Het tijdperk van de Romanov-familie gaf de wereldvele uitstekende persoonlijkheden die het grote historische verleden van het Russische volk hebben gecreëerd. Petr Arkadyevich Stolypin is een van de centrale politieke figuren van de 19e - 20e eeuw. Het hervestigingsbeleid, dat een echo is van zijn hervormingsactiviteiten, heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van Siberië. Het is dankzij Petr Arkadievich dat het grondgebied van de Russische Federatie zich ver buiten de Oeral uitstrekt, en Siberië en het Verre Oosten zijn de grote industriële centra van het land.
De persoonlijkheid van de hervormer
Petr Arkadievich behoorde tot de nobeleaan de adellijke familie. Zijn familie omvatte veel vooraanstaande militairen die deelnamen aan belangrijke veldslagen van de 17e en 18e eeuw. Dankzij zijn opleiding en hoge positie in de samenleving ontving Stolypin de functie van leider van de adel en vervolgens, een paar decennia later, de functie van minister van Binnenlandse Zaken van het Russische rijk.
De revolutie droeg ook bij aan zijn benoeming.1905. In de drukte van strijd en ontevredenheid handelde Pjotr Arkadjevitsj vakkundig en vastberaden. Zijn voorstellen hadden de pioniersgeest die in deze moeilijke tijd nodig was.
Helaas een razendsnelle carrièrede uitstekende politicus van het keizerlijke Rusland werd net zo snel afgebroken. In 1911 werd hij vermoord. Maar als een onschatbare erfenis liet hij aan volgende generaties het industriële potentieel van de Siberische regio's en het Verre Oosten over, waarvan de impuls voor de ontwikkeling werd gegeven door zijn hervestigingsbeleid.
Stolypins vreedzame 'revolutie'
Om te begrijpen wat de doelen warenhervestigingsbeleid, en objectief de resultaten ervan evalueren, is het noodzakelijk om de hervormingsactiviteiten van Peter Arkadievich te bestuderen. Aangezien de hervestiging van boeren in Siberië een integraal onderdeel is van de landbouwhervorming van Stolypin, ook wel boerenhervorming genoemd.
In de historische literatuur noemen velen haar"Vreedzame revolutie", aangezien de beslissingen kardinaal werden genomen - radicale veranderingen in de landbouw en het boerenbestaansysteem. Maar ze veroorzaakten geen ontevredenheid onder de massa, omdat mensen de mogelijkheid kregen om hun eigen toekomst te kiezen - om naar de ontwikkeling van Siberië te gaan of in het Europese deel van Rusland te blijven.
Redenen voor de boerenhervorming van Stolypin
De resultaten van de revolutie van 1905 maakten duidelijk dat de sociale structuur van het boerenleven haar nut heeft overleefd:
- De industriële groei kwam tot stilstand
- Rusland bleef een agrarische macht,
- De onvrede van mensen groeide.
Vereiste kardinale veranderingen en ontwikkeling van het economische potentieel van het land. Het hoofddoel van het hervestigingsbeleid was juist de ontwikkeling van nieuwe regio's.
Aan het begin van de 20e eeuw, de effectiviteit van het publiekHet gebruik van land werd bekritiseerd, omdat de boeren niet veel arbeid in het land wilden investeren, dat hen op elk moment kon worden ontnomen en voor gebruik naar een andere gemeenschap kon worden overgebracht. De ontwikkeling van particulier bezit en particulier grondbezit was noodzakelijk.
Het hervestigingsbeleid had doelen:
1. Ontwikkel privébezit en verminder de onvrede bij de boeren.
2. Verplaats de ontevreden massa zo ver mogelijk van de hoofdstad.
3. Om nieuwe landen in Siberië en het Verre Oosten te ontwikkelen.
4. Creëer voorwaarden voor de industriële ontwikkeling van het land.
De nalatenschap van S. Yu. Witte
Het is belangrijk op te merken dat de behoefte aanhervormingen werden begrepen door S. Yu. Witte. In zijn werken bestudeerde hij alle problemen van het interne beleid van het Russische rijk en beschreef hij in detail de manieren om deze te verbeteren. De lijst van moderniseringsgebieden omvatte ook de landbouw, namelijk de behoefte aan intensieve ontwikkeling ervan (vanwege technologie, niet door handenarbeid) en het creëren van een concurrerende productmarkt.
Bij het voorbereiden van de hervormingen gebruikte Stolypin de ervaringWitte. We kunnen zeggen dat Stolypin de hervormingen heeft doorgevoerd die Witte in verband met zijn aftreden had voorbereid maar niet voltooid. Het belang van Stolypin kan echter niet worden onderschat, aangezien hij het was die tsaar Nicolaas II kon overtuigen van de noodzaak van hervormingen en een fundamentele bijdrage leverde aan de organisatie van het proces van hun praktische gebruik.
De betekenis van de boerenhervorming
De essentie van het hervestigingsbeleid hangt volledig samen met de betekenis van de boerenhervorming. In 1905 kwamen onmiddellijk 2 problemen naar voren:
1. Economisch.
2. Sociaal.
De eerste kwam tot uiting in een gebrek aan voedselen een afname van het landbouwpotentieel van het land. De gemeenschapseconomie zorgde niet voor een adequaat productieniveau. De markt miste de belangrijkste stimulerende hefboom: concurrentie.
De tweede is het gebrek aan land.De ontwikkelde territoria van het rijk stonden de boeren niet toe om land voor persoonlijk gebruik te ontvangen. Na het besluit om particulier grondbezit te organiseren, bleven de gemeenschappelijke kavels meestal met de grootste cijfers. Hier ligt de behoefte aan boerenhervormingen, waarvan de kern het hervestigingsbeleid was.
Resultaten van de vreedzame "revolutie"
Het resultaat van de landbouwhervorming was de reorganisatiegemeenschappen en het creëren van een laag landeigenaren. Hierdoor kon het Russische rijk binnen 10 jaar de wereldmarkten betreden voor zijn producten. Alleen al uit Siberië werd een recordaantal olie en tarwe geëxporteerd. Rusland liep voorop qua export.
In de landbouw vond een industriële revolutie plaats. Gedurende de aangegeven tijd werden veel fabrieken gebouwd voor de verwerking van olie en tarwe, evenals aanverwante producten.
De ontwikkeling van concurrentie heeft ondernemers in Moskou en Sint-Petersburg ertoe gedwongen om de kwaliteit van hun producten te geven, om op een verantwoorde manier de vrije tijd van werknemers te organiseren.
De nederzetting van Siberië, en vervolgens het Verre Oosten, was ook gunstig vanuit politiek oogpunt. Onontwikkelde gebieden zouden door naburige staten kunnen worden ingenomen.
Stolypins hervestigingsbeleid
40 jaar vóór de reformatorische innovaties van PeterArkadievich, ze probeerden Siberië te bevolken door gevangenen naar de daarop georganiseerde kampen te sturen. Vanuit de achtergestelde laag van de bevolking, uitgeput door het kampleven, vond de ontwikkeling van het gebied echter niet als zodanig plaats. Niemand wilde in ongemakkelijke dorpen blijven hangen.
In 1889 werd het proces van hervestiging in Siberië wettelijk gefaciliteerd, maar dit had niet het gewenste effect.
In dit verband nam Stolypin een beslissingom hardwerkende boeren aan te bieden als vrijwilliger om vrij land te ontwikkelen en te ontwikkelen, uiteraard op een basis die voor hen gunstig is. Om het aanbod verleidelijk te maken, kregen burgers die instemden met hervestiging een salaris en land.
Het was niet voor iedereen gemakkelijk, velen keerden terug.Maar dankzij vooral ondernemende boeren, verscheen er een paar jaar later elektriciteit in Siberische dorpen, waar de voorheen beheerde volkstuinen van Europees Rusland niet op konden bogen. Veel immigrantenfamilies kregen de status van koopman, wat getuigde van hun waardig leven op een nieuwe plek.
Het ongemakkelijke pad naar vrije landen
Weinig mensen herinneren zich dat ze de vraag "Watwaren de resultaten van het hervestigingsbeleid? ", ongeveer een andere belangrijke prestatie. De groei van de bevolkingsstroom, de toename van het aantal arbeidskrachten en de ontwikkeling van de industrie maakten het mogelijk om de aanleg van de Siberische spoorweg in een vrij korte tijd.
Het was de weg die het "gouddragende pad" werdSiberië. En niet alleen omdat het in dreggen gedolven goud erlangs werd vervoerd. De verrijking van de bevolking door de verkoop van graan, meel, boter en vlees werd mogelijk dankzij de spoorweg. Bovendien trok de aanwezigheid van een spoorverbinding nieuwe kolonisten aan.
Assimilatie van kolonisten
Voor altijd nam ongeveer 16% van de bevolking geen wortelSiberië en keerde terug naar het Europese deel van Rusland. Tijdens de hervormingsjaren - van 1905 tot 1914 - vertrokken ongeveer 3,5 miljoen mensen om nieuwe gebieden te ontwikkelen, en slechts 500 duizend keerden terug.
De inheemse volkeren van Siberië waren niet blij met het nieuweburen werden vaak botsingen waargenomen tussen de bevolking en bezoekers. Na verloop van tijd realiseerden de Eskimo's, Khanty, Mansi en andere volkeren de voordelen van samenwerking met kolonisten, omdat ze leerden hen lezen en schrijven, lieten hen in ondernemingen werken en genieten van de voordelen van de beschaving, inclusief de geneeskunde.
Als aan het begin van de hervestiging ongeveer 18% van de inwoners van Siberië geletterd was, bereikte hun aantal na een paar jaar 80%. In de steden werden scholen, middelbaar en hoger onderwijs opgericht.
Richtlijnen voor de ontwikkeling van bevolkte gebieden
Het klimaat van Siberië was heel anders dan normaal, nietalle landeigenaren kenden de regels van landbouw in droge klimaten. De kolonisten hadden het moeilijk. Nadat ze echter de ervaring van de Noordse landen en de inheemse volkeren van het Noorden hadden overgenomen, konden de mensen in een recordtijd het productieniveau in Moskou en Sint-Petersburg bereiken, waarmee de laatsten buitengewoon ongelukkig waren. Nicolaas II werd aangeboden om de verkoop van goederen uit Siberië te verbieden, maar aangezien zijn grondgebied een integraal onderdeel van het rijk was, werden dergelijke beperkingen niet ingevoerd.
- In 1915 werden enkele tientallen molens gebouwd op de hervestigingsgronden. Siberische rogge en premium meel waren erg gewild op de Europese markt.
- Vee ontwikkelde zich ook sneltempo. Dit leidde tot de productie van boter, melk en andere zuivelproducten. Siberiërs verkochten olie in het buitenland en ontvingen ter compensatie buitenlandse uitrusting.
- Over Siberië gesproken, het is onmogelijk om het niet te onthoudengoudmijnen. Deze regio trok na zijn ontwikkeling de interesse van investeerders. Veel bedrijven voor de winning van goud en metalen bestonden op buitenlands geld, wat aanleiding gaf tot de ontwikkeling van nieuwe mijnen en dreggen. Veel kolonisten, die niet de gewenste voordelen ontvingen, gingen naar de taiga om hun geluk te beproeven en werkten als goudzoekers.
De resultaten van het hervestigingsbeleid van Stolypin
Doelen en resultaten van het hervestigingsbeleid van PeterArkadievich wordt door historici dubbelzinnig geïnterpreteerd. Iemand denkt dat het werk aan de ontwikkeling van nieuwe gebieden is mislukt. Ze bereikten tenslotte nooit hun hoogtepunt - mensen die geen geluk vonden keerden terug naar het Europese deel van het land bedelaars, de bevolkingsdichtheid van Siberië en het Verre Oosten bleef laag. Er zijn echter maar weinig mensen die rekening houden met het industriële potentieel dat de hervormingen aan dit gebied hebben toegekend.
Daarom, om de vraag te beantwoorden "Wat waren de doelen ende resultaten van het hervestigingsbeleid van Stolypin "staan los van de resultaten van de boerenhervorming. Siberië, bewoond aan het begin van de 20e eeuw, is immers nog steeds een groot industrieel gebied. Dit feit kan niet anders zijn dan de belangrijkste indicator van de effectiviteit van de vreedzame revolutionaire veranderingen die door Pjotr Arkadjevitsj zijn doorgevoerd, onder meer over de hervestiging van inwoners van het Europese deel van Rusland.
