/ / Orthoepische normen van de Russische literaire taal

Orthoepische normen van de Russische literaire taal

Ortoëpie riep de totaliteit van alle uitspraaknormen inliteraire taal, evenals een aparte sectie taalkunde die de werking van deze normen bestudeert. Orthoepy als sectie ontwikkelt aanbevelingen voor de uitspraak van verschillende klanken, klankcombinaties, grammaticale vormen, woorden die zijn geleend uit andere talen.

Mondelinge spraak is gebaseerd op concepten zoalsuitspraak en stress. Heel vaak worden ze niet in de juiste mate weergegeven in het schrijven, dus het is belangrijk om te weten hoe woorden correct in een literaire taal moeten worden uitgesproken, vooral omdat mondelinge spraak zich zeer snel ontwikkelt en wijdverbreid is. Het is geen geheim dat mensen de afgelopen jaren minder hebben gelezen en geschreven en meer praten en luisteren.

Het grootste probleem is dat de bestaande orthoepische normen vaak worden geschonden. Wat veroorzaakte deze fouten? Laten we deze fouten en de regels die u zullen helpen om ze te vermijden eens nader bekijken.

Orthoepische normen van de Russische literaire taalregelen de juiste uitspraak van klanken in verschillende fonetische posities, met andere klanken, in bepaalde grammaticale vormen en op zichzelf staande woorden. Een onderscheidend kenmerk van uitspraak is uniformiteit. Spelfouten kunnen de perceptie van spraak door luisteraars negatief beïnvloeden. Ze kunnen de aandacht van de gesprekspartner afleiden van de essentie van het gesprek, misverstanden en irritatie veroorzaken. Uitspraak die overeenkomt met orthoepische normen, maakt communicatie eenvoudiger en effectiever.

Orthoepische normen bepaalt het fonetische systeem van de taal. Elke taal wordt gekenmerkt door zijn eigen fonetische wetten die de uitspraak regelen van geluiden en woorden die ze creëren.

De basis van de Russische literaire taal ishet Moskou-dialect maakt in de Russische orthoepie echter een onderscheid tussen de zogenaamde "junior" en "senior" normen. De eerste weerspiegelt de onderscheidende kenmerken van de moderne uitspraak, de tweede vestigt de aandacht op de oude orthoepische normen in Moskou.

Basis uitspraakregels

In het Russisch worden alleen die duidelijk uitgesprokenklinkers die benadrukt worden: tuin, kat, dochter. Die klinkers die zich in een niet-gespannen positie bevinden, kunnen duidelijkheid en duidelijkheid verliezen. Dit is de wet van reductie. Dus de klinker "o" aan het begin van een woord zonder spanning of in lettergrepen met voorgespannen lettergrepen kan worden uitgesproken als "a": s (a) roca, b (a) rona. In onbeklemtoonde lettergrepen kan een onduidelijk geluid worden uitgesproken in plaats van de letter "o", bijvoorbeeld zoals de eerste lettergreep in het woord "head".

De klinker "i" wordt uitgesproken als "s" na een voorzetsel, een vaste medeklinker, of wanneer twee woorden samen worden uitgesproken. Bijvoorbeeld "lerarenopleiding", "gelach en tranen."

Wat betreft de uitspraak van medeklinkers, itgeleid door de wetten van bedwelming en assimilatie. Stemhebbende medeklinkers die voor een dof geluid staan, zijn verdoofd, wat een kenmerkend kenmerk is van de Russische spraak. Een voorbeeld is het woord "pilaar", waarvan de laatste letter verbluft is en wordt uitgesproken als "p". Er zijn veel van dergelijke woorden.

In veel woorden, in plaats van het geluid 'h', moet men 'sh' (het woord 'wat') uitspreken, en de letter 'g' aan het einde wordt gelezen als 'v' (de woorden 'mijn', 'niemand " en anderen).

Zoals hierboven vermeld, orthoepische normenomgaan met de uitspraak van geleende woorden. Gewoonlijk gehoorzamen dergelijke woorden de normen die in de taal bestaan, en slechts soms kunnen ze hun eigen kenmerken hebben. Een van de meest voorkomende regels is om de medeklinkers voor de "e" te verzachten. Dit kan worden gezien in woorden als "faculteit", "crème", "overjas" en anderen. In sommige woorden kan de uitspraak echter variëren ("decaan", "terreur", "therapie").

Orthoepische normen - dit zijn ook de normen voor het aangeven van stress, die niet in het Russisch is vastgelegd. Dit betekent dat de klemtoon kan verschillen in verschillende grammaticale vormen van het woord ("hand" - "hand").

Onthouden, juiste spraak is de sleutel tot succes... Het moet voortdurend worden verbeterd en ontwikkeld. Het is beter om nog een keer in het orthoepische woordenboek te kijken dan voortdurend elementaire en belachelijke fouten te maken in uitspraak of klemtoon. Spreek prachtig!