Onzekerheidsbeginsel van Werner Heisenberg

Het onzekerheidsbeginsel ligt in het vliegtuigOm de kwantummechanica volledig te demonteren, richten we ons echter op de ontwikkeling van de fysica in het algemeen. Isaac Newton en Albert Einstein, misschien de beroemdste fysici in de geschiedenis van de mensheid. De eerste, aan het einde van de XVIIe eeuw, formuleerde de wetten van de klassieke mechanica, die alle lichamen om ons heen gehoorzamen, de planeten onderworpen aan traagheid en zwaartekracht. De ontwikkeling van de wetten van de klassieke mechanica leidde de wetenschappelijke wereld tot het einde van de negentiende eeuw tot de opvatting dat alle basiswetten van de natuur al open zijn en dat een persoon elk verschijnsel in het universum kan verklaren.

Einstein's relativiteitstheorie

Zoals later bleek, op dat moment alleenhet topje van de ijsberg, nader onderzoek van wetenschappers gooide nieuwe, vrij ongelooflijke feiten. Zo werd aan het begin van de 20e eeuw ontdekt dat de voortplanting van licht (met een eindsnelheid van 300.000 km / s) niet voldoet aan de wetten van de Newtoniaanse mechanica. Volgens de formules van Isaac Newton is de snelheid van een lichaam of golf die wordt geëmitteerd door een bewegende bron gelijk aan de som van de snelheid van de bron en die van de bron. De golfeigenschappen van de deeltjes waren echter van een andere aard. Talrijke experimenten met hen hebben aangetoond dat in de elektrodynamica, jong ten tijde van de wetenschap, een geheel andere reeks regels werkt. Zelfs toen introduceerde Albert Einstein samen met de Duitse theoretisch fysicus Max Planck hun beroemde relativiteitstheorie, die het gedrag van fotonen beschrijft. Voor ons nu is echter niet zozeer de essentie belangrijk, als het feit dat op dit moment de fundamentele onverenigbaarheid van de twee gebieden van de natuurkunde werd onthuld, om te combineren

die wetenschappers trouwens tot op de dag van vandaag proberen.

De geboorte van de kwantummechanica

De mythe van het uitgebreideklassieke mechanica die de structuur van atomen bestudeert. De experimenten van Ernest Rutherford in 1911 toonden aan dat het atoom nog kleinere deeltjes heeft (protonen, neutronen en elektronen genoemd). Bovendien weigerden ze ook om te communiceren onder de wetten van Newton. De studie van deze kleine deeltjes gaf aanleiding tot de nieuwe postulaten van de kwantummechanica voor de wetenschappelijke wereld. Dus misschien is het uiteindelijke begrip van het Universum niet alleen en niet zozeer in de studie van sterren, maar in de studie van de kleinste deeltjes, die een interessant beeld van de wereld op microniveau verschaffen.

Heisenberg onzekerheidsprincipe

In de jaren twintig zette de kwantummechanica zijn eerste stappen, en alleen wetenschappers

besefte wat er voor ons uit volgt. In 1927 formuleerde de Duitse natuurkundige Werner Heisenberg zijn beroemde onzekerheidsprincipe, dat een van de belangrijkste verschillen aantoont tussen de microkosmos en onze vertrouwde omgeving. Het bestaat erin dat het onmogelijk is om tegelijkertijd de snelheid en ruimtelijke positie van een kwantumobject te meten, alleen omdat we er tijdens de meting invloed op uitoefenen, omdat de meting zelf ook met behulp van kwantum wordt uitgevoerd. Om het volkomen banaal te zeggen: bij het evalueren van een object in de macrokosmos zien we het licht ervan weerkaatst worden en trekken op basis hiervan conclusies over. Maar in de kwantumfysica heeft het effect van lichtfotonen (of andere afgeleiden van metingen) al invloed op het object. Het onzekerheidsprincipe heeft dus voor begrijpelijke problemen gezorgd bij het bestuderen en voorspellen van het gedrag van kwantumdeeltjes. Tegelijkertijd, wat interessant is, kunt u de snelheid afzonderlijk of afzonderlijk de positie van het lichaam meten. Maar als we tegelijkertijd meten, hoe hoger onze snelheidsgegevens zijn, hoe minder we weten over de feitelijke positie, en vice versa.