Politicologie is een wetenschap die alle aspecten bestudeertwereldpolitiek, haar culturele, sociologische, psychologische, institutionele en geografische kenmerken. Wat is politiek? Het antwoord op deze vraag kan nogal veelzijdig zijn, aangezien er nog steeds geen precieze en duidelijke definitie van dit concept bestaat. In de afgelopen jaren is het echter algemeen aanvaard om rekening te houden met de sfeer van staatsactiviteit die verband houdt met de interactie van verschillende klassen, nationale en sociale groepen bij het oplossen van de problemen van het veroveren, behouden en ontwikkelen van staatsmacht. Dit is de realiteit van elke beschaafde staat.
Voorwerp en onderwerp van de politieke wetenschappen
De politicologie neemt alle kanten om te studerenhet wereldpolitieke systeem, respectievelijk, het voorwerp van zijn belangstelling zal de politieke wereldrealiteit zijn. Maar deze realiteit wordt in verschillende aspecten ook bestudeerd door andere wetenschappen - filosofie, psychologie, sociologie, geschiedenis, enz. Wat maakt het mogelijk om politicologie als een aparte tak van wetenschappelijke kennis te onderscheiden? Dit is het onderwerp van onderzoek. Maar zelfs hier konden politicologen lange tijd niet tot een consensus komen en een duidelijke definitie geven van het onderwerp van deze wetenschap. Pas in 1948 identificeerde een groep experts uit Europese landen en Amerika de problemen die door de politicologie worden bestudeerd. Deze omvatten: politieke geschiedenis, politieke instellingen en openbare organisaties, partijverenigingen en bewegingen, evenals internationale betrekkingen.
Een dubbelzinnige kijk op het object en het onderwerpPoliticologie wordt allereerst geassocieerd met de wens van veel westerse politicologen om de wetenschap in twee takken te verdelen: toegepast en theoretisch. Dus aan het begin van de twintigste eeuw koos de Amerikaanse wetenschapper Seymour Lipset de politieke sociologie als een onafhankelijke tak en beschouwde hij de structuur en het functioneren van instellingen van staatsmacht en verschillende politieke verenigingen en hun interactie met de samenleving als het onderwerp van zijn onderzoek. Veel wetenschappers, die S. Lipset volgden, stelden voor om politieke wetenschappen en politieke sociologie te identificeren en formuleerden het onderwerp politieke wetenschappen als volgt: de studie van hoe de samenleving de politieke instellingen gebruikt die haar leven reguleren en politieke ideeën verzamelt voor haar ontwikkeling.
Maar niettemin kreeg het punt universele steun.van mening dat politicologie een integrale wetenschap is die vele aspecten van de studie van de samenleving omvat en dat het object en onderwerp van de politicologie daarom verschillende belangrijke componenten omvat. Deze omvatten: het niveau van de politieke bewustzijnscultuur in de samenleving; politieke instellingen, partijen en groeperingen; interstatelijke en intrastatelijke politieke interacties; onderwerpen van het politieke leven, namelijk een individu, een sociale groep, politieke leiders en de managementelite.
Onderwerp en methode van politicologie
Politieke wetenschappen als een reeks verschillende wetenschappen die hebbenindividuele onderwerpen, methoden en benaderingen bij de studie van politieke verschijnselen in de samenleving, worden alleen met hen verenigd door een object - politieke realiteit. De politicologie verenigt en verzamelt alle kennis die is opgedaan door andere sociale wetenschappen en de resultaten van onderzoek naar het veelzijdige politieke leven. Hieruit volgt dat het onderwerp en object van de politieke wetenschap kan worden gedefinieerd als de studie van de diversiteit van politieke relaties, het functioneren en de ontwikkeling van verschillende politieke instellingen in verschillende staatssystemen, de studie van het politieke leven van mensen, regerende partijen en hun interactie om macht uit te oefenen en te behouden.
Natuurlijk vindt de studie van al deze verschijnselen plaats met behulp van verschillende wetenschappelijke methoden. Wat is een methode? Dit is een constructie van bepaalde technieken enmanieren om wetenschappelijke kennis te verwerven en te verwerven. In de moderne politieke wetenschappen worden verschillende onderzoeksmethoden gebruikt, zowel traditionele als de nieuwste. Historische, vergelijkende, institutionele methoden moeten als traditioneel worden geclassificeerd, terwijl methoden van expertbeoordeling, bedrijfsspelletjes, simulatiemethoden, structurering en wiskundige modellering als de nieuwste moeten worden geclassificeerd.
Een complexe en dubbelzinnige kijk op het object enhet onderwerp politieke wetenschappen wordt verklaard door een buitengewone en veelzijdige benadering van deze tak van wetenschappelijke kennis, die bestaat uit een reeks onafhankelijke wetenschappelijke disciplines die individuele aspecten van het politieke leven van de samenleving bestuderen en hun eigen onderwerp en onderzoeksmethodologie hebben.
