De nephron is niet alleen de belangrijkste structurelemaar ook een functionele eenheid van de nier. Dit is waar de belangrijkste stadia van urinevorming plaatsvinden. Daarom zal informatie over hoe de structuur van het nefron eruit ziet en welke functies het uitvoert zeer interessant zijn. Bovendien kan het functioneren van de nefronen de nuances van het renale systeem verduidelijken
Nefron-structuur: nierlichaampje
Interessant is dat in de volwassen nier van een gezond persoongelegen van 1 tot 1,3 miljard nefronen. Nephron is een functionele en structurele eenheid van de nier, die bestaat uit het nierlichaampje en de zogenaamde Henle-lus.
Het nierlichaampje zelf bestaat uit malpighiumglomerulus en capsules van Bowman - Shumlyansky. Om te beginnen is het vermeldenswaard dat de glomerulus eigenlijk een verzameling kleine haarvaten is. Bloed komt hier binnen via de toedieningsslagader - plasma wordt hier gefilterd. De rest van het bloed wordt uitgescheiden door de efferente arteriole.
Bowman - Shumlyansky-capsule bestaat uit tweefolders - intern en extern. En als het buitenste vel een gewoon weefsel is van plaveiselepitheel, dan verdient de structuur van het binnenste vel meer aandacht. De binnenkant van de capsule is bedekt met podocyten - dit zijn cellen die als een extra filter fungeren. Ze passeren glucose, aminozuren en andere stoffen, maar remmen de beweging van grote eiwitmoleculen. Zo wordt primaire urine gevormd in het nierlichaampje, dat alleen afwezig is van bloedplasma als er geen grote moleculen zijn.
Nephron: de structuur van de proximale tubulus en lus van Henle
De proximale tubulus isformatie die het nierlichaampje en de lus van Henle verbindt. In de tubulus zitten villi, die het totale oppervlak van het interne lumen vergroten, waardoor de resorptie wordt vergroot.
De proximale tubulus gaat soepel inhet dalende deel van de lus van Henle, dat wordt gekenmerkt door een kleine diameter. De lus daalt af naar de hersenlaag, waar hij 180 graden om zijn eigen as buigt en omhoog gaat - hier begint het stijgende deel van de Henle-lus, die veel groter is en dus de diameter. De stijgende lus stijgt tot ongeveer het niveau van de glomerulus.
Nefronstructuur: distale tubuli
Het stijgende deel van de lus van Henle in de corticale substantiegaat in de zogenaamde distale kronkelige buis. Het staat in contact met de glomerulus en staat in contact met de externe en externe arteriolen. Hier wordt de uiteindelijke opname van heilzame stoffen uitgevoerd. De distale tubulus gaat over in het laatste deel van de nefron, dat op zijn beurt uitmondt in een verzamelbuis die vloeistof in het nierbekken brengt.
Nephron-classificatie
Afhankelijk van de locatie is het gebruikelijk om drie hoofdtypen nefronen te onderscheiden:
- corticale nefronen maken ongeveer 85% uit vanhet aantal van alle structurele eenheden in de nier. In de regel bevinden ze zich in de buitenste cortex van de nier, wat in feite blijkt uit hun naam. De structuur van de nefron van dit type is iets anders - de Henle-lus is hier klein;
- juxtamedullaire nefronen - dergelijke structuren bevinden zich net tussen de hersenen en de corticale laag, hebben lange Henle-lussen die diep in de hersenlaag doordringen en soms zelfs de piramides bereiken;
- subcapsulaire nefronen zijn structuren die zich direct onder de capsule bevinden.
Je merkt dat de structuur van de nephron volledig consistent is met zijn functies.
