"Pedagogisch gedicht" Makarenko, inhoudwat tegelijkertijd een praktisch hulpmiddel is voor het opleiden van een volwaardige burger van de samenleving en een levendig literair werk, is een van de 'parels' van de Sovjetliteratuur. De gebeurtenissen beschreven in de roman zijn autobiografisch, de karakters dragen echte namen, inclusief de auteur zelf. De sleutel tot het onderwijssysteem Makarenko is het idee om de persoonlijkheid van het kind via het team te onderwijzen. De verklaring van dit idee is in feite toegewijd aan "Pedagogisch gedicht" door Makarenko. Samenvatting, zoals de roman zelf, bestaat uit 3 delen en 15 hoofdstukken (inclusief de epiloog). Tegelijkertijd werd het gedicht vrijwel "heet op de hielen" gecreëerd, direct tijdens het leven van de kolonie.
"Pedagogisch gedicht" Makarenko: een samenvatting van de hoofdstukken
In de inhoud van de roman verschillendespeerpunten: het fundament van de kolonie, het verschijnen van de eerste kolonisten en de eerste problemen, het 'keerpunt' in het gedrag van de leerlingen, de vorming van het team, sociale interactie.
Begin van de actie
De actie van het gedicht vindt plaats in de jaren 1920eeuw in de USSR. De vertelling wordt uitgevoerd namens de auteur zelf (Anton Makarenko). "Pedagogisch gedicht" begint met het feit dat de hoofdpersoon voor hen een kolonie sticht. Gorky bij Poltava voor straatkinderen, onder wie jeugdige delinquenten. Naast Makarenko zelf bestond het onderwijzend personeel van de kolonie uit twee opvoeders (Ekaterina Grigoryevna en Lidiya Petrovna) en één bezorger (Kalina Ivanovich). Met materiële steun was het ook moeilijk - het grootste deel van het staatseigendom werd keurig geplunderd door de directe buren van de kolonie.
Eerste kolonisten
De eerste leerlingen van de kolonie waren zes jongens(vier waren al 18 jaar oud): Burun, Bendyuk, Volokhov, Goode, Zadorov en Taranets. Ondanks het warme welkom (voor zover de omstandigheden in de kolonie dat toelieten), maakten de toekomstige kolonisten meteen duidelijk dat hun leven hier niet bijzonder aantrekkelijk was. Er was geen sprake van discipline: de kolonisten negeerden eenvoudig hun leraren, ze konden 's avonds naar de stad vertrekken en pas' s ochtends terugkeren. Een week later werd Bendyuk gearresteerd voor moord en diefstal. De kolonisten weigerden ook om klusjes te doen.
Dit duurde enkele maanden.Maar zodra de situatie dramatisch veranderde. Toen Makarenko zich tijdens het volgende gekibbel niet kon bedwingen en een van de kolonisten voor de anderen sloeg, veranderden de studenten plotseling van houding ten opzichte van de kolonie en haar regels. Voor het eerst gingen ze hout hakken en voltooiden ze hun werk trouw tot het einde. 'We zijn niet zo slecht, Anton Semenovich! Zei de "gewonde" kolonist aan het einde van Makarenko. - Het komt goed. We begrijpen het". Dit was het begin van het collectief van kolonisten.
Kolonie regeert
Geleidelijk weet de manager zich te organiserenbepaalde discipline in de kolonie. "Raspberry" wordt geannuleerd. Voortaan zou iedereen zijn bedden moeten opruimen; in de slaapkamers is de plicht geregeld. Het is verboden de kolonie zonder vraag te verlaten. Overtreders zijn niet toegestaan. Ook moeten alle leerlingen naar school gaan.
Afzonderlijk gepresenteerd het probleem van diefstalhet werk "Pedagogisch gedicht" Makarenko. Onderstaande samenvatting benadrukt dit alleen maar. Het collectief van leerlingen telde toen al zo'n dertig mensen. Voedsel is constant schaars. Kolonisten stelen proviand uit een pakhuis; Zodra de manager geld heeft verloren. Het hoogtepunt is de diefstal van geld van een oude huishoudster die de kolonie verliet. Makarenko regelt het proces, ze vinden de dief. Anton Semenovich neemt zijn toevlucht tot de "volksrechtbank" -methode. Burun (een voor diefstal veroordeelde kolonist) zette zich voor het team neer. Leerlingen zijn verontwaardigd over zijn wangedrag, ze zijn zelf bereid hem te straffen. Als gevolg hiervan stuurde Burun een arrestatie. Na dit incident stopte de leerling met stelen.
Teamvorming
Geleidelijk ontstaat er een echte koloniecollectief. Leerlingen worden niet alleen door zichzelf begeleid, maar ook door anderen. Een belangrijk moment in het werk "Pedagogical Poem" van Makarenko (een korte samenvatting hiervan) is het creëren van patrouilles. De kolonisten organiseerden vrijwillige detachementen die de lokale gebieden beschermden tegen rovers, stropers, enz. Ondanks het feit dat bewoners van nabijgelegen landen bang waren voor dergelijke detachementen, vaak zonder ze van lokale bandieten te scheiden, was het voor het collectief van kolonisten een serieuze stap in ontwikkeling. Voormalige criminelen konden zich als volwaardig lid van de samenleving voelen, wat de staat ten goede kwam.
Op haar beurt wordt de vriendschap van de kolonisten binnen het collectief sterker. Het principe van "één voor allen en allen voor één" wordt actief toegepast.
Inwijdingsfeest
In het werk is plaats voor historische feiten"Pedagogisch gedicht" Makarenko. De samenvatting van het werk kon dit moment niet missen: in 1923 verhuisde de kolonie naar het verlaten landgoed Trepke. Hier slagen de kolonisten erin hun droom van landbouw te verwezenlijken. Over het algemeen is de houding van de gevangenen tegenover de kolonie totaal anders dan in het begin. Alle kinderen beschouwen het terecht als hun thuis, elk levert zijn eigen bijdrage aan de manier van leven en collectieve relaties. Een smid, een timmerman en anderen verschijnen op de afdeling van de kolonie en de kinderen beginnen geleidelijk aan hun specialiteiten onder de knie te krijgen.
Gevangenen van de kolonie hebben een nieuwehobby - theater. Ze voeren optredens op, nodigen de lokale bevolking uit. Geleidelijk wint het theater aan populariteit. Leerlingen beginnen ook te corresponderen met de beroemde Sovjet-schrijver Maxim Gorky.
In 1926 verhuisden de jongens naar Kuryazhhet leven organiseren in een lokale kolonie, die in slechte staat verkeert. Niet meteen accepteren lokale studenten Gorky. Het is moeilijk om ze naar de vergadering te brengen. In eerste instantie wilde geen van de Kuryazh-kolonisten werken - al het werk moest door Makarenko's ondergeschikten worden gedaan. Vaak zijn er ruzies, er komt zelfs een onderzoekscommissie voor de hoorzitting. Tegelijkertijd wordt de controle door de bazen over de activiteiten van Makarenko versterkt. Zijn pedagogische ideeën en methoden worden niet alleen gevonden door supporters, maar ook door tegenstanders; in dit opzicht neemt de druk op de leraar toe. Niettemin slagen de gezamenlijke inspanningen van Makarenko en het Gorky-volk er geleidelijk in om het leven van de Kuryazh-kolonisten te vestigen en een echt volwaardig team te organiseren. Het hoogtepunt in het leven van de kolonie is het bezoek aan Maxim Gorky.
conclusie
Als gevolg van druk moest Makarenko vertrekkenkolonie. Zeven jaar lang leidde Anton Semenovich de kinderarbeidsgemeenschap OGPU, genoemd naar F.E. Dzerzhinsky. Ondanks veel kritiek wordt Makarenko's bijdrage aan de opvoeding van het kinderteam zeer gewaardeerd door de moderne pedagogie. Makarenko's systeem had zijn volgelingen, ook onder de oud-leerlingen van de kolonie. Het 'Pedagogisch gedicht' van Makarenko is een voorbeeld van het enorme, zware, maar tegelijkertijd ongelooflijk belangrijke, geweldige werk van een leraar die grenst aan een prestatie.
Het resultaat van het werk, zoals we zien aan het werkHet "pedagogisch gedicht" van Makarenko (een korte samenvatting benadrukt dit) was de heropvoeding van meer dan 3.000 kolonisten die volwaardige burgers van de Sovjet-samenleving werden. De specifieke kenmerken van educatief werk worden weerspiegeld in een aantal literaire werken van Makarenko. "Pedagogisch gedicht" beschrijft kort de basisprincipes van zijn educatieve activiteiten in de praktijk.
