Zich een vraag stellen, een sater - wie is het, manIk moet begrijpen dat de moderne interpretatie op de een of andere manier verschilt van die van de Grieken. Tegenwoordig worden satires, als mythische wezens, op een negatieve manier geïdentificeerd met lust en losbandigheid, terwijl ze in de oudheid eerder goodies waren.
Satyr: Mythology of Ancient Greece
De Grieken beschouwden saters als de metgezellen van de god van wijn en plezier van Dionysus. Ze hielpen hem bij het regelen van vakanties en namen deel aan het plezier.
Verschillende voorstellingen van hoe sater eruit zag.Mythologie beweert dat hij paarden- of geitenpoten, oren en een staart en hoorns had. Soms wordt paardenfallus aan dit portret toegevoegd. Dit is begrijpelijk, omdat Dionysus verantwoordelijk was voor de vruchtbaarheid in al zijn manifestaties, inclusief de vruchtbaarheid bij de mens. In die tijd werd fysieke liefde beschouwd in de context van vruchtbaarheid, dus werden satires vereerd in dit aspect. Het bewijs van dit verplichte spel van saters is een klein onderdeel van de theatervoorstelling, die aan het einde van elk stuk ter ere van Dionysus werd georganiseerd als de god van wijn, plezier en vruchtbaarheid.
Fauns
Met het verstrijken van de tijd en de uitbreiding van het rijk van de Romeinende functies en kwaliteiten van de satire zijn veranderd. Ze vermengden zich met de ideeën van de Romeinen over de fauns. Maar de faun is geen sater. Mythologie geeft aan dat de fauns op een geit lijken en dat saters op paarden lijken. Tegenwoordig denken mensen vaak met de woorden "sater" en "faun" dat dit verschillende namen zijn voor hetzelfde mythische karakter.
Tegelijkertijd is de faun een natuurgeest, die in zijnde turn was verbonden met de Griekse Pan. Met andere woorden, van de oorspronkelijke functies van deze karakters is geen spoor meer over. De Romeinse traditie is stevig verankerd in kunst en literatuur, dus worden saters afgeschilderd als eigenaren van een menselijk lichaam en geitenpoten.
Kunst en mythologie
Vroege Griekse kunst verbeeldde gevolgDionysus als oude en lelijke wezens. Maar de kunstscholen veranderen en daarmee de sater. Mythologie begint, onder invloed van de werken van de Zolderschool, saters te verbeelden in het aspect van vruchtbaarheid, jeugd en plezier.
Ze zijn liefhebbers van plezier, plezier en vrouwen.Hun oorspronkelijke fauna verandert geleidelijk onder invloed van de stromingen van het humanisme. Satires van de wellustige metgezellen van de god van wijn en vreugde in al zijn manifestaties veranderen in zorgeloze en vriendelijke dansliefhebbers. In een van Aesop's fabels wordt de sater (de mythologie was tegen die tijd al enigszins veranderd) beschreven als een gastvrije gastheer die verbaasd is over de onstandvastigheid van mensen.
