. Het ontwikkelt zich vanuit het mesenchym. Het menselijk skelet bestaat uit ongeveer tweehonderd individuele botten. Het axiale skelet en het accessoire zijn opgebouwd uit verschillende botten, maar vormen bijna allemaal met behulp van ligamenten, gewrichten en andere gewrichten één geheel.
Skeletveranderingen tijdens het leven
Het skelet verandert voortdurend gedurende het hele leven.Het kraakbeenachtige skelet van de foetus wordt bijvoorbeeld tijdens de intra-uteriene ontwikkeling geleidelijk vervangen door bot. Dit proces gaat na de geboorte enkele jaren door. De baby, net geboren, heeft bijna 270 botten in zijn skelet. Dit is veel meer dan een volwassene, waarin het uit 200-208 bestaat. Dit verschil ontstaat doordat het skelet van een pasgeborene veel kleine botten bevat. Pas op een bepaalde leeftijd groeien ze samen tot grote. Dit geldt bijvoorbeeld voor de botten van de wervelkolom, het bekken en de schedel. Pas op de leeftijd van 18-25 jaar groeien de sacrale wervels samen tot het heiligbeen (enkel bot).
Welke botten zijn niet direct gerelateerd aan het skelet?
Het skelet is niet direct gerelateerd aan zesspeciale botten die in het middenoor zitten, drie aan elke kant. Ze verbinden zich alleen met elkaar en nemen deel aan het werk van het gehoororgaan. Deze botten brengen trillingen over van het trommelvlies naar het binnenoor.
Kenmerken van sommige botten
Hyoid bot in het menselijk lichaamis de enige die niet direct gerelateerd is aan anderen. Het bevindt zich op de nek, maar wordt traditioneel de botten van de schedel (gezichtsgebied) genoemd. Het wordt eraan opgehangen door spieren en verbonden met het strottenhoofd. Het dijbeen is het langst in het skelet en de stijgbeugel in het middenoor is het kleinst.
Skeleton organisatie
Bij mensen is het skelet gerangschikt volgens het principe dat gebruikelijk isgewervelde dieren. De botten zijn onderverdeeld in de volgende twee groepen: axiaal en bijkomend skelet. De eerste omvat de botten die het skelet van het lichaam vormen. Ze liggen in het midden - dit zijn alle botten van de nek en het hoofd, het borstbeen, de ribben, de wervelkolom. Het axiale skelet van dieren is volgens hetzelfde principe opgebouwd. De extra is het schouderblad, het sleutelbeen, de botten van de bovenste en onderste ledematen en het bekken.
Subgroepen van botten van het axiale skelet
Alle botten van het skelet zijn onderverdeeld in subgroepen. Het axiale skelet bestaat uit het volgende.
1. De schedel is de botbasis van het hoofd, evenals het vat van de hersenen, de reuk-, gehoor- en zichtorganen. Het is verdeeld in twee secties: gezichts- en cerebraal.
2.Gezien het menselijk skelet (axiaal skelet), is het noodzakelijk om de borst te noteren, die qua vorm een samengedrukte afgeknotte kegel is. Het is een opvangbak voor verschillende interne organen. Het bestaat uit 12 paar ribben, 12 borstwervels en een borstbeen.
3. De wervelkolom (anders - de wervelkolom) is de ondersteuning van het hele skelet, de hoofdas van het lichaam. Het ruggenmerg loopt in het wervelkanaal.
Subgroepen van botten van het accessoire skelet
Hierin worden de volgende subgroepen onderscheiden.
1. Een riem van de bovenste ledematen, die zorgt voor bevestiging aan het axiale skelet van de bovenste ledematen. Het bestaat uit gepaarde sleutelbeenderen en schouderbladen.
2. Bovenste ledematen, die het meest geschikt zijn voor werk. Ze bestaan uit drie delen: hand, onderarm en schouder.
3.Gordel van de onderste ledematen die zorgt voor bevestiging aan het axiale skelet van de onderste ledematen. Bovendien is het een ondersteuning en een opvangbak voor de organen van het voortplantings-, urineweg- en spijsverteringsstelsel.
4. Onderste ledematen, die zorgen voor beweging van het menselijk lichaam in de ruimte.
Botten en secties van het axiale skelet
Zoals je kunt zien, verwijzen de botten van het skelet naar tweegroepen. We hebben het axiale skelet en het accessoire-skelet kort besproken. We zullen niet bij de extra stilstaan, aangezien dit geen deel uitmaakt van onze taak. Laten we nu eens kijken naar de verschillende secties en botten die het axiale skelet in hun totaliteit vormen.
Wervelkolom
Dit is de mechanische ondersteuning van het lichaam.Het bestaat uit 32 tot 34 wervels die met elkaar zijn verbonden. In de wervelkolom worden vijf secties onderscheiden: coccygeaal, sacraal, lumbaal, thoracaal, cervicaal. De gewrichten in de lumbale en cervicale regio's zijn mobiel en in de sacrale en thoracale regio's zijn ze inactief. De wervelkolom heeft vier fysiologische curven. De lumbale en cervicale bocht is naar voren gericht en vormt lordose, en de sacrale en thoracale bocht - naar achteren (kyfose). Op verschillende afdelingen zijn de maten van de wervels niet hetzelfde. Ze zijn afhankelijk van de hoeveelheid last die op een van hen valt en van de ontwikkeling van de spieren. De sacrale en lendenwervels bereiken hun maximale grootte. Tussenwervelschijven werken als een schokdemper - ze verdelen de druk tussen verschillende wervels en zorgen ook voor de nodige kracht en mobiliteit.
Tijdens het leven, de ontwikkeling van axiaalskelet. Bij een pasgeborene is de wervelkolom bijna recht; na een tijdje verschijnen er bochten van de wervelkolom. Er zijn twee bochten naar achteren en twee naar voren (kyfose en lordose).
Hun belangrijkste doel is om te verzwakkentrillingen van het lichaam en het hoofd tijdens het rennen, lopen, springen. Scoliose (kromming van de wervelkolom in één richting) komt bij veel mensen voor. Het is vaak het gevolg van pijnlijke veranderingen in de wervelkolom.
Wervels
Het axiale skelet omvat de wervels.Ze hebben een rond lichaam, evenals een boog die het foramen van de wervelkolom sluit. Ze hebben processen die de articulerende wervels met elkaar verbinden. Het ruggenmerg loopt door alle gaten. De tunnel die ze vormen, wordt het wervelkanaal genoemd. Het is een betrouwbare botbescherming voor het ruggenmerg dat zich erin bevindt. De wervel omvat: dura mater (beschermend membraan); het stekelige botproces dat het met de spieren verbindt; ruggenmerg en bloedvaten. Op een snee in de tussenwervelschijf kan men een biconvexe nucleus pulposus en vezelige ringen zien. Het processus spinosus wordt naar achteren gedraaid en het wervellichaam naar voren. Het vertebrale foramen bevindt zich in het midden. Laten we een paar woorden zeggen over bogen. Er zijn depressies op de bogen van de wervels, die samen de tussenwervelopeningen vormen waar de spinale zenuwen doorheen gaan.
Laten we bij enkele nader ingaanwervels, gezien de structuur van het axiale skelet. Atlas is de eerste halswervel. Hij heeft geen lichaam. Deze wervel articuleert met de 2e halswervel en met het achterhoofdsbeen van de schedel. Epistrofie (2e nekwervel) heeft een tandproces dat aansluit op de atlas (de voorste boog). Het processus spinosus bij de 7e halswervel is niet vertakt. Het is gemakkelijk voelbaar. Dit proces steekt uit over de aangrenzende wervels, hun processus spinosus. Het is meer merkbaar bij mannen. Er zijn glenoïd fossae op de borstwervels. Ze zijn nodig om de ribben te bevestigen. De processus spinosus van de thoracale wervels zijn naar beneden en naar achteren gericht, ze zijn het langst. De meest massieve zijn de lendenwervels. Hun processus spinosus wijkt naar achteren af. Het heiligbeen bestaat uit 5 gefuseerde wervels. Maak onderscheid tussen een breed bovendeel (basis), twee laterale delen en een smal onderstuk (apex). Zenuwen gaan door de gaten in het heiligbeen en binnenin bevindt zich het sacrale kanaal. Het is een verlengstuk van het wervelkanaal. Het bekken voegt zich bij het heiligbeen. Het stuitbeen van het axiale skelet is verdeeld in 4-5 onderontwikkelde wervels die aan elkaar zijn gesmolten. Dit zijn de overblijfselen van de staart die menselijke voorouders hadden. De wervels zijn verbonden met behulp van gewrichten, kraakbeen en ligamenten. De wervelkolom kan buigen en buigen, draaien, naar de zijkant buigen. De meest mobiele delen ervan zijn de cervicale en lumbale.
Ribkooi
Een andere afdeling met een axiaal skelet isribbenkast. Het bestaat uit het borstbeen (rood gemarkeerd op de foto), ribben en borstwervels. De lengte van het borstbeen bij volwassenen varieert van 16 tot 23 cm en is een ongepaard plat bot van het axiale skelet. De volgende drie delen worden daarin onderscheiden: het xiphoid-proces, het midden (lichaam) en het bovenste (handvat). Ribben bestaan uit kraakbeen en bot. De eerste bevindt zich bijna horizontaal. Zeven paar ribben met hun kraakbeen aan de voorkant zijn verbonden met het borstbeen. De andere vijf paren maken geen verbinding met haar. Het 8e, 9e en 10e paar zijn bevestigd aan het kraakbeen van de bovenliggende ribbe. De 11e en 12e eindigt vrij in de voorste uiteinden in de spieren. Bij mensen bevat de borst de longen, het hart, de slokdarm, de luchtpijp, zenuwen en grote bloedvaten. Het neemt deel aan de ademhaling - het volume tijdens uitademing en inademing neemt af en toe als gevolg van ritmische bewegingen. Bij een pasgeborene heeft de borst een piramidale vorm. Het verandert echter met de groei van de borst. Voor vrouwen is het kleiner dan voor mannen, en hun bovendeel is relatief breder. Veranderingen in de borst zijn mogelijk na eerdere ziekten. Een kippenborst ontwikkelt zich bijvoorbeeld met ernstige rachitis (in dit geval steekt het borstbeen scherp naar voren).
Schedel botten
Als u het axiale skelet beschrijft, moet u erover pratenschedel. De botten bestaan uit de volgende delen: neusbot, frontaal bot, pariëtaal, jukbeen, occipitaal, mandibulair en maxillair bot en tanden. De schedel (skelet van het hoofd) heeft een holte waar de hersenen zich bevinden. Er zijn bovendien de mondholte, neus, houders voor de gehoor- en gezichtsorganen. Gezien het axiale skelet van dieren en mensen, worden meestal de gezichts- en cerebrale delen van de schedel onderscheiden. Al zijn botten, behalve de onderkaak, zijn met elkaar verbonden door hechtingen. Twee gepaarde botten vormen het hersengedeelte. We hebben het over het tijdelijke en het pariëtale. Het bevat ook 4 ongepaarde - occipitaal, ethmoid, wigvormig, frontaal. Het gezichtsgebied wordt weergegeven door zes gepaarde botten (bovenkaak, traanbeen, nasaal, palatinaal, jukbeen en inferieure neusschelp), evenals twee ongepaarde. Dit laatste omvat de opener en de onderkaak. Het tongbeen is ook het bot van het gezicht. Veel botten in het skelet van het hoofd hebben kanalen en gaten voor de doorgang van bloedvaten en zenuwen. Sommigen van hen hebben cellen of holtes gevuld met lucht (sinussen genoemd). Het cerebrale gedeelte van de schedel bij mensen prevaleert boven het gezichtsgedeelte.
Hechtingen van de schedelbeenderen
Verschillende hechtingen die de botten verbindenschedel. Ze zijn plat (met gladde randen naast elkaar van de botten van het gezichtsgebied), schilferig (dit is hoe de pariëtale en temporale botten samenkomen), getand (ze zijn kenmerkend voor het grootste deel van de botten van de schedel en zijn de meest duurzame). De meeste hechtingen bij volwassenen, en vooral bij ouderen, verstarren. Met behulp van het gecombineerde temporomandibulaire gewricht is de onderkaak verbonden met de slaapbeenderen. Dit gewricht heeft kraakbeen, het gewrichtskapsel wordt verstevigd door ligamenten.
Meer over de structuur van de schedel
Het dak is het bovenste deel van de hersenen.skelet van het hoofd. En de onderkant is de basis. Het bevat een groot occipitaal foramen. Het gezichtsgedeelte van het bot (met uitzondering van de inferieure schaal), evenals het dak van de schedel, doorlopen 2 stadia van hun ontwikkeling: eerst vliezig en dan benig. De andere botten van de schedel worden gekenmerkt door drie fasen: vliezig, kraakbeenachtig en benig. Overblijfselen van de vliezige schedel (fontanellen genoemd) worden gevonden in het dak van de schedel van de pasgeborene. Er zijn er maar zes: twee mastoïden, twee wigvormig, voor en achter. De grootste zijn voor- en achteraan. De voorste bevindt zich op de kruising van de pariëtale en frontale botten (bij de kruin). Als hij anderhalf jaar oud is, wordt hij verstard. De occipitale (posterieure) fontanel overgroeit al 2 maanden na de geboorte van het kind. Bij voldragen baby's zijn laterale fontanellen meestal afwezig, en als ze dat wel zijn, overgroeien ze ook snel (in de 2e of 3e levensmaand). Bij een pasgeborene is het gelaatsgedeelte minder ontwikkeld dan in de hersenen dan bij een volwassene: tanden zijn afwezig, de luchtbijholten van de schedelbeenderen zijn niet ontwikkeld. De naden verstarren door ouderdom en de laag sponsachtige substantie in de botten neemt af - de schedel wordt kwetsbaar en licht. De groei is voltooid op de leeftijd van 25-30 jaar. De schedel van mannen is relatief groter dan die van vrouwen vanwege de totale grootte van het lichaam. Hobbels en uitsteeksels op de schedelbeenderen zijn minder uitgesproken bij een vrouw dan bij een man.
Dus hebben we de hoofdverdelingen van de axiaal onderzochtskelet. Bedenk dat we het slechts kort hebben gehad over het aanvullende, aangezien dit niet het onderwerp van dit artikel is. Nu weet je dat het axiale skelet is opgebouwd uit verschillende botten met verschillende structuren en functies.
