Het verhaal van Nikolai Sirotinin werd voor het eerstpublieke domein terug in 1958. Dan een voor iedereen onbekende onbekende de bibliothecaris van het dorp Sokolniki V. Melnik beschreef het verhaal van de confrontatie van de artillerie-soldaat door het vijandelijke tankbataljon. Nikolai Sirotinin, wiens prestatie vandaag nog steeds een levendig voorbeeld is van de persoonlijke heldenmoed van de Sovjet-soldaat, werd het hoofdpersonage van dit verhaal.
Nikolay Sirotinin: gegevens over de jager
In de familie van Vladimir Kuzmich Sirotinin en ElenaKorneevna Sirotinina 7 maart 1921 werd een zoon geboren, ze noemden hem Nicholas. De vader van de jongen werkte als ingenieur van de stoomlocomotief, zijn moeder was bezig met landbouw en opvoeding van kinderen, er waren er nog drie naast Kolya in het gezin. Er was een familie in de stad Orjol. Na zijn afstuderen is het bekend dat Nikolai in de Tekmash-fabriek werkte. In 1940 werd hij naar voren getrokken. Hij diende als een gewone jager van het Rode Leger in de buurt van Polotsk.
Nikolay Sirotinin: feat
In juni 1940, de Wit-Russische stad Krichevprobeerde de 4e Panzer-divisie te bezetten, gelegen in de groep troepen van Heinz Guderian, een van de prominente Duitse militaire commandanten. Delen van het 13e Sovjetleger moesten zich terugtrekken. Om de terugtrekking van de kolom te dekken, was artillerie-ondersteuning nodig. Twee geweren bleven achter het pistool - de batterijcommandant en de twintig jaar oude, nietige kleine jongen Nikolay Vladimirovich Sirotinin. Het pistool was verborgen op een collectieve boerderij veld in hoge rogge. De Russische inzet was goed, het pistool lag op een heuvel, maar de vijand zag ze niet. De artilleristen hadden een overzicht van de weg en de brug over de rivier de Dobrost.
17 juli 1941 vertrok een kolom Duitse tanksnaar de snelweg. De batterijcommandant coördineerde geweervuur. Met het eerste schot sloeg sergeant Sirotinin de eerste tank op de brug, de tweede landde in een gepantserde personeelscarrier die het konvooi sloot. Dus de jonge jager slaagde erin om een kurk te maken. De vijand besloot op zijn beurt dat hij te maken had met een hele batterij wapens en minstens een dozijn soldaten.
Op dit moment raakte de luitenant-spotter gewond entrok zich terug in de rest van de eenheden. Nikolai werd verondersteld het voorbeeld van zijn commandant te volgen, maar Sirotinin zag dat hij nog steeds 60 granaten had, hij bleef om de aanval van de vijand te bedwingen.
Een file vormde zich op de brug, twee tanks probeerden een beschadigde auto te duwen, maar hetzelfde lot wachtte hen. Als gevolg hiervan sloeg de held Sirotinin 11 tanks, 6 gepantserde personeelsdragers, 57 infanteristen neer.
Slechts twee uur later kreeg de vijand het commandobepaald waar het pistool van Nikolay zich bevindt. Tegen die tijd had hij nog drie granaten over. Aan het einde van het gevecht vuurde de schutter uit een karabijn, maar werd niet levend gegeven, hoewel de Duitse commandant deze optie voorstelde.
Nikolai Sirotinin, wiens prestatie binnenkwamgeschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, werd begraven als een held in het dorp Sokolnichi door het Duitse leger. Vijanden konden lange tijd niet geloven dat ze door slechts één Rus werden tegengewerkt.
Het verhaal werd hersteld dankzij de aantekeningen van generaal Friedrich Handlef, commandant van de 4th Panzer Division. En de dorpelingen van het dorp Sokolnichi hoorden hoe een three-volley in de lucht werd afgeschoten.
Fictie of echt verhaal?
Nikolay Sirotinin, wiens prestatie een voorbeeld werdmoed en moed op het front van de Tweede Wereldoorlog, toen de vijand sterk was en de Russische soldaat slechts een pistool had, werden landelijk bekend. Dit verhaal werd gepubliceerd door de lokale historicus uit Krichev M.F. Melnikov in het tijdschrift "Twinkle" in 1958. Moderne onderzoekers hebben besloten om de betrouwbaarheid van de slag om Sokolnichi te volgen en ontdekten dat zo'n defensieve operatie inderdaad werd uitgevoerd en de Sovjet-troepen er echt in slaagden de vijand aan de rand van de stad vast te houden.
Ook vandaag bekend is het feit dat deze prestatieDe Sovjet-soldaat Nikolai Sirotinin werd twee jaar later herdrukt in de literatuur. In dit artikel is het verhaal overwoekerd met feiten en zijn er veel meer beschadigde apparatuur.
In 1987 publiceerde dezelfde lokale historicus in het boek 'Ons land liep de weg der eeuwen' het verhaal 'Het woord van de grote soldaat', waarin hij de legende verfraaide.
Was er Nikolai?
Onder onderzoekers van de Grote Vaderlandse OorlogOm de een of andere reden twijfelde deze inconsistentie van feiten in de Sovjetperiode niet. Moderne historici zijn tot een meer gedetailleerde studie van deze kwestie gekomen. Ze kwamen erachter dat er in feite zo'n soldaat Nikolay Vladimirovich Sirotinin was, maar hij diende alleen in een andere divisie, die nog nooit in deze delen was geweest.
Maar hoe het ook zij, de strijd nabij het dorp Sokolnichi vond plaats. Dit is een historisch betrouwbaar feit, gedocumenteerd.
Wat betreft de prestatie die Sirotinin heeft uitgevoerd,schriftelijk bewijsmateriaal, behalve aantekeningen van de plaatselijke historicus, bestaat niet. Het graf van de Russische held-soldaat is er ook niet. Volgens ooggetuigen werd ze verplaatst naar een andere plaats, en de overblijfselen van Nicholas werden herbegraven in een massagraf. De legendarische krijger ontving niet de titel Held van de Sovjet-Unie vanwege het ontbreken van foto's van de familieleden van de overledene. Hij kreeg postuum alleen de volgorde van de Tweede Wereldoorlog.
Een van de onderzoekers van onze tijd "opgegraven"het echte verhaal van de strijd op de snelweg van Warschau, die in die dagen plaatsvond aan de rand van de stad Krichev. De troepen van het Rode Leger begonnen zich haastig terug te trekken over de Sozh-rivier. Het 2e infanteriebataljon onder bevel van Nikolai Andreyevich Kim, een Koreaan van nationaliteit, zou de soldaten dekken. Vanaf de eerste dag van de oorlog trad hij toe tot de gelederen van het Rode Leger, ging deze kant op en bleef in leven. Het waren zijn soldaten die de aan hen toegewezen taak voltooiden, de vijand vasthielden en het voor de Russische soldaten mogelijk maakten om zonder aanzienlijke verliezen te herschikken.
"Nikolai Sirotinin. Eén krijger in het veld. Feat van het 41e jaar"
В 2013 году одним из патриотически настроенных Een film van veertig minuten over de helden van de Grote Patriottische Oorlog werd op de kanalen geschoten (in het bijzonder probeerde de auteur de enige schutter Nikolai Sirotinin te bestendigen). Als bewijsmateriaal werd archiefmateriaal van bewoners van het dorp Sokolnichi verstrekt. De foto was zeer leerzaam, emotioneel en motiverend. De auteur probeerde aan te tonen dat Nikolai Sirotnin zijn prestatie niet volbracht omdat hij onbevreesd was, maar vanwege een gevoel van plicht en liefde voor zijn vaderland.
De rol van eenzame helden in de Grote Patriottische Oorlog
Tijdens de Grote Vaderlandse Oorlog waren ermensen wiens persoonlijke voorbeeld het mogelijk maakte het moreel van de Russische krijger te verhogen, die in de vroege rampzalige jaren van nederlaag aan de hele frontlinie erg zwak was. Het was dankzij deze, hoewel legendarische helden, dat fascistisch Duitsland werd afgewezen. Nikolai Sirotinin is een collectief beeld van een Russische soldaat, een held die alleen de divisie kan stoppen en de vijand met zijn blote handen kan verslaan.
Dergelijke legendes zijn belangrijk voor de opvoeding van de modernejeugd, maar vergeet niet echte mensen die een echte prestatie hebben volbracht. Voor de prijs van hun leven versloegen ze de vijand, stelden ons in staat toekomstige generaties te leven in vredestijd en diep adem te halen.
