Over Parijs gesproken, ik wil het gewoon anders formulerende beroemde uitdrukking uit de film "Forrest Gump": "Parijs is de grootste doos chocolaatjes, die allemaal verrassend en onvoorspelbaar zijn, omdat je nooit weet welke vulling erin zit. Het kan stroperig, suikerzoet of, omgekeerd, met citrusbitterheid zijn - het maakt niet uit. Het belangrijkste is niet om te stoppen, om door de eindeloze geplaveide straatjes te gaan langs kleine boetiekjes, ouderwetse bistro's, flirterige tuinen, want je moet eerder tijd hebben ... om Parijs te zien en te sterven! " Wie zei deze zin die iedereen kent? We praten hierover en niet alleen verder.
verhaal
Wie zei "Zie Parijs en sterf"?Voordat we een vraag beantwoorden die ons bezighoudt, wenden we ons tot de geschiedenis. En we zullen niet ergens heen moeten gaan, maar naar een heel ver verleden - naar het oude Rome. Ja, alle wegen leiden naar Rome, en dat allemaal omdat de uitdrukking daar ontstond: "Zie Rome en sterf!" Maar men moet niet alles letterlijk nemen: niemand was ooit van plan in de vergetelheid te raken na een bezoek aan Rome. Integendeel - dit is de hoogste beoordeling van de Eeuwige Stad op zeven heuvels, de erkenning dat haar schoonheid en geest met niets in deze sterfelijke wereld te vergelijken is.
Niet zo makkelijk
Vervolgens verliet de gevleugelde uitdrukking de familiekust en ging verder - naar Napels. En nu in de straten van deze geweldige zuidelijke stad, hier en daar hoort men: "Videre Napoli et Mori". We zullen de letterlijke vertaling voorlopig weglaten, omdat er twee opties zijn om te begrijpen. De eerste, onze geliefde: "Zie Napels en sterf!" De tweede, trouwer: "Zie Napels en Mori!" - allemaal met dezelfde figuurlijke betekenis: "Zie alles!" Waarom is er zo'n puinhoop ontstaan? Feit is dat het woord mori op twee manieren kan worden geïnterpreteerd. In het Latijn betekent het de naam van het dorp Mori, dat in de buurt van Napels ligt, en het werkwoord "sterven".
Het verhaal eindigt daar niet - te veelheldere, expressieve en verrassend nauwkeurige draai: "Zie ... en sterf!" Nog geen twee eeuwen geleden creëerden Italianen hun eigen luide motto: "Vedi Napoli e poi muori", wat betekent: "Zie Napels en sterf!" En nu, zonder enige 'maren'. In geschreven vorm werd hij voor het eerst aangetroffen in 1787 in het dagboek van Johann Goethe, op reis door Europa. Alles stroomt echter, alles verandert en de kustplaats heeft zijn oude glorie verloren. Ze is een winderige vriendin, ging op zoek naar nieuwe helden - naar Parijs ...
1931
Welnu, hier zijn we in de prachtige Franse hoofdstad, wat betekent dat we slechts een stap verwijderd zijn van het beantwoorden van de vraag wie zei: "Zie Parijs en sterf!"
In de jaren 30 van de vorige eeuw in een stad aan de kustDe Seine leefde en werkte toen als een nog onbekende voor een jonge man genaamd Ilya Ehrenburg. Hij was een eenvoudige emigrant uit Kiev, geboren in een joods gezin, maar een echte 'Khreshchatyk Parijzenaar', zoals Yevgeny Yevtushenko hem noemde, omdat hij echt verliefd was op deze geweldige stad. Zelfs ondanks het feit dat hij na verloop van tijd besloot terug te keren naar zijn geboorteland, naar de Sovjet-Unie, een fervent voorstander was van de overwinning van het socialisme over de hele wereld en een onvermoeibare propagandist van het Sovjet-systeem, bleef hij Parijs bewonderen en kwam hij daar herhaaldelijk. Een bewijs hiervan is zijn boek My Paris, gepubliceerd in 1931.
Het boek
We blijven praten over wie zei:'Zie Parijs en sterf!' Het is in dit boek dat deze revolutie voor het eerst verschijnt, die vervolgens gemeengoed wordt, vooral onder de Sovjet-bevolking. Dit is waarschijnlijk niet alleen te danken aan een bepaald magnetisme, de unieke schoonheid van deze uitdrukking, maar ook aan het 'ijzeren gordijn' dat op dat moment bestond, waardoor de reis van Sovjetburgers naar het buitenland werd beperkt. Het is bekend dat de verboden vrucht erg zoet is.
Maar terug naar het boek van Ilya Ehrenburg - degene diede eerste zei: "Parijs zien en sterven!" In de wereld zijn er veel boeken gewijd aan de hoofdstad van Frankrijk - de stad van kunstenaars en dichters, trendsetter en gastronomische keuken. Aan de ene kant geloofden ze hem, bewonderden ze hem en aan de andere kant verachtten ze de armoede en het vuil van zijn arme wijken. Maar het belangrijkste is op een heel andere manier: iedereen, zowel fans als slechthartigen, werd getroffen door de enorme omvang en het hectische levenstempo. En toch werd het feit dat Parijs nooit een gelijke had, meer dan eens gesproken en geschreven. Wat heeft de wereld van het boek Ilya Ehrenburg "My Paris" veroverd?
conclusie
Hij schreef en fotografeerde over het leven van gewone mensen.stedelingen over hoe ze worden geboren, studeren, verliefd worden, werken, ontspannen. In feite verschilt hun leven niet van miljoenen en miljarden van dezelfde levens, behalve dat de acties van het toneelstuk genaamd "levenspad" plaatsvinden tegen de achtergrond van de Seine, Montmartre, kronkelende Parijse straten. En dit alles wordt meedogenloos verwijderd door één persoon - de auteur van het werk en degenen die de zin zeiden: "Zie Parijs en sterf!" Als resultaat kregen we anderhalfduizend fotokaarten. Het beste kwam in het boek - een echt fotoalbum. Een interessant feit is dat voor het eerst de opname werd gemaakt met een verborgen camera - een camera met een zijzoeker. Dit was het idee van Ilya Ehrenburg, die eerst de menselijke kant van de hoofdstad wilde laten zien - de essentie ervan, omdat niet de paleizen en de Eiffeltoren een unieke sfeer creëren, de uitstraling van de stad, maar haar inwoners. Dus, Ilya Ehrenburg - een vertaler, dichter, schrijver, publicist, fotograaf, en ook degene die zei: "Zie Parijs en sterf!" haar unieke schoonheid en de hele wereld.
