Zoals u weet, de Latijnse taal in de moderne wereldis dood. Dat wil zeggen, er wordt niet gesproken. Maar alles bleek zo dat deze taal actief wordt gebruikt in medische terminologie. Geen enkele filoloog kan ook zonder kennis van de taal, zelfs niet de elementaire: lezen en kalligrafie. Stress in het Latijn is een van de meest complexe fonetische kenmerken. Dit artikel gaat over hem.
Geschiedenis van de taal
Latijn behoort tot de Indo-Europese familie. Het is vernoemd naar een stam Latijnen die in een kleine regio van Italië woonden - Latium.
Latijn werd de staatstaal ineen groot deel van Europa, maar ook in Noord-Afrika, in delen van Azië. In de II eeuw voor Christus. e. er is een wederzijdse verrijking van de Griekse en Latijnse talen, aangezien Griekenland in deze periode werd veroverd door Rome. Hiermee wordt een aanzienlijk aantal ontleningen van Griekse woorden in het Latijn en Griekse medische terminologie in verband gebracht.
De Latijnse taal blijft de belangrijkste bron voor de kunstmatige creatie van nieuwe medische termen in moderne talen.
Honderden jaren bleef het Latijn voor Europa de taal van wetenschap en cultuur. Er is een enorme hoeveelheid literatuur over gemaakt (historische kronieken, theologische, wetenschappelijke en filosofische verhandelingen, gedichten).
Zelfs een minimaal voltooide cursus beheersenMet Latijn kun je gemakkelijk de oude Griekse taal leren, en het begrijpen van de woordenschat en grammaticale structuur van de Latijnse taal zal enorm helpen bij de studie van Romaanse talen (Spaans, Frans, Italiaans) en Germaans (Duits, Engels). Latijn had ook invloed op de Russische taal, in de woordenschat waarvan er veel Latinismen zijn.
Latijn werd de basis voor de creatie van alle Romaanse talen. Veel Latijnse woordenschat is doorgedrongen in andere Europese talen, voornamelijk uit de wetenschap, geneeskunde, cultuur en intellectueel erfgoed.
De grammatica van de Latijnse taal is duidelijk, beknopt en inover het algemeen is het beschikbaar voor snelle assimilatie. Het is praktisch de enige taal ter wereld met zo'n harmonieuze en gestructureerde grammatica. Latijnse terminologie is wijdverbreid in de wereldtaalkunde. Deze taal ontwikkelt taalkundig denken en draagt ook bij tot de meest nauwkeurige uitdrukking van hun gevoelens en gedachten in hun moedertaal. Geen wonder dat alle vooraanstaande geesten van de afgelopen eeuwen deze taal in hun verplichte onderwijsprogramma hebben opgenomen.
Tegenwoordig is medisch en filologisch onderwijs onmogelijk zonder de basisprincipes van het Latijn te begrijpen. Het leren van talen is van het grootste belang bij de opleiding van deze professionals.
En ze beginnen hun reis meestal met het begrijpen van de fonetische grondslagen, waaronder de nadruk in het Latijn.
reglement
In termen van het leren van Latijn is niet de gemakkelijkstetaal die in de wereld bestaat. Maar alleen omdat er geen levende dragers van zijn. Vanuit het oogpunt van taalkunde is het natuurlijk vrij eenvoudig als je alle details goed begrijpt.
Er zijn slechts drie regels voor klemtoon in het Latijn:
- In het Latijn kan nooit de nadruk op de laatste lettergreep worden gelegd.
- De klemtoon valt op de voorlaatste lettergreep, maar alleen als deze lang is; als de voorlaatste kort is, dan plaatsen we deze op de derde van het einde.
- De nadruk wordt nooit buiten de derde lettergreep geplaatst.
Dat is alles! Drie eenvoudige regels die gemakkelijk te onthouden zijn. Maar als je ze leest, kunnen er direct veel vragen rijzen. Bijvoorbeeld:
- Hoe wordt het aantal lettergrepen bepaald?
- Wat betekent een lange lettergreep?
- Wat is een korte lettergreep?
- Hoe werkt de lettergreepsectie?
In feite zijn er heel eenvoudige antwoorden op deze vragen.
Hoe het aantal lettergrepen te bepalen
Direct in het Latijn benadrukkenhangt af van de lettergreep. Wat is een lettergreep? Het is de kleinste uitspraakeenheid van de taal. Dat wil zeggen, het draagt geen semantische lading, maar is gewoon een combinatie van verschillende geluiden.
Net als in veel andere talen, het aantal lettergrepenin het Latijn wordt het bepaald door het aantal klinkers in een woord. Maar in het Latijn zijn er ook tweeklanken, dat wil zeggen combinaties van twee klanken die een overgang van het ene klinkertype naar het andere impliceren. Simpel gezegd, twee klinkers die niet worden gescheiden door een medeklinker.
Dit taalkundige fenomeen kan verwarrend zijn voor iemand die net is begonnen met het leren van een taal. Maar de tweeklank is één lettergreep, hoewel hij uit twee klinkers bestaat.
Bijvoorbeeld slokdarm... Dit woord heeft vier lettergrepen, hoewel er vijf klinkers zijn. Tweeklank Oh is een lettergreep! Evenzo:
- auris - 2 lettergrepen, tweeklank au;
- wervels - 3 lettergrepen, tweeklank ae;
- foetor - 2 lettergrepen, tweeklank Oh.
Hoe werkt de lettergreepsectie?
Om te begrijpen hoe de lettergreepsectie verloopt, hoeft u slechts negen regels te leren. Ze zullen u helpen om nauwkeurig de nadruk te leggen op het Latijn.
Syllabische sectie:
- Tussen twee klinkers (als ze geen tweeklank vormen). Bijvoorbeeld, tu-a.
- Voor een enkele klinker. Bijvoorbeeld, simi-a (let op: de regel is van toepassing als deze klinker niet wordt voorafgegaan door qu).
- Tussen twee medeklinkers. Bijvoorbeeld: jus-tus (uitzonderingen: een combinatie van dumb (d, t, g, k, b, p) en glad (r, l).
- Voordat u gaat combineren "qu"... Bijvoorbeeld, anti-quus.
- Tussen een tweeklank en een klinker. Bijvoorbeeld, europae-um.
- Er zijn een paar vloeiende geluiden vóór de combinatie. Bijvoorbeeld, tene-brae.
- Binnen een groep van drie of meer medeklinkerletters (onthoud dat de combinaties van mute en vloeiend ondeelbaar zijn). Bijvoorbeeld, mons-trum.
- Na het voorvoegsel-voorvoegsel. Bijvoorbeeld, in-structio.
- Na de brief "j"dat is tussen twee klinkers. Bijvoorbeeld, pej-ons.
Korte lettergrepen
De uitspraak is niet afhankelijk van of het geluid lang of kort is. Maar dit moment heeft een aanzienlijke invloed op de regels voor het aangeven van stress in het Latijn.
Dus de lettergreep wordt kort genoemd:
- als het voor een groep klinkers komt. Bijvoorbeeld, atrikum... Het is de moeite waard eraan te denken dat de klinker vóór de klinker altijd kort is!
- indien geplaatst voor de letter "h". Bijvoorbeeld, extrenho.
Dit zijn soorten korte geluiden per positie.Maar er zijn er ook die kort van aard zijn. Dat wil zeggen, historisch gezien werden ze langer (melodieus) uitgesproken dan lange klinkers. Meestal worden ze schriftelijk aangegeven door een "hoed" in een halve cirkel. Bijvoorbeeld, vólŭcre.
Lange lettergrepen
Ja, zo bleek, dit is niet zo eenvoudigLatijnse taal! Woordstress hangt van veel factoren af. Met inbegrip van de lengte en beknoptheid van de lettergreep, de openheid en nabijheid ervan (bedenk dat een open lettergreep eindigt op een klinker, gesloten in een medeklinker, zoals in het Russisch).
Dus de lettergreep is lang:
- als het een tweeklank (digraph) bevat. Bijvoorbeeld, krataegus.
- als het voor een medeklinkergroep komt. Bijvoorbeeld, potentilla.
- als het voor een van de medeklinkers "x" of "z" komt. Bijvoorbeeld, reflexus.
Het is erg belangrijk om het volgende te onthouden! Medeklinkers c, b, p, t, d in combinatie met l, r zal geen lengtegraad creëren voor de voorgaande klinker. Bijvoorbeeld, Groenebeha, anhydrus. Gemarkeerde geluiden zijn beknopt!
In het geval van de lengtegraad van een klank (en dus van een lettergreep) zijn er ook historisch vastgestelde patronen. Schriftelijk worden ze aangegeven met een lijn. Bijvoorbeeld benOcus.
Homoniemen
Een zeer interessant en informatief onderwerp inLatijn studeren zal naar een dergelijk fenomeen verwijzen als homoniemen. Uit de regels van de Russische taal weet iedereen dat dit woorden zijn die qua spelling hetzelfde zijn, maar qua betekenis verschillen. Maar alles is duidelijk met de taal die door de meerderheid van de Russen wordt gesproken. Maar het Latijn kan in dit opzicht voor veel verrassingen zorgen.
Het is een feit dat de lengte en beknoptheid van een geluid niet altijd schriftelijk wordt weergegeven. Er zijn veel gelijknamige woorden in de taal, die, afhankelijk van de spanningsinstelling, hun lexicale betekenis veranderen.
Bijvoorbeeld malum - kwaad (lange klinker), menlumen - appel (korte klinker).
Om geen totale fout te maken, moet u begrijpen hoe u in het Latijn de nadruk legt op de lengte en beknoptheid van klanken.
Laten we nog een paar woorden nemen. Wanneer er een grafische aanduiding op schrift is, is de lexicale betekenis van het woord gemakkelijker te begrijpen. Bijvoorbeeld,
- occikdit - kills (lengtegraad is aangegeven);
- occikdit - valt eraf (beknoptheid is aangegeven).
Als er geen opslagpictogram is, is alles veel gecompliceerder.
Uitzonderingen op de regel
De nadruk in het Latijn is te wijten aan het nummerreglement. Maar zoals u weet, zijn er altijd uitzonderingen op. In het Latijn worden ze meestal geassocieerd met woorden die van buitenaf komen, d.w.z. geleend. De meeste van deze woorden komen uit de Griekse taal.
In hen, in de tweede lettergreep vanaf het einde, werd de klinker vóór de klinker beklemtoond. Griekse tweeklanken zijn geëvolueerd tot lange klinkers tijdens het romaniseringsproces. Bijvoorbeeld, Achillea (duizendblad), giganteus (reusachtig).
De volgende categorie uitzonderingswoorden verwijst naar neologismen, namen die zijn ontleend aan moderne talen. Meestal kan er ook stress in worden gelegd, niet volgens de algemene regels.
voorbeelden
Laten we nu de principes van benadrukken in het Latijn eens nader bekijken. Voorbeelden zullen u helpen om uiteindelijk alles in deze kwestie te begrijpen.
- In deene - het woord bestaat uit twee lettergrepen (omdat er twee klinkers zijn), dus de eerste wordt benadrukt.
- Eenrma - volgens hetzelfde principe.
- Natura - dit is een meerlettergrepig woord (drie lettergrepen, omdat er drie klinkers zijn), de tweede lettergreep is open en lang, dus de nadruk valt erop.
- P.ublicus - de klemtoon valt op de derde lettergreep vanaf het einde, aangezien de tweede lettergreep kort is.
- Potentia - een woord bestaande uit vier lettergrepen (vier klinkers), de klemtoon valt op de derde lettergreep vanaf het einde, omdat de lettergreep ervoor kort is.
- EURovervader - een woord dat uit drie lettergrepen bestaat (de combinatie eu is een tweeklank), de nadruk ligt op de tweede lettergreep, omdat de laatste kort en open is.
