Onze wereld is gewoon ondenkbaar zonder hooggeplaatste politici en verschillende functionarissen. Velen van hen verwierven geen roem, zelfs niet terwijl ze in leven bleven en de hun toegewezen functies vervulden, maar er zijn mensen die zelfs daarna worden herinnerdtwee decennia na hun dood. Een van deze historische personages is Yitzhak Rabin. Zijn biografie zal in dit artikel in detail worden besproken.
Geboorte en ouders
De toekomstige winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede werd geboren op de eerste dag van maart 1922. Zijn vader was Nehemia Rabinen mama Rose Cohen. Bovendien zijn vader kwam uit Oekraïne en op zijn achttiende belandde hij in de Verenigde Staten, waar hij zich bij de gelederen voegde zionistisch arbeidersbeweging "Poaley Zion"... Op hetzelfde tijdsperiode hij veranderde zijn eigen achternaam Rubicov in Rabin... En in 1917 kwam de jonge man naar Palestina om soldaat te worden. "Joods Legioen", die toen onder toezicht stond van de Britse autoriteiten.
moeder Yitzhak werd geboren in de stad Mogilevgelegen in Wit-Rusland... Rose was de dochter van een houthandelaar. Daarnaast, haar familieleden waren hoogopgeleide en gerespecteerde mensen die succes wisten te behalen in de politiek. Dus in het bijzonder haar neef werd een Israëlische diplomaat en lid Knesset van factie "Mapai"... in 1919 Rose Cohen belandde in Palestina, daar zeilde op het eerste schip van het Russische rijk. In het nieuwe land woonde de vrouw oorspronkelijk in Jeruzalem, en nu al... na verhuisd naar Haifu, waar ze een van de oprichters van de cel werd "Hagans", en een beetje later en haar het hoofd. Voor haar inspanningen gericht op het realiseren van vrouwenrechten kreeg ze de onuitgesproken bijnaam Rode Roos.
In militaire dienst gaan
Op de leeftijd van negentien jaar, Yitzhak Rabin, wiens familie altijd al zijn inspanningen heeft gesteund, heeft zich vrijwillig aangesloten bij "Palmach" - speciale schokploeg "Hagans", dat later een integraal onderdeel van het leger werdverdediging van de staat Israël. Opgemerkt moet worden dat later, zelfs nadat de eenheid was ontbonden, haar voormalige leden jarenlang leidende posities bekleedden in de Israëlische politieke wereld, kunst en literatuur.
Eerste opkomst
Vier jaar na het begin van zijn militaire loopbaan, Yitzhak Rabin kon de eerste plaatsvervangend commandant wordenbataljon in het detachement. Als gevolg van een speciale operatie van de Britten op 29 juni 1945 werd hij echter gearresteerd, maar vijf maanden later vrijgelaten. Na zo'n test te hebben doorstaan, wilde de jonge jood naar de Verenigde Staten voor onderwijs, maar mocht hij zijn land niet verlaten.
Even later nam onze held deel aan onafhankelijkheidsoorlog Israël en leidde zelfs verschillende militaire operaties in Jeruzalem, vocht met de Egyptenaren in de woestijn Negev.
Persoonlijk leven
In 1948, Jitschaku Rabin trouwde met een repatriant uit Duitsland genaamd Lea Schlossberg... IN huwelijk ze hadden twee kinderen: een zoon Yuval en dochter Dalia.
formatie
Jitschak Rabin, wiens politieke activiteiten hieronder zullen worden beschreven, studeerde af aan de landbouwschool in 1940 "Kaduri"... In 1953 voltooide hij met succes zijn studie aan het British Staff College.
Gevaarlijke memoires
Op de zonsondergang jaren 70 Jitschak Rabin beschreef zijn levensherinneringen in een boek genaamd "Pinkas Sherut"... In dit werk noemde hij een episode waardoor hij jarenlang niet vredig kon slapen. Het gebeurde tijdens onafhankelijkheidsoorlogentoen het Defensieleger met geweld vijftigduizend Palestijnen uit de stad verdreef Lod Ramle... Dit feit werd verwijderd uit de definitieve versie.boeken in druk door een speciale regeringscommissie die soortgelijke publicaties van Israëlische ministers nauwlettend in de gaten hield. Dit werd gedaan om de mogelijkheid van schade aan de veiligheid van Israël uit te sluiten.
Hoogste militaire prestaties
In de periode van 1956 tot 1959. Jitschak Rabin diende als generaal-majoor van het Defensieleger van de staat Israël.
Daarna en tot 1963 was hij de eerste plaatsvervangend hoofd algemeen personeel land. In de periode van 1964 tot 1968. hoofd van de defensieafdeling. Het is dankzij zijn kennis, ervaring en buitengewoon denken van het Israëlische leger slaagde erin een briljante en uiterst belangrijke overwinning te behalen op de strijdkrachten die het land vanuit Egypte, Jordanië en Syrië aanvielen.
Vertrek naar de politiek
Na het voltooien van zijn militaire dienst in februari 1968, Rabin, wiens afkomst geen twijfel deed rijzen over zijn Joodse wortels, werd benoemd tot ambassadeur van Israël in Verenigde Staten van Amerika.
Later vijf jaar lang werd hij teruggeroepen uit Washington, waar hij lid werd van de partij'Avoda'. Nog een jaar later werd de politicus verkozen tot lid van de Knesset, waardoor hij de minister van Arbeid van Israël kon worden. In de zomer van 1974 werd hij de minister-president van de staat. - na Golda Meir ontslag genomen. Het is vermeldenswaard dat de regering leidde Rabin Het was constant onstabiel, aangezien Yitzhak in sterk conflict was met het toenmalige hoofd van het Ministerie van Defensie Shimon Peres.
Als hoofd van het kabinet van ministers was Yitzhak in staat om:interim-overeenkomsten sluiten met Syrië en Egypte, persoonlijk een operatie leiden die gericht is op het vrijlaten van Israëlische gijzelaars in Oeganda.
Schandaal
15 maart 1977 in de krant"Haaretz»Er is een artikel gepubliceerd dat er een bank is in de Verenigde Staten scoregeopend in de naam van Leia Rabin... Sinds het buitenland score het was in die tijd illegaal voor de burgers van Israël, Yitzhak had geen andere keuze dan de volledige verantwoordelijkheid voor deze aflevering op zich te nemen en op 7 april af te treden.
Een nieuwe ronde
in 1984 Rabin keerde terug naar de functie van minister van Defensie en bekleedde deze tot 1990. Tijdens de Eerste intifada hij besloot zijn toevlucht te nemen tot extreem hardmaatregelen en beval zijn ondergeschikten om zonder uitzondering letterlijk de botten van alle Palestijnse demonstranten te breken. Maar naarmate het conflict vorderde, realiseerde de generaal zich dat de oplossing voor het Arabisch-Israëlische conflict niet op het vlak van de macht lag, maar in de richting van vredesonderhandelingen tussen beide partijen in het conflict.
Opnieuw slaagde hij erin om in 1992 de post van premier te bekleden. Een jaar later heeft hij ging zitten aan de onderhandelingstafel in Oslo met Yasser Arafat en ondertekende vredesakkoorden. Voor deze stap ontving Yitzhak vervolgens de Nobelprijs voor de Vrede. Echter, in Israël zelf, zo'n stap van de kant Rabin op twee manieren gereageerd.Alles wordt verklaard door het feit dat er tussen Palestina en Israël sprake was van wederzijdse erkenning van elkaar als afzonderlijke staten, waardoor de Palestijnse Autoriteit de controle kreeg over het grondgebied van de Gazastrook en de westelijke oever van de rivier de Jordaan. Veel Israëli's beschuldigden Yitzhak van het verraden van de belangen van hun land en gaven hem de schuld van de dood van duizenden Joden die stierven nadat de Oslo-akkoorden waren ondertekend.
En op 24 oktober 1994 tekende de Israëlische politicus een vredesverdrag met Jordanië.
Einde leven
4 november 1995 Jitschaki Rabin sprak tijdens een bijeenkomst van vele duizenden op het Koningsplein van Israël ter ondersteuning van het lopende Oslo-proces. Het moment waarop de premier, na het einde van zijn vurige toespraak liep naar zijn auto, werden drie schoten op hem afgevuurd, als resultaat die hij veertig minuten later in het ziekenhuis stierf. Zijn moordenaar was een student genaamd Yigal Amir, die zijn daad toeschreef aan het beschermen van het volk van Israël tegen verraderlijke overeenkomsten.
Jitschak Rabinwiens moord veroorzaakte brede resonantie niet alleen in de staat, maar ook in allemaal vrede, werd begraven op een berg Herzl (Jeruzalem). Veel hoofden van andere landen, waaronder de VS, Egypte en Jordanië, woonden de begrafenis van de politicus bij. Zoon van de overledene Yuval elke dag ontving ik vele brieven van over de hele wereld met condoleances. De dood van Yitzhak maakte hem tot een echt symbool en idool voor het Israëlische linkse kamp.
NS. Jitschak Rabin - dit zijn de borden die in 2005 op veel straten in Israël verschenen. Ook bruggen, lanen, wijken, scholen, boulevards, tuinen, een theater, synagogen, een ziekenhuis, een militaire basis en zelfs een elektriciteitscentrale werden naar de politicus vernoemd.
In 1997 bepaalde de Memorial Day Act dat elke 12e dag van de maand Khevshan volgens de Joodse kalender een officieel goedgekeurde herdenkingsmunt wordt in de middag Jitschak Rabin.
Overigens een opmerkelijk feit: een van de straten in Neurenberg, genoemd naar de overleden premier, kruist de laan, die vernoemd is naar meer een Israëlische politicus - Ben Gurion.
Jitschak Rabin op dit moment vereerd. Bijvoorbeeld, in 2009 op de dag van zijn moord in Tel Aviv geslaagd rally, waarop een videoboodschap werd getoond van de toenmalige Amerikaanse president Barack Obama. Amerikaanse politicus sprak vertrouwen uitdat er een definitieve vrede zal worden bereikt tussen de Palestijnen en de Israëli's.
